Εάν γυρίσει κανείς το ρολόι του χρόνου πίσω, ακριβώς τέτοια εποχή το 2017, θα βρεθεί σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τότε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατάφερε και εξασφάλισε στην Κ.Ε. την έγκριση του κόμματός του για την συμφωνία με τους πιστωτές.

Από εκείνη τη στιγμή η ρευστότητα μεταξύ των τάσεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι βασικό στοιχείο και όλοι επανατοποθετήθηκαν, ενώ οι σταθερές του παρελθόντος έχουν αλλάξει, όπως και οι συσχετισμοί δυνάμεων.

Κεντρικό σημείο ήταν η ομάδα των 53 (σ.σ. δεν είναι πλέον ομογενοποιημένη) μαζί με τον Νίκο Φίλη –η προσέγγιση είχε ξεκινήσει από τότε- με ένα εναλλακτικό κείμενο που επί της ουσίας συνιστούσε πολιτική πλατφόρμα, διαφορετική από εκείνη της πλειοψηφίας.

Σε αυτό το κείμενο που εξακολουθεί να τους εκφράζει, περιγράφονταν με μελανά χρώματα οι συνέπειες της υποχώρησης έναντι των δανειστών, ενώ ήταν σχεδόν «μαύρες» οι εκτιμήσεις για το μέλλον. Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά στο πρόγραμμα των δανειστών όπου καθαρά ζητήθηκε η ανατροπή του : «…Η διαπραγμάτευση για τη 2η αξιολόγηση γίνεται έχοντας μπροστά μας ένα μπλοκ δυνάμεων με κοινή, ουσιαστικά, γραμμή και κατεύθυνση.

Οι υπαρκτές, επιμέρους όμως, διαφωνίες και αντιφάσεις δεν ακυρώνουν την αρχική διαπίστωση. Οι αδικαιολόγητες για μας εμμονές, αλλά απολύτως δικαιολογημένες για το νεοφιλελεύθερο μπλοκ, διαμορφώνουν αντικειμενικά μια ακόμα δυσκολία και ένα δίλημμα που πρέπει με σαφήνεια να απαντηθεί. Το πρόγραμμά τους δεν βγαίνει καθώς έχει υφεσιακή και αντικοινωνική διάσταση και με αυτήν την έννοια πρέπει να ανατραπεί».

Η κατάσταση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο σύνθετη και δε μπορεί να περιγραφεί με όρους εσωκομματική αντιπολίτευσης και πλειοψηφίας. Από πέρυσι η εσωκομματική αντιπολίτευση στην Κουμουνδούρου, εκτιμούσε ότι στόχος των δανειστών ήταν είναι να «δολοφονήσουν το ΣΥΡΙΖΑ» και υποστήριζαν την ανατροπή του προγράμματος των δανειστών γιατί έχει υφεσιακή και αντικοινωνική διάσταση.

Ο Αλ. Τσίπρας που τονίζει με έμφαση ότι η ολοκλήρωση του προγράμματος σημαίνει «εξιτήριο από τα Μνημόνια και την ταπεινωτική επιτροπεία» βλέπει τελευταία συνεχώς τα πυρά του Ν. Φίλη, ενώ δεν υποτιμά την εσωκομματική συζήτηση.

Γι’ αυτό και στο Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθούν με προσοχή κυρίως τις κινήσεις του πρώην υπουργού, που δεν αρνείται ότι θα ασκεί κριτική όπου εκτιμά ότι χρειάζεται.

Επί της ουσίας λειτουργεί εκτονωτικά αποσυμπιέζοντας την κατάσταση για την ηγεσία, αρκεί να το αντιλαμβάνονται με αυτό τον τρόπο όλοι. Εξάλλου, ανέκαθεν οι εσωκομματικές τάσεις στα κόμματα εξουσίας και οι  διαφοροποιήσεις ήταν στοιχεία υγιούς δημοκρατικής λειτουργίας.

Τι θα κάνει; «Δεν τον ενδιαφέρει να ηγηθεί κανενός πόλου, αλλά η συνολική ριζοσπαστική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ», όπως λένε συνομιλητές του.