Από τη στιγμή που ο επιτελάρχης του Λευκού Οίκου Τζον Κέλι ενημέρωνε για πρώτη φορά τον Ντόναλντ Τραμπ τη νύχτα της 7ης Απριλίου ότι δεκάδες άνθρωποι στη Συρία είχαν χάσει τη ζωή τους, άλλοι βγάζοντας αφρούς από το στόμα τους, άλλοι μην μπορώντας να πάρουν ανάσα, ο αμερικανός πρόεδρος πήρε την απόφαση να επιτεθεί.
Για εκείνον μόνο ένα ερώτημα υπήρχε στο τραπέζι: πώς θα προχωρήσει σε αυτή την επίθεση. Επρόκειτο εξάλλου για μια στροφή 180 μοιρών για έναν πρόεδρο που, μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, έλεγε ότι θέλει να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από το περίπλοκο συριακό μέτωπο.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Washington Post» αναφορικά με την απόφαση του αμερικανού προέδρου να βομβαρδίσει από κοινού με Γαλλία και Βρετανία τη Συρία, αυτή έρχεται σε μια στιγμή «τραυματική» για τον Τραμπ, με τον ίδιο να είναι ιδιαίτερα αναστατωμένος από όσα βγαίνουν στη φόρα για τις προσωπικές του υποθέσεις.
Ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα οι αμερικανοί στρατηγοί αποφάσιζαν για τις τελευταίες λεπτομέρειες καταρτίζοντας σχέδιο, το μυαλό του Τραμπ ήταν στο βιβλίο-κόλαφο του πρώην επικεφαλής του FBI Τζέιμς Κόμεϊ που μεταξύ πολλών άλλων βγάζει τα «άπλυτά» του στη φόρα.
Η επιχείρηση του περασμένου Σαββάτου στη Συρία – αναφέρει το άρθρο – ήταν πολύ πιο συγκρατημένη από τα «τιτιβίσματά» του περί «νέων, ωραίων και έξυπνων πυραύλων», ή από το συμπέρασμά του ότι για τη σημερινή κατάσταση επί του συριακού εδάφους φταίει ο προκάτοχός του Μπαράκ Ομπάμα που δεν εφάρμοσε τις κόκκινες γραμμές που είχε θέσει. Ακόμα και στις συναντήσεις επιτελών του οι τόνοι ήταν χαμηλοί.
Ο Τραμπ φαίνεται να ήταν ιδιαίτερα ανυπόμονος η στρατιωτική δράση να γίνει γρήγορα, όμως παρά το κατεπείγον του πράγματος έδωσε περιθώριο στον υπουργό Αμυνας Τζιμ Μάτις και στους στρατηγούς να συντονίσουν την επίθεση με τους Γάλλους και τους Βρετανούς, γεγονός που όπως και το Πεντάγωνο ισχυρίστηκε απαιτούσε συντονισμό, ιδιαίτερους χειρισμούς αλλά και χρόνο ώστε να εντοπιστούν οι σωστοί στόχοι.

Headlines