Δεν είναι λίγοι όσοι διερωτώνται για ποιον λόγο το Μακεδονικό εξάπτει τόσο πολύ τα πάθη. Αλλωστε, εθνικά ζητήματα που συνδέονται ακόμη και με την επιβίωση της χώρας μας, όπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν έχουν ποτέ βγάλει τον κόσμο στους δρόμους. Οι σκληροί ρεαλιστές επιμένουν ότι τα ζητήματα ταυτότητας δεν πρέπει να επηρεάζουν την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Σε μία περιοχή όπως τα Βαλκάνια όμως, έχει αποδειχθεί αδύνατο να αποστειρωθεί η λήψη αποφάσεων από τέτοια ζητήματα, έμπλεα συμβολισμού.

Το τελευταίο διάστημα, η αρχική αισιοδοξία για την έκβαση των συνομιλιών περί του ονοματολογικού εμφανίζεται μειωμένη, παρά τις δημόσιες δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων. Οι εγγυήσεις που ζητεί η Αθήνα μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος και η πεποίθηση των Σκοπίων ότι ζητήματα ταυτότητας και γλώσσας δεν μπορούν να θιγούν συνιστούν βασικό πυρήνα της διαφωνίας.

Το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό και στις δύο χώρες δεν αφήνει ευρεία περιθώρια ελιγμών. Συναινέσεις δεν υπάρχουν, καθώς η γενικότερη δυσπιστία ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις τις αποτρέπει. Η Αθήνα βρίσκεται, καλώς ή κακώς, εγκλωβισμένη σε ένα δίλημμα από το οποίο καμία κυβέρνηση δεν θα είναι εύκολο να βγει.

Η αναθεώρηση του σκοπιανού Συντάγματος είναι sine qua non ώστε η Αθήνα να αποδεχθεί μία λύση. Την ίδια στιγμή όμως, μπορεί να αποδειχθεί και ο λόγος που θα αφήσει το Μακεδονικό καρφωμένο ως «αγκάθι» στο «βαλκανικό πλευρό» της Ελλάδος.

Headlines