Τελικά θα είμαστε «καθαροί» τον Αύγουστο; Και πόσο η έξοδος αυτή που οραματίζεται και σχεδιάζει η κυβέρνηση αφορά τους πολίτες;

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, η έξοδος στις αγορές συνεπάγεται την ανάγκη δανεισμού με ένα επιτόκιο της τάξης του 3,5% με 4,5%, πάνω από τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό που πληρώνει η Ελλάδα εντός μνημονίου.

Επομένως, το δίλημμα είναι καθαρά οικονομικό, κι όχι επικοινωνιακό ή πολιτικό: Θέλουμε έξοδο στις αγορές με ακριβό επιτόκιο αλλά χωρίς μνημόνιο; Ή πρέπει να πάμε σε προληπτική γραμμή στήριξης ώστε να είναι ομαλότερη η αναζήτηση φθηνού χρήματος;

Σε μια κανονική χώρα η απάντηση θα ήταν ξεκάθαρη και αδιαπραγμάτευτη. Θέλουμε να τελειώνουμε με τα μνημόνια, τους δανειστές, τις τρόικες και τους ελέγχους.

Πόσο κανονική είναι, όμως, η Ελλάδα όταν έχει αποδεχθεί για πολλά χρόνια υψηλά πλεονάσματα, επομένως έχει συνομολογήσει σε διαρκή λιτότητα προκειμένου να είναι πάντα γεμάτα τα ταμεία;

Και πόσο κανονική είναι μια χώρα που έχει υπογράψει ότι η περιουσία του περνά στο Υπερταμείο για 99 χρόνια ή ότι προκειμένου να αρθεί η ξένη εποπτεία είναι υποχρεωμένη η χώρα να αποπληρώσει το 75% των δανείων της;

Ο φόβος των δανειστών, αλλά και όσων έχουν μια στοιχειώδη σχέση με την ελληνική πραγματικότητα είναι ότι οι πολιτικοί ξεφεύγουν με την πρώτη ευκαιρία. Δεν προλάβαμε να φτιάξουμε ένα αξιόλογο πλεόνασμα ή να κλείσουμε την αξιολόγηση σε χρόνο – ρεκόρ και ξεκίνησαν οι παροχές.

Χιλιάδες προσλήψεις συμβασιούχων, υποσχέσεις για διορισμούς, φοροαπαλλαγές ή αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς. Πριν καν βγούμε από το μνημόνιο, φανταστείτε τι έχει να συμβεί μετά τον Αύγουστο όταν θα μας χτυπά την πόρτα και η κάλπη.

Η Ελλάδα δεν έχει μάθει από τα λάθη της. Από την οικονομική καταστροφή η οποία εν πολλοίς οφείλεται στη διαχείριση του ταμείου της χώρας διαχρονικά. Κι επειδή δεν μαθαίνει… συνεχώς παθαίνει.

Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να αντιληφθούν οι κυβερνώντες ότι μόνο η χρηστή διαχείριση, η εγκατάλειψη της μαυρογιαλούρειας τακτικής και η συνετή έξοδος στις αγορές μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες μιας σταθερής οικονομίας. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια της Χαλιμάς που στόχο έχουν την πρόσκαιρη νίκη στην κάλπη, έστω κι αν η ζημιά είναι τεράστια.

Headlines