Με ποιον θα κινήσει το Κίνημα;

Ένα από τα πιο πρόσφατα γνωρίσματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής είναι το επάγγελμα του χειροκροτηματομετρητή. Το νέο επάγγελμα εμφανίστηκε στο πρόσφατο πρώτο και ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής.

Σκοπός του ήταν να μετρήσει ποιος χειροκροτήθηκε περισσότερο από το σώμα του συνεδρίου. Ο Μητσοτάκης; Άρα, το Κίνημα Αλλαγής είναι έτοιμο για ρυμούλκηση στα νερά του Μοσχάτου. Ο Δραγασάκης; Άρα το ΚΙΝΑΛ είναι έτοιμο για Κουμουνδούρου. Προφανώς, όλα έχουν την σημειολογία και την σημασία τους. Πολύ περισσότερο σε ένα συνέδριο που όλοι ψάχνονται και προσπαθούν να δώσουν μια νέα πολιτική υπόσταση σε ένα εγχείρημα εκ των πραγμάτων δύσκολο. Γιατί είναι πολύ δύσκολο για το ΠΑΣΟΚ, ως βασική συνιστώσα των διεργασιών της Κεντροαριστεράς, να ανακάμψει. Και ακόμη πιο δύσκολο να σταθεί αυτοκριτικά για την διακυβέρνηση της χώρας, δεν αρκεί να το κάνει λεκτικά.

Η συζήτηση όμως, με ποιον θα πάει, θυμίζει το άγχος και την ένταση των ερωτήσεων σε ΣΥΡΙΖΑ πριν τον Ιανουάριο του 2015. Και τότε πολλοί και φορτικά ρωτούσαν. Με την διαφορά, πως ο ΣΥΡΙΖΑ του Ιανουαρίου του 2015, απλώς οριοθέτησε ένα αντιμνημονιακό στρατήγημα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ του Σεπτεμβρίου του 2015, επέλεξε συγκεκριμένο οδικό χάρτη με όριο την έξοδο από αυτόν. Τώρα; Τώρα το ΚΙΝΑΛ, έχει τον χρόνο να επεξεργαστεί πού βλέπει την Σοσιαλδημοκρατία που εκείνο ονειρεύεται. Και προφανώς η κουβέντα για το με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει, είναι κάτι που θα διαφανεί βήμα βήμα, από εδώ και πέρα.

Έχει το πλεονέκτημα, να το έχουν ανάγκη οι δύο πόλοι, σε ένα τοπίο που κανείς δεν θα έχει την αυτοδυναμία. Τα παραπάνω βέβαια με την προϋπόθεση πως θα είναι τρίτο κόμμα. Και με την προϋπόθεση πως θα ξεκαθαρίσει πως η νεοφιλελεύθερη αιχμαλωσία του, είχε να κάνει με την ειδική συνθήκη που βρέθηκε η χώρα- κάτι που προφανώς θα πει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός αν, το γεγονός πως το χειροκρότημα σε Μητσοτάκη, ήταν δυνατότερο, δεν ήταν κάτι τυχαίο.

in.gr