Ηταν για την μόδα ότι η Φρανσουάζ Σαγκάν για την λογοτεχνία, έγραψαν για τον Ιμπέρ ντε Ζιβανσί. Κάποιοι τον αποκάλεσαν «Ταρζάν» της γαλλικής μόδας λόγω του ύψους του που άγγιζε τα 1,98 μ.. Ο θάνατός του την ώρα που κοιμόταν το βράδυ της Κυριακής σε ηλικία 91 ετών σφράγισε κυριολεκτικά το τέλος των καθοριστικών δημιουργών της γαλλικής μεταπολεμικής μόδας: ο Ντιόρ, ο Μπαλμέν και ο Ζιβανσί ήταν οι εκφραστές της.

Και ο μόνος που είχε επιζήσει ήταν ο Ζιβανσί, αν και από το 1995 δεν ξαναπάτησε το πόδι του στον οίκο που ίδρυσε το 1952 σε ηλικία μόλις 25 ετών, και τον οποίο πούλησε στον οίκο ειδών πολυτελείας LVMH το 1988, διατηρώντας για ένα διάστημα τον τίτλο του καλλιτεχνική διευθυντή. Και αυτόν, τον γάλλο αριστοκράτη, γιο μαρκησίου, διαδέχθηκε ένας Βρετανός γιος υδραυλικού, ο ιδιοφυής Τζον Γκαλιάνο, τον Ιούλιο του 1995, μόλις μια μέρα μετά την τελευταία συλλογή με την επιμέλεια του Ιμπέρ.

Σύμφωνα με το Βήμα μια σειρά τιμητικών και αναδρομικών εκθέσεων για το έργο του την τελευταία τριετία των επανέφεραν στο κέντρο της δημοσιότητας που απέφευγε συστηματικά. Με γυαλιά ηλίου (όχι λόγω εκκεντρικότητας αλλά επειδή κατά τη διάρκεια επέμβασης έχασε την όραση στο ένα του μάτι), με ένα μπαστούνι πάντα στο χέρι, συνέχισε να σκιτσάρει ρούχα ως το τέλος της ζωής του.

Γιος μαρκησίου (με ρίζες σε οικογένεια που πήρε τίτλους ευγενείας στη Βενετία το 1713), προοριζόταν από τον πατέρα του να γίνει δικηγόρος. Πέθανε όμως όταν ήταν σχεδόν τριών ετών ο Ιμπέρ, από την γρίπη που σάρωσε την Ευρώπη και μαζί ματαιώθηκε κάθε πατρικό σχέδιο. Η μητέρα του και η γιαγιά του έγιναν οι μοναδικές πηγές επιρροής του, πλάι τους αγάπησε κάθε τι όμορφο και μυήθηκε στην μόδα. «Θυμάμαι την μοδίστρα να αγγίζει με το χέρι τις πιέτες στο φόρεμα της μητέρας μου» ανακαλούσε ο ίδιος ως μια από τις πρώτες μνήμες του. Όταν έπαιρνε καλούς βαθμούς στο σχολείο, η γιαγιά του, τού επέτρεπε να ανέβει σε μια καρέκλα, να ανοίξει την ντουλάπα και να αγγίξει τα λεπτεπίλεπτα υφάσματα και υλικά που αγόρασε για να φτιάξει πολυτελή ενδύματα. Μεγάλωσε στο Μποβέ και ως παιδί λάτρευε τις επισκέψεις με τη μητέρα του σε αντικερί της περιοχής και του Παρισιού. Σκεφτόταν να γίνει αρχιτέκτονας ή μόδιστρος. Η σχεδόν καθημερινή τελετή μοδιστρικής στο σπίτι του καθόρισε το μέλλον του.

in.gr

Headlines