Προσεύχονται άραγε στην κυβέρνηση;

Μέσα στους επόμενους μήνες και έως τον Ιούνιο η κυβέρνηση θα πρέπει να:

• Ολοκληρώσει μερικά βαριά προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της τέταρτης αξιολόγησης
• Επιχειρήσει ή προετοιμάσει μία έξοδο στις αγορές
• Καταλήξει σε κάποια πρόταση λύσης για το Σκοπιανό
• Αποφύγει μία επικίνδυνη εμπλοκή με την Τουρκία
• Βρει μία διέξοδο από τις πιέσεις που ασκεί το ΔΝΤ για επίσπευση των μέτρων (περικοπές και μείωση αφορολόγητου)
• Διατηρήσει την συνοχή της

Είναι μερικά μόνο από τα δύσκολα πεδία, στα οποία δεν υπάρχει δυνατότητα να παιχτεί καθυστέρηση. Είτε θα τα αντιμετωπίσουν ο Αλ. Τσίπρας και οι περί αυτόν, είτε θα υποστούν συνέπειες και φθορά σε περίπτωση αποτυχίας. Θα τα καταφέρει η ομάδα αυτή που κυβερνά; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δίνει και τις αντίστοιχες σε πολλά άλλα.

Από το αν θα γίνουν εκλογές, μέχρι το πότε και υπό ποίες συνθήκες. Με τα όσα συμβαίνουν πλέον καθημερινώς (τελευταίο κρούσμα τα όσα είδαμε και βλέπουμε στα ποδοσφαιρικά γήπεδα), έχει ενταθεί η εντύπωση ότι ο έλεγχος έχει ήδη χαθεί. Στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν πλέον αποδεχθεί τον ρόλο του τερματοφύλακα και δεν είναι σε θέση να «κάνουν παιχνίδι». Μόνο σε διευθετήσεις και σπασμωδικές αντιδράσεις σε εξελίξεις και γεγονότα καταφεύγουν, με την ελπίδα να μην συμβεί το χειρότερο. Αν προσεύχονταν, θα ευχαριστούσαν καθημερινώς για «τον άρτον ημών τον επιούσιον».

Είναι μία θεμιτή πρακτική, μόνο που δεν είναι και ό,τι καλύτερο για μία κυβέρνηση. Πολύ απλά επειδή μεταφράζεται σε «δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει», ή ακόμη χειρότερα, σε «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει».

in.gr