Με το Ναυτικό της Σουηδίας να ερευνά ματαίως τις προηγούμενες ημέρες ένα υποβρύχιο – φάντασμα, το οποίο φέρεται να έκανε την εμφάνισή του στα σουηδικά χωρικά ύδατα, ανοικτά των ακτών της Στοκχόλμης, ήλθαν στη μνήμη οι περιπτώσεις υποβρυχίων που θεωρούνταν χαμένα αλλά τελικά βρέθηκαν μετά από πολλά χρόνια ερευνών.

Η αρχή έγινε το 2008, όταν εντοπίστηκαν έξω από τις ακτές της Τουρκίας τρία γερμανικά υποβρύχια, που βυθίστηκαν από τους ίδιους τους ναυτικούς τους στη Μαύρη Θάλασσα, λίγο πριν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα τρία σκάφη, που ανήκαν στον γερμανικό 30ό Στολίσκο, γνωστό κι ως «ο χαμένος στόλος του Χίτλερ», είχαν αποστολή να εξουδετερώνουν τα ρωσικά πλοία στη Μαύρη Θάλασσα, έπειτα από την εισβολή των Γερμανών στη Ρωσία το 1941. Τα ναυάγια εντόπισε, μετά από 60 χρόνια, ο Τούρκος ναυπηγός μηχανικός Σελτσούκ Κολάι, προσδιορίζοντας τη θέση τους μελετώντας γερμανικά αρχεία, παίρνοντας συνεντεύξεις από το πλήρωμα και εξετάζοντας το βυθό με σόναρ. Όπως προκύπτει από τη μελέτη των αρχείων, οι κυβερνήτες των υποβρυχίων έλαβαν εντολή να τα βυθίσουν, ώστε να μην πέσουν τα χέρια του εχθρού.

Το 2013 μια ομάδα αυτοδυτών, υπό την καθοδήγηση του βρετανού ενάλιου αρχαιολόγου Μάρκ Ντάνκλι, κατάφεραν να εντοπίσουν 44 υποβρύχια, τρία βρετανικά και 41 γερμανικά που χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στις νότιες και τις ανατολικές ακτές της Βρετανίας. Το περίεργο είναι πως πολλά από τα υποβρύχια αυτά βρίσκονται σε βάθη μόλις 15 μέτρων. Βυθίστηκαν αύτανδρα, παίρνοντας μαζί τους στον υγρό τάφο τους και τα πληρώματά τους.

Τέλος, πέρσι εντοπίστηκε στα ανοικτά της Χαβάης, σε βάθος 700 μέτρων και το ναυάγιο του ιαπωνικού υποβρυχίου κλάσης Ι-400, το μεγαλύτερο της εποχής του. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχε μεταφερθεί στο Περλ Χάρμπορ, προκειμένου να μελετηθεί από τους αμερικανούς, όμως με την έλευση του Ψυχρού Πολέμου, ανακλήθηκαν όλες οι συμφωνίες ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ Ανατολής και Δύσης και έτσι οι ΗΠΑ επέλεξαν να το βυθίσουν, παρά να αφήσουν τους Σοβιετικούς να το εξετάσουν. Το υποβρύχιο αυτό –μόλις ένα από τα τρία του είδους που είχαν κατασκευαστεί από τους Ιάπωνες-είχε τη δυνατότητα να κάνει το γύρο του κόσμου μιάμιση φορά χωρίς ανεφοδιασμό, ενώ είχε τη δυνατότητά να επιτίθεται κατά στόχων στην επιφάνεια της θάλασσας.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Headlines