Αννιώ Παυλοπούλου

Χθες ήρθε ένας φίλος στο σπίτι. Και ακριβώς επειδή είναι φίλος πήρα το θάρρος να τον καλέσω παρά το γεγονός ότι εύκολα θα μπορούσε να συμπεράνει όποιος περάσει το κατώφλι του σπιτιού μου ότι κάποιος δυνατός αέρας πέρασε μέσα από το σαλόνι μου και τα έκανε όλα άνω κάτω. Εγώ έσπευσα να απολογηθώ αλλά το χαμόγελο του κάπως περιόρισε το λόγο που είχα ετοιμάσει «να, μωρέ ξέρεις, δουλεύω μέχρι αργά, έχω και τη μέση μου, ο Ερμής είναι ανάδρομος, μπλα μπλα μπλα…». Κατευθύνθηκε όλα χαρά στον καναπέ, πέταξε τα παπούτσια, ανέβασε τα πόδια του πάνω και χαλάρωσε.
Ο φίλος μου είναι παντρεμένος με μια γυναίκα που την τάξη την έχει ως βασική προϋπόθεση. Τυχερός. Και ο ίδιος το παραδέχεται, αλλά παραδέχεται ότι και το λίγο χάος που και που δίνει μια άλλη διάσταση στη συμβίωση. Αυτά βάλθηκε να μου εξηγεί καθώς απολάμβανε το κρασί που το σέρβιρα ακουμπώντας το ποτήρι στο τραπεζάκι από το οποίο χρειάστηκε να στριμώξει κάτι πόντους πιο πέρα τα στοιβαγμένα περιοδικά.
Ιδού το ρεζουμέ μιας συζήτησης εν μέσω πεταμένων ρούχων, τσάντας γυμναστηρίου, κολιέ, λογαριασμών και –κλασικά –πλαστικών μπουκαλιών νερού…. Πριν ξεκινήσω την παράθεση των βασικών επιχειρημάτων για τον ευεργετικό ρόλο της ακαταστασίας θα θέσω μερικές εξίσου βασικές προϋποθέσεις: 1. μιλάμε για περιστασιακό γεγονός, όχι μόνιμη κατάσταση και 2. Άλλο ακαταστασία άλλο βρωμιά, άλλο έχω πεταμένα ρούχα στην πολυθρόνα άλλο άπλυτα πιάτα 2 βδομάδες.

*«Περισσότερος χρόνος για την σχέση μας»
Δεδομένου ότι η γυναίκα δουλεύει πολύ ο χρόνος που απομένει για να απολαύσει με το άντρα της είναι περιορισμένος. Από το να περάσετε το απόγευμα του Σαββάτου να διπλώνετε ρούχα και να μαζεύετε τις δεκάδες σημειώσεις σας δίπλα από το laptop πηγαίνετε μια βόλτα με τον αγαπημένο σας και συγυρίζετε αργότερα ο,τι αντέχετε. Αν έχετε περάσει όμορφα και έχετε χαλαρώσει σίγουρα θα σας βοηθήσει και εκείνος με χαρά. Μπορείτε και απλά να ξαπλώσετε στον καναπέ και να χαζέψετε τηλεόραση αδιαφορώντας για τον γύρο πανικό. Δείξτε του ότι δεν έχει χαθεί καθετί από την ανέμελη κοπέλα που γνώρισε κάποτε.

*«Για ένα περίεργο λόγο η ακαταστασία που ξυπνά ερωτικά ένστικτα»
Μην σας φαίνεται περίεργο. Υπάρχει εξήγηση. Αν η τραπεζαρία είναι άψογα διακοσμημένη με το τραπεζομάντιλο αλφαδιά και το πανάκριβο κρυστάλλινο βάζο να στέκει κατά μεσής, ο σύζυγος αποκλείεται να τολμήσει να σας βάλει επάνω και να ακολουθήσει μια hot συνεύρεση –ποιος ακούει την γκρίνια μας αν τσαλακωθεί το τραπεζομάντιλο! Σε ένα χειρουργικά συγυρισμένο σπίτι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην κρεβατοκάμαρα. Σε ένα κάπως ακατάστατο σπίτι το σεξ «ευδοκιμεί» παντού.

*«Γλιτώνουμε τις γκρίνιες»
«Όχι ρε Κώστα την μπλούζα εκεί, μην αφήνεις το πορτοφόλι σου εδώ, βάλε δίπλα στην τηλεόραση το τηλεκοντρόλ….». Δικαιολογημένα αν έχεις φάει όλη την ημέρα να βάλεις μια τάξη δεν θες τίποτα να στην χαλάσει. Οι άντρες απολαμβάνουν πολύ τις περιόδους που ι γυναίκες βάζουν σε δεύτερη μοίρα το σπίτι παραβλέποντας τις ανοικοκύρευτες ατασθαλίες τους.

*«Ας είμαστε ειλικρινείς. Θέλουμε και εμείς το μάθημα μας»
Λέμε ότι οι άντρες είναι σαν τα παιδιά και μερικές φορές αυτό δεν απέχει από την πραγματικότητα. Αν τους τα έχουμε όλα στην εντέλεια πάντα το παίρνουν ως δεδομένο, ως κάτι που εύκολα γίνεται. Δώστε στον εαυτό σας και κανένα ρεπό για να αντιληφθεί τη διαφορά. Να καταλάβει ότι η ακαταστασία εύκολα δημιουργείται αλλά θέλει λίγο παραπάνω προσπάθεια για να διορθωθεί. Θα δείτε ξαφνικά πως και ο ίδιος θα προσέχει που πετά το παντελόνι του.
Με ευχαρίστησε για όλο αυτό το επιμελώς ατημέλητο χαλαρό σκηνικό που είχε καιρό να ζήσει και εγώ τον συνόδευσα με πλατύ χαμόγελο στην πόρτα. Έπεσα πάνω στα γόβες που φόρεσα προχθές σε ένα πάρτι. Εντάξει. Αύριο, άντε μεθαύριο, θα συμμαζέψω!

gamos.gr

Headlines