Στο στοίχημα του Φρανσουά Ολάντ αναφέρεται η γαλλική εφημερίδα Le Monde. Η εφημερίδα τονίζει ότι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει δύο στρατηγικές: είτε να δηλώσει ικανοποιημένος από τυχόν κέρδη που θα αποσπάσει και να υπογράψει το δημοσιονομικό σύμφωνο, είτε να διαπραγματευτεί σε βάθος μια λύση στα συστημικά και μακροοικονομικά προβλήματα που απειλούν την ευημερία και την επιβίωση της Ευρωζώνης.

Όταν δεσμεύτηκε στα τέλη του 2011 στο θέμα της ανάπτυξης και ανακοίνωσε την πρόθεσή του να επαναδιαπραγματευθεί το δημοσιονομικό σύμφωνο, ο Φρανσουά Ολάντ διέτρεχε τον κίνδυνο να περιθωριοποιηθεί σε μια Ευρώπη που περίμενε να σωθεί από τη λιτότητα, γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde.

Έξι μήνες αργότερα, αποκομίζει τα οφέλη του ρίσκου που πήρε: τη στιγμή που πολλαπλασιάζονται στο Νότο οι ενδείξεις της κοινωνικής απόγνωσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές της.

Όπως γράφει στον Monde ο Ζαν Πιζανί-Φερί, διευθυντής του ιδρύματος Bruegel, ο Φρανσουά Ολάντ έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο στρατηγικές.

Η πρώτη είναι να δηλώσει ικανοποιημένος από τυχόν κέρδη που θα αποσπάσει και να υπογράψει το δημοσιονομικό σύμφωνο. Τέτοια κέρδη είναι η δημιουργία των project bonds, η ανακεφαλαιοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, η καλύτερη χρήση των ευρωπαϊκών διαρθρωτικών προγραμμάτων, καθώς και πρωτοβουλίες που θα χρηματοδοτούνται από τον κοινοτικό προϋπολογισμό.

Η άλλη στρατηγική, αναφέρει ο Πιζανί-Φερί, είναι πιο φιλόδοξη.

Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας μπορεί να επενδύσει το πολιτικό του κεφάλαιο για να διαπραγματευτεί σε βάθος μια λύση στα συστημικά και μακροοικονομικά προβλήματα που απειλούν την ευημερία και την ίδια την επιβίωση της Ευρωζώνης.

Ο Πιζανί-Φερί αναφέρει ότι τα συστημικά προβλήματα σχετίζονται με τον εύθραυστο χαρακτήρα μιας ατελούς νομισματικής ένωσης, η οποία απειλείται από τη διακοπή της ροής κεφαλαίων Βορρά-Νότου και από την πίεση που ασκούν οι εθνικές αρχές στις τράπεζες.

Τα μακροοικονομικά προβλήματα σχετίζονται με τις δυσκολίες επαναπροσδιορισμού της σχέσης ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο, ύστερα από δέκα χρόνια μείωσης της σχετικής ανταγωνιστικότητας του Νότου.

Κάτι τέτοιο απαιτεί επώδυνες προσαρμογές, τονίζει η εφημερίδα, μια συνιστώσα των οποίων είναι η δημοσιονομική λιτότητα. Ωστόσο, δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει και κάποια ανταλλάγματα προς τις χώρες που καταβάλλουν προσπάθεια.

Η λύση, αναφέρει ο Πιζανί-Φερί, είναι μια καλύτερη δοσολογία των δημοσιονομικών προσπαθειών και μια αύξηση των μισθών στο Βορρά. Με μέσο πληθωρισμό 2% στην Ευρωζώνη, χρειάζεται τα επόμενα χρόνια μικρότερη αύξηση των τιμών στο Νότο και μεγαλύτερη στο Βορρά.

Πρέπει να πειστεί ο Βορράς να δεχθεί αυτή την απόκλιση και να μην προσπαθήσει να συγκρατήσει τον πληθωρισμό του, στο βαθμό που η σταθερότητα των τιμών θα είναι κατά μέσο όρο εξασφαλισμένη στην Ευρωζώνη, αναφέρει η εφημερίδα.

Ο Monde προσθέτει, ωστόσο, ότι αυτή η στρατηγική εγκυμονεί κινδύνους.

Και καταλήγει: Για έναν «κανονικό» πρόεδρο, ο πειρασμός να διαλέξει τον πρώτο δρόμο θα ήταν μεγάλος. «Είναι ώρα ο Φρανσουά Ολάντ να παραβιάσει την υπόσχεσή του και να μην είναι «κανονικός»».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ

Headlines