Άξιζαν η υπομονή και το μαρτύριο

Τα 24 χρόνια που κράτησαν την ΑΕΚ μακριά από τον τίτλο ήταν πολλά. Και, όχι, δεν πέρασαν εύκολα. Αντίθετα ήταν γεμάτα πίκρες, απογοητεύσεις και φυσικά, το μαρτύριο του υποβιβασμού στη Γ Εθνική, ως μονόδρομο για την κάθαρση και την λύτρωση. Που ήρθαν και μοιάζουν ικανές να σβήσουν όσα προηγήθηκαν. Όχι από τη μνήμη, διότι εκεί θα είναι πάντα, αλλά από το μυαλό. Μιας και πλέον μένουν στην άκρη, με την ΑΕΚ να κοιτάζει μονάχα το σήμερα και το αύριο.

Το πλάνο που τέθηκε σε εφαρμογή το 2013 απέδωσε καρπούς. Η Ένωση επέστρεψε στην κορυφή του πρωταθλήματος, η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια έχει ξεκινήσει και το μέλλον μοιάζει να της ανήκει. Αφού οι βάσεις για να σταθεροποιηθεί εκεί που βρίσκεται τώρα έχουν μπει. Με τον σύλλογο να έχει παράλληλα και τις διοικητικές εγγυήσεις που απαιτούνται ώστε τα παραπάνω να γίνουν πράξη.

Οι στιγμές που βιώνει η ΑΕΚ είναι αναμφίβολα ιστορικές. Αρκεί μονάχα να αναλογιστείτε πως ο άνθρωπος που σφράγισε τον τίτλο για την Ένωση με τα δύο γκολ του, ο Τάσος Μπακασέτας, στο τελευταίο πρωτάθλημα του Δικεφάλου ήταν… 10 μήνων. Με το τελευταίο στοιχείο να περικλείει όλα όσα συμβαίνουν στην ψυχοσύνθεση του ΑΕΚτζή φέτος.

Είπαμε, η διαδρομή για να φτάσουμε στο σήμερα ήταν δύσκολη και επίπονη, όμως αν βάλει κανείς στη ζυγαριά τα δεδομένα, τότε μάλλον άξιζε τον κόπο. Ειδικά αν η φετινή χρονιά γίνει το εφαλτήριο των επιτυχιών που θα ακολουθήσουν. Με την μεγαλύτερη να μην αφορά κάποιο πρωτάθλημα ή κύπελλο, αλλά την μεγάλη επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια. Που από χθες το μεσημέρι είχε «βαφτεί» κιτρινόμαυρη, παρότι ο αγώνας-φιέστα της ΑΕΚ ήταν στο ΟΑΚΑ.