Ο ρεαλισμός, οι μύθοι και ο νέος… Σόιμπλε

Η συνάντηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου με τον… νέο Σόιμπλε αλλά στο πιο λάιτ, ενδεχομένως να βγάλει ειδήσεις που δεν θα μάθουμε. Γίνεται με σχετική μυστικότητα ως μια συνάντηση γνωριμίας.

Από την Αθήνα διαρρέουν ότι ο Ολαφ Σολτς, ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είναι πιο διαλλακτικός. Ότι δεν ασπάζεται τις ακραίες θέσεις του προκατόχου του κι ότι έχει τη διάθεση να συζητήσει με την ελληνική πλευρά για όλα τα θέματα που αφορούν στην οικονομία.

Αυτό που μας ενδιαφέρει όλους δεν είναι να διερευνήσουμε πόσο «μαλακός» είναι ο Σολτς, ούτε να κάνουμε επικοινωνιακή διαχείριση μιας συνάντησης γνωριμίας.

Αυτό που ενδιαφέρει είναι να μάθουμε τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης κι αν υπάρχει μια ραγδαία μεταβολή της άποψης που έχουν για την ελληνική οικονομία.

Ως προς αυτό οι πληροφορίες λένε ότι στο Βερολίνο δεν αλλάζουν εύκολα στρατηγική επειδή άλλαξε ο υπουργός Οικονομικών.

Η Γερμανία είναι μια συγκροτημένη, μια οργανωμένη χώρα με συγκεκριμένη στρατηγική σε όλα τα θέματα, και σε αυτά που αφορούν στην Ελλάδα.

Όταν λοιπόν οι πληροφορίες αναφέρουν ότι γερμανοί αναλυτές και «σοφοί» καθώς και στελέχη της κυβέρνησης που είναι κοντά στην Καγκελάριο λένε ότι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων είναι βασικό ζήτημα για την Ελλάδα, τότε αυτούς πρέπει να τους ακούσουμε με προσοχή.

Η Γερμανία είναι φανερό ότι θα επιμείνει στη συνέχισης της δημοσιονομικής προσαρμογής στην Ελλάδα, αποδίδοντας βεβαίως τα εύσημα για όσα έχουν γίνει. Όμως, δεν θα κατεβάσει ξαφνικά τα όπλα και θα επιτρέψει ελάφρυνση χρέους χωρίς όρους. Όπως όλοι οι δανειστές, έτσι και οι Γερμανοί θέλουν να ξέρουν δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να πάρουν τα λεφτά τους πίσω.

Το δεύτερο ότι δεν θα χρειαστούν να βάλουν ξανά το χέρι στην τσέπη διότι κάτι τέτοιο δύσκολα θα μπορούσαν να το δικαιολογήσουν στο εσωτερικό της χώρας. Η ελάφρυνση του χρέους στην Ελλάδα, λοιπόν, περνά κατά κύριο λόγο από το Βερολίνο το οποίο θα επιμείνει στη συνέχιση μέτρων σταθερότητας. Και θα ζητήσει με σαφήνεια να μπει στη συμφωνία η «αιρεσιμότητα», δηλαδή η σταδιακή ελάφρυνση αναλόγως των μέτρων που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή τα επόμενα χρόνια.

Συμπέρασμα; Ας μην αποπροσανατολιζόμαστε με τον δήθεν «καλύτερο Σόιμπλε». Είναι μύθος που βολεύει κάποιους εδώ στην Ελλάδα.

Το Βερολίνο θα κρατήσει σκληρή στάση και θα απαιτήσει αυστηρή μεταμνημονιακή εποπτεία. Ας το έχουμε κατά νου προκειμένου να μην βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα ότι η Γερμανία και οι υπόλοιποι δανειστές θα μας λυπηθούν, θα μας χαρίσουν μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια χρέους κι εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε αθρόες προσλήψεις, να επινοούμε επιδόματα ή να ξαναφτιάχνουμε αναπτυξιακά σχέδια βασισμένα στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης».

Οσο γρηγορότερα αντιληφθούμε ότι ο ρεαλισμός στην οικονομία είναι κορυφαίο δόγμα, τόσο πιο εύκολα θα βγούμε από τη βαθιά κρίση.