Κανένας κυβερνητικός δεν το λέει ευθαρσώς αλλά φαίνεται πού πηγαίνει το πράγμα. Είναι φως φανάρι δηλαδή πως αν δεν προκύψει σοβαρή κρίση – ας πούμε μια μετάλλαξη «πι», «ρο», «σίγμα» (όλος ο πλανήτης το απεύχεται) -, που θα απαιτούσε ανασχεδιασμό στρατηγικής και δραστικές παρεμβάσεις, δεν πρόκειται να ληφθούν κεντρικές αποφάσεις επιστροφής στη σκληρή πανδημική καθημερινότητα. Ούτε οριζοντίως ούτε κατά τόπους. Ο στόχος είναι η νέα παλιά καθημερινότητα. Και αυτή έρχεται με ρίσκα, αντίδωρα και ερωτηματικά.

Για να το πούμε κάπως κυνικά, το σκεπτικό είναι «ζήστε κανονικά» (πιο κανονικά οι εμβολιασμένοι) αλλά κάπου εκεί έξω θα υπάρχει ο κορωνοϊός ως γνωστή παράμετρος στην καθημερινότητα. Αυτό δείχνουν οι μέχρι στιγμής ανακοινώσεις των αρμοδίων, που προσπαθούν να γυρίσουν τη σελίδα: το επιδημιολογικό φορτίο εξακολουθεί να «κοκκινίζει» περιοχές αλλά είναι ουσιαστικά ένα άλλο «κόκκινο», πιο καταγραφικό, χωρίς επιβολή περιορισμών. Επίσης οι εμβολιασμένοι έχουν αποκλειστική πρόσβαση σε προηγούμενες ανέσεις και δραστηριότητες, χωρίς ταλαιπωρία και απαιτήσεις που βαραίνουν τους ανεμβολίαστους, αν και ούτε για αυτούς εξετάζονται άλλες απαγορεύσεις.

Η αλήθεια είναι ότι περίπου στην ίδια φάση, στην προσπάθεια εμπέδωσης της «νέας παλιάς» καθημερινότητας, κινείται όλη η Ευρώπη. Για κάποιους όμως η διέξοδος είναι πιο ανοιχτή. Γιατί απλά η δική τους «Ελευθερία» έχει επιμέρους ενθαρρυντικά ποσοστά για τα οποία στην Ελλάδα ακόμα παλεύουμε. Δεν ξέρω αν κάποιος εκ των αρμοδίων προβληματίζεται γιατί – ενδεικτικά – ο δανός 65άρης και 80άρης έπιασε γρήγορα το σωστό μήνυμα αλλά ο έλληνας συνομήλικός του διατηρεί το επικίνδυνο «κενό» στην «Ελευθερία». Ενημερώθηκε διαφορετικά ο Δανός; Πώς πείστηκε; Οπωσδήποτε δεν ευθύνεται ο αέρας της Κοπεγχάγης. Επίσης ποιος διαβάζει σωστά το θέμα των νεκρών; Οποιος κοιτάζει αριθμούς σωρευτικά από το ξέσπασμα της πανδημίας ή εκείνος που στέκεται στους τελευταίους μήνες; Και γιατί καταγράφονται αυτά που καταγράφονται στην Ελλάδα;

Δεν βγάζει πουθενά αν οι αρμόδιοι φοβούνται να μιλήσουν με στοιχεία ή διστάζουν να υπενθυμίζουν πως η πανδημία δεν τελείωσε. Δεν θα σημαίνει ότι θεωρούν πως η χώρα δεν πρέπει να οδεύσει στην κανονικότητα.