Με τα ίδια κεφάλαια να έχουν καταστεί αρνητικά και να συντρέχει περίπτωση άρσης της άδειας λειτουργίας τους και με σωρευτικές ζημιές πάνω από 180 εκατ. ευρώ, εφαρμόζουν το πιο ευνοϊκό πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου που θα είναι “οδηγός” και για άλλους παρόμοιους  δημόσιους οργανισμούς,  όπως ανακοινώνουν περιχαρείς!

Διάβασα ότι βρίσκεται σε εξέλιξη το Πρόγραμμα Εθελούσιας Εξόδου για το μόνιμο προσωπικό των ΕΛΤΑ, με στόχο την αποχώρηση 2.000 εργαζομένων. Αυτό, βέβαια, δεν αποτελεί είδηση στη Χώρα των Μνημονίων και της Λιτότητας, της “πρωταθλήτριας” Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε χρέος, φορολογία, ύφεση, ανεργία,  καθώς τέτοια “Προγράμματα Εξυγίανσης” τάχα εφαρμόζονται ακαταπαύστως σε όλες σχεδόν τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η απογοητευτική διαπίστωση είναι ότι όχι μόνο δεν “εξυγιάνθηκε” κανένας δημόσιος οργανισμός  με το καταθλιπτικό αυτό κόστος για τους φορολογουμένους, αλλά δημιουργήθηκε και νέος … χώρος και για άλλους  … διορισμούς και το, προκλητικότερο, για … επαναπροσλήψεις! Ναι, έχει γίνει κι αυτό!!! Υπενθυμίζω την περίπτωση της ΛΑΡΚΟ (σήμερα, ύστερα από 35 χρόνια ζημιών, κρατικών επιχορηγήσεων και παραπομπών στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παράνομες κρατικές ενισχύσεις δεκάδων εκατ. ευρώ οδηγείται σε … ιδιωτικοποίηση!!!), των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, του ΟΣΕ, του ΙΚΑ, τραπεζών και πρόσφατα της ΔΕΗ.

Αλλά, η περίπτωση αυτή των ΕΛΤΑ είναι και προκλητική καθώς αυτό το “Πρόγραμμα Εξυγίανσης”,  το οποίο εμφανίζεται ως το πιο “γαλαντόμο” (η αλήθεια είναι αυτό της ΛΑΡΚΟ το 1987 ήταν ίσως το πιο προκλητικό όλων των εποχών!), εφαρμόζεται από ένα δημόσιο οργανισμό που λειτουργεί … παράνομα, είναι  σφόδρα ζημιογόνο και έχει υπερπληθυσμό υπαλλήλων  (6.081 το 2018 και 5.615 το 2019!). Ύστερα, η άλλη πρόκληση είναι ότι  στόχος είναι η αποχώρηση τουλάχιστον 2.000 μόνιμων υπαλλήλων, που είναι … λιγότεροι  από εκείνους  που διορίστηκαν (2.500!) κατά την προεκλογική περίοδο του 1989 και που, όπως αποκάλυπτε τότε ο “Οικονομικός Ταχυδρόμος”,  δεν  είχαν  … καρέκλες να καθίσουν! Σημειώνεται ότι το πρόγραμμα αυτό προβλέπει καταβολή μισθών έως και τεσσάρων  ετών που θα φτάνουν έως και τα 95.000 ευρώ, κοινωνικά κριτήρια που καλύπτουν ανήλικα τέκνα, τέκνα ΑΜΕΑ, καθώς και πρόσθετη ασφαλιστική κάλυψη και άλλα…Δηλαδή, το μέσο ύψος αποζημίωσης είναι σχεδόν διπλάσιο από το αντίστοιχο στη ΔΕΗ για το ίδιο πρόγραμμα.

Όλα αυτά δίνουν την εντύπωση ότι τα ΕΛΤΑ, όπως και όλοι οι προηγούμενοι δημόσιοι οργανισμοί που εφάρμοσαν τέτοιο “γαλαντόμο” πρόγραμμα, είναι κερδοφόροι, υγιείς και συμβάλλουν στη μείωση του χρέους της γενικής κυβέρνησης. Αμ δε! Τα ΕΛΤΑ, όπως προκύπτει από τις οικονομικές καταστάσεις, είναι και … παράνομα, και ζημιογόνα και επιβαρύνουν το χρέος! Απλώς, επισημαίνω ότι  στις  31 Δεκεμβρίου 2019, το σύνολο των Ιδίων κεφαλαίων της εταιρείας είναι  αρνητικό κατά 47,5 εκατ. ευρώ,  δηλαδή πολύ χαμηλότερα από το όριο του 50% που ορίζει ο Νόμος  4548/2018 ( άρθρο 119, παράγραφος 4). Σημειώνω ότι το μετοχικό κεφάλαιο ανέρχεται σε 340,8 εκατ. ευρώ, αλλά απομειώθηκε από σωρευτικές ζημιές 182 περίπου εκατ. ευρώ και έτσι το 2019 τα ίδια κεφάλαια έγιναν αρνητικά (-47,5 εκατ. ευρώ!).

Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε αμέσως να γινόταν η ανάλογη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου από το κράτος (περίπου 100 εκατ. ευρώ!), δηλαδή από  τους φορολογούμενους, αλλά αντ΄ αυτού πραγματοποιήθηκε απλώς γενική συνέλευση το 2020  για το θέμα αυτό. Το ιλαροτραγικό είναι ότι  όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που τα ΕΛΤΑ θα χρειαστούν επιπλέον 80 εκατ. ευρώ για την υλοποίηση επενδύσεων με αιχμή τον ψηφιακό μετασχηματισμό του Ομίλου, προκειμένου να γίνει πιο ανταγωνιστικός και άλλα 100 εκατ. ευρώ για αύξηση κεφαλαίου, συνεχίζεται το  χρόνιο πρόβλημα  η συντριπτική πλειοψηφία των οφειλών να αφορά οφειλές του Ελληνικού Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και ειδικότερα ποσοστό 50%  από αυτές να τελούν  υπό δικαστική διεκδίκηση (υπουργεία και ΕΦΚΑ) και σε εκκρεμότητα από το έτος 2010!!!

Κι όμως, παρόλα αυτά επιμένουν να λένε και να πιστεύουν ότι το πρόγραμμα Εθελουσίας Εξόδου στα ΕΛΤΑ συνιστά τον προπομπό (οδηγό) αντίστοιχων κινήσεων και σε άλλες επιχειρήσεις του δημοσίου τομέα.

Και δεν χαίρεσθε, θα μού πουν αναγνώστες μου; Ναι, θα χαιρόμουν αν το ίδιο εφαρμοζόταν και για τους δυστυχείς εργαζόμενους μιας ζημιογόνας ιδιωτικής επιχείρησης που δεν θα πλήρωναν τις αποζημιώσεις οι Έλληνες φορολογούμενοι…