Εχουν περάσει χρόνια και ζαμάνια από τότε, αλλά προχθές το πρωί που διαδόθηκε το θλιβερό μαντάτο μού ήρθε ακαριαία στη μνήμη εκείνη η κλητική προσφώνηση που του απηύθυνε ο συχωρεμένος ο Τάκης Χαραλαμπίδης…

Τότε δεν υπήρχαν κινητά και σύστημα αναγνώρισης κλήσεων και όποτε του τηλεφωνούσε από το γραφείο μας στα «ΝΕΑ» τού έλεγε «Ελα, καλέ μου και αγαπητέ μου Περίκλες…».

Ο… Περίκλες έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 64 ετών, χτυπημένος από τη ρημάδα την αρρώστια: δεν έφυγε απλώς ο παλαίμαχος διαιτητής και καθηγητής Περικλής Βασιλάκης (χώρια οι πολιτικές και λοιπές αθλητικές δράσεις του) αλλά ένα κομμάτι του ελληνικού ποδοσφαίρου…

Τον είχα δει για τελευταία φορά πριν από ενάμιση χρόνο στην αγαπημένη του Πρέβεζα, όπου μου έκανε την τιμή να καθίσει στο πάνελ της παρουσίασης του βιβλίου μου για το έπος του Ευρωμπάσκετ του ’87. Ντάλα καλοκαίρι, αλλά ελόγου του πάντοτε περιποιημένος και κομψός, με το λευκό κοστούμι και τη γραβάτα του…

Πέρα από τις τυπικούρες, επειδή τάχα ο νεκρός δεδικαίωται, οφείλω να γράψω αυτό που του έλεγα κάθε φορά που μιλούσαμε: «Εσύ, Περίκλες, πρέπει να βρίσκεσαι από ατύχημα ή από στατιστική απόκλιση λάθους σε αυτόν τον χώρο»!

Το εννοούσα και το πιστεύω ακράδαντα. Κύριος με όλη τη σημασία της λέξεως. Μελιστάλαχτος. Πράος. Ενας άνθρωπος που θα ήθελες να τον έχεις φίλο σου…

Μου είχε διηγηθεί την ιστορία για το πώς… αποκεφαλίστηκε πριν από 25 χρόνια ύστερα από έναν αγώνα Παναθηναϊκός-ΑΕΚ, εάν δεν απατώμαι. Ηταν τότε που μαζί με κάποιους συναδέλφους του κατήγγειλαν φωναχτά τη διαπλοκή και το σαθρό σύστημα που έτεινε να δημιουργηθεί στη διαιτησία.

Καθηγητής με τα όλα του και έξοχος αναλυτής των επίμαχων φάσεων στις τηλεοπτικές εκπομπές, όπου έλεγε τη γνώμη του με παρρησία, διευκρίνιζε τον ad hoc κανονισμό για να μη μένουν αμφιβολίες και σκιές, διαχώριζε το πνεύμα από το γράμμα του νόμου κ.ο.κ.

Αμ εκείνες οι υποσχόμενες ευκαιρίες στις οποίες αναφερόταν ήταν όλα τα λεφτά!

Καλοστραθιά στον Παράδεισο, αγαπητέ Περίκλες…