Η συνομιλία που είχα σήμερα το πρωί με αγαπητή συνάδελφό μου περί ανέμων και υδάτων —κυριολεκτικώς και ουχί μεταφορικώς— και η συνακόλουθη έρευνά μου στο ανεξάντλητο φωτογραφικό αρχείο των «Διακοπών» του in.gr έγιναν η μαγιά του παρόντος κειμένου.

Στις φωτογραφίες που συνοδεύουν τις αράδες που διαβάζετε απεικονίζεται η παραλία Γλυφάδα, κοντά στο Γύθειο της Λακωνίας, γνωστή κυρίως λόγω του πλοίου που προσάραξε στα αβαθή της πριν από αρκετά χρόνια.

Τις πρώτες απογευματινές ώρες της 21ης Μαρτίου 2013 η ατμόσφαιρα στη Γλυφάδα ήταν ομιχλώδης, οι άνεμοι θυελλώδεις, η θάλασσα φουρτουνιασμένη, το τοπίο αφιλόξενο.

Την επομένη, την ίδια περίπου ώρα, το σκηνικό ήταν εντελώς διαφορετικό: ο ουρανός είχε ξανοίξει, επικρατούσε νηνεμία, η θάλασσα είχε καλμάρει, το τοπίο ήταν γαλήνιο.

Μέσα σε ένα μόλις εικοσιτετράωρο ακτογραμμή και θάλασσα παρουσίαζαν εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα.

Τις συνηθίζει τέτοιες θεαματικές αλλαγές ο καιρός, το ίδιο και η ζωή.

Τα παιχνίδια τους δοκιμάζουν τις αντοχές του ανθρώπου, την πνευματική και ψυχική ισορροπία του, το έρμα του.

Μπουνάτσα και φουρτούνα, νηνεμία και θύελλα, ξαστεριά και καταχνιά. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: της θάλασσας, της φύσης, της ζωής…

Headlines