H μετάφραση ενός αρχαιοελληνικού δραματικού έργου δεν ενδιαφέρει μόνο τους φιλολόγους και τους φιλομαθείς αλλά και τους επαγγελματίες των παραστάσεων αρχαίου δράματος. Δυστυχώς ο χώρος αυτός τα τελευταία χρόνια δεν βρίσκεται στην επιθυμητή κατάσταση. Οι παραστάσεις κωμωδίας έχουν μεταβληθεί σε επιθεωρήσεις, ενώ οι παραστάσεις τραγωδίας κακοποιούνται από σκηνοθέτες που δεν γνωρίζουν επαρκώς τα έργα που ανεβάζουν, ούτε ενδιαφέρονται να τα μάθουν. Αφήνοντας κατά μέρος τα σύγχρονα σκηνοθετικά «ευρήματα», που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το αρχαίο θέατρο και αποσπούν την προσοχή του θεατή από τα ουσιώδη συστατικά της παράστασης, δηλαδή τον λόγο και τη δράση, περιορίζομαι στις μεταφράσεις. Οι σκηνοθέτες δουλεύουν κατά κανόνα με μεταφράσεις, που όχι σπάνια εκπονούνται από ανίδεους μεταφραστές ή υφίστανται  επεμβάσεις εκ των υστέρων, ενώ θα έπρεπε να μελετούν σε βάθος – και γιατί όχι, με τη βοήθεια ειδικών, αν δεν γνωρίζουν τη γλώσσα – το έργο που προτίθενται να ανεβάσουν και τα δραματικά συμφραζόμενά του.

Διαβάστε περισσότερα εδώ