Η είδηση προκαλεί τρόμο. Πέντε με έξι τρισεκατομμύρια δολάρια χάθηκαν τον τελευταίο μήνα από τις μετοχές παγκοσμίως σε ένα τρελό καθοδικό ράλι το οποίο τρομάζει τους πάντες.

Ηδη μεγάλες οικονομικές εφημερίδες στο εξωτερικό φιλοξενούν απόψεις οικονομολόγων που τονίζουν σε όλους τους τόνους ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίση με ανυπολόγιστες διαστάσεις.

Ισως να κινδυνολογούν. Ισως πάλι να είναι ένα παιχνίδι των σορτάκηδων στα χρηματιστήρια προκειμένου να βγάλουν χρήματα σε βάρος άλλων. Ισως, όμως, και να έχουν δίκιο και μια δεκαετία μετά την κρίση της Lehman Brothers να πρέπει ο πλανήτης να αντιμετωπίσει ένα νέο συστημικό κίνδυνο. Τότε όλες οι κεντρικές τράπεζες συντονίστηκαν και αντιμετώπισαν τα προβλήματα με μεγάλη επιτυχία. Οι ζημιές περιορίστηκαν και όπως έλεγαν οι αναλυτές τέτοιων οικονομικών καταστάσεων «στην προηγούμενη κρίση, στο Κραχ στην Αμερική, ακολούθησε πόλεμος. Και ο νοών νοήτω».

Οι προειδοποιήσεις έρχονται από παντού για να ταρακουνήσουν όσους κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Όπως στην Ελλάδα, μια χώρα που βγήκε από μια οκταετία αυστηρής λιτότητας και σκληρών μνημονίων και κάνει τα πρώτα της βήματα «ελεύθερη δεσμών» στις διεθνείς αγορές.

Οποιος όμως δεν «τσιμπάει» στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, βλέπει την πραγματικότητα. Ισχνοί ρυθμοί ανάπτυξης ενώ η οικονομία θα έπρεπε να «πετάει». Η ανταγωνιστικότητα κατρακυλάει, η οικονομική ελευθερία σε… ελεύθερη πτώση. Οι επενδυτές θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα αλλά βλέπουν ότι δεν υπάρχει σοβαρότητα. Το αντίθετο μάλιστα. Απομακρύνονται κι όσοι απέμειναν καθώς οι αναδυόμενες αγορές είναι οι πρώτες που υφίστανται τις συνέπειες μιας παγκόσμιας κρίσης.

Η χώρα «σέρνεται» σε έναν κύκλο στασιμομιζέριας που δε φαίνεται να έχει τέλος. Και η υπεύθυνη κυβέρνηση τι ακριβώς κάνει γι’ αυτό; Απολύτως τίποτε. Στήνει δικαστικές διώξεις, σκανδαλολογεί ασύστολα, μοιράζει αφειδώς λεφτά από αυτά που συγκεντρώθηκαν με θυσίες, κάνει προσλήψεις χιλιάδων υποψήφιων… ψηφοφόρων που θα πληρωθούν και πάλι από τον κρατικό κορβανά, κοροϊδεύει και κρατά ομήρους τους συνταξιούχους.

Την ίδια ώρα που η οικονομία είναι απαξιωμένη και αδύναμη, ένα «καρυδότσουφλο» στη φουρτούνα που πλησιάζει, η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να καταλάβει ποια είναι ακριβώς τα διακυβεύματα της νέας εποχής.

Διαβάστε μόνο τη συνέντευξη του Δημήτρη Τζανακόπουλου και το δίλημμα που λέει ότι θα κρίνει τις εκλογές:  «Με την κοινωνική πλειοψηφία ή με την οικονομική ελίτ;», αναρωτιέται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, προφανώς γιατί ως παιδί του κομματικού σωλήνα που δεν έχει ένσημα στην πραγματική οικονομία, δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς χρειάζεται η χώρα. Ψευτοδιλήμματα και μαθήματα αριστεροσύνης ενώ η Ελλάδα χρειάζεται μια επανεκκίνηση χωρίς εμφυλίους και χωρίς πολεμικές κραυγές.

Το ερώτημα των εκλογών θα έπρεπε να είναι «τι Ελλάδα θέλουμε τώρα που πλησιάζει η καταιγίδα». Αλλά που να το καταλάβουν οι ιδεοληπτικοί.

Headlines