Η ομάδα  χορού και ακροβασίας κι όμΩς κινείται  παρουσιάζει την παράσταση με τίτλο “Μάστερ και Μαργαρίτα”,  από την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου ως την Κυριακή 4 Νοεμβρίου, στο θέατρο ΡΟΕΣ , στο Γκάζι.

Μια σουρεαλιστική μυθοπλασία όπου ο ίδιος ο Διάβολος, τιμωρός και κουρασμένος, με τη συνοδεία του, κάνει την εμφάνισή του,  να γιατρέψει την έλλειψη πίστης, να ισορροπήσει εκ νέου το λογικό με το παράλογο , το εφικτό με το αδύνατο  και εν τέλει να περιγελάσει την εμπιστοσύνη του ανθρώπινου είδους, σε αυτό που αυθαίρετα νομοθετεί ως πραγματικότητα.

Μια οικοδομική σκαλωσιά, με ανθρώπους γαντζωμένους στον όγκο της, αποδομείται.

Μια παράσταση αφιερωμένη στο κίνημα των κονστρουκτιβιστών, που αρνήθηκε τόσο πεισματικά το ρομαντισμό και τελικά τον αποθέωσε, εκ νέου.

Η Χριστίνα Σουγιουλτζή, ψυχή της ομάδας μας μιλάει για αυτή την νέα τους δουλειά.

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση Μάστερ και Μαργαρίτα που κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή στις Ροες;

Πρόκειται για μια παράσταση χορού και ακροβασίας , με ζωντανή μουσική. Είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ “Μάστερ και Μαργαρίτα”.

Πόσο εύκολο είναι να χορογραφηθεί ο πολιτικός και σουρεαλιστικός λόγος του Μπουλγκάγκοφ; 

Επιλέξαμε να φέρουμε στη σκηνή μια οικοδομική σκαλωσιά, τόσο ώς αναφορά στον κονστρουκτιβισμό(ρώσικη πρωτοπορία), καλλιτεχνικό ρεύμα της εποχής, που δοκίμασε να επανορίσει το ρόλο του καλλιτέχνη και της τέχνης γενικότερα, τόσο και ως σύμβολο μιας εποχής που πίστεψε στην ανοικοδόμηση ενός νέου κόσμου. Ενός κόσμου ολοκαίνουριου, ουτοπικού. Αυτός ο κόσμος, άρχισε να οικοδομείται την επόμενη μέρα της Οκτωβριανής επανάστασης.   Πολύ λίγα χρόνια μετά, όλα είχαν γκρεμιστεί. Όσοι επέζησαν του καθεστώτος, δηλαδή δε δολοφονήθηκαν , δεν εξορίστηκαν, δεν αυτοκτόνησαν και δε μετανάστευσαν, αυτοί, φιμώθηκαν ή μεταλλάχτηκαν , ντύθηκαν ρόλους θύτη και θύματος, σ’ ένα σύμπαν παράλογο. Δεν είχαν πια τίποτα να περιμένουν.

Μέσα στη διαρκεια της δόμησης και αποδόμησης της σκαλωσιάς, συμβαίνει ο χορός της ομάδας. Οχι, δεν είναι καθόλου εύκολο να “χορογραφηθεί” ένα τέτοιο έργο. Δεν το προσπαθήσαμε καν. Δεν έχουμε τα μέσα. Είναι άλλη γλώσσα.

Αν, όμως, κάποιος έχει διαβάσει το βιβλίο, νομίζω, εύκολα, θα ανακαλύψει τις αναφορές.

Το έργο γράφτηκε στο απόηχο της Οκτωβριανής επανάστασης. Ποια ζητήματα ακουμπάει στο σήμερα κατά τη γνώμη σας; 

Γίνεται η οκτωβριανή επανάσταση, μεγάλη στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας και το ανέφικτο γίνεται πραγματικό, το όνειρο αλήθεια. Ένα παγκόσμιο κίνημα οραματιστών δικαιώνεται και “πιάνει δουλειά” να κατασκευάσει μια νέα ζωή. Μόλις 20 χρόνια μετά, όλα βρίσκονται ανάποδα το όνειρο έχει γίνει εφιάλτης και η αλήθεια τρόμος. Η απογοήτευση που προκαλεί η πτώση αυτή είναι απόλυτη. Δεν υπάρχει πολιτικό σύστημα να μπορεί να αλλάξει τα πράγματα απ΄έξω, η καινούργια εξουσία, θα πάρει τη θέση της παλιάς. Είναι η ίδια η έννοια της εξουσίας που νοσεί , η ίδια η έννοια της ιδιοκτησίας, του νόμου , της δικαιοσύνης, της τάξης , του ρόλου. Ο Μπουλγκάκοφ μέσα σ’ αυτόν τον εγκλεισμό, κατεβάζει το διάολο στη Μόσχα και στήνει μια τρομερή φάρσα διακωμωδώντας, πικρά, το “λίγο” των συμπολιτών του. “ Καθένας θα χει τύχη ανάλογη με την πίστη του”. Καλεί  το υπερφυσικό εδώ ανάμεσά μας,  διαβόλους ανάμεσα σε γραφειοκράτες, τρελούς, νεκρούς και ξωτικά ανάμεσα σε πολίτες που ασφυκτιούν, τον ίδιο το Χριστό και τη Σελήνη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που ερωτεύονται . Απόλυτα. Μ΄έναν έρωτα που τους οδηγεί απ΄τη ζωή στο θάνατο , από το παροδικό στο αιώνιο, όπως οφείλει να κάνει κάθε έρωτας, στο κέντρο του ορισμού του . Εκεί που το ‘εγώ” δίνεται δώρο στο “εσύ”.

Πόσα χρόνια δραστηριοποιείται η ομάδα Κι Όμως Κινείται; Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Η ομάδα συστάθηκε το 2003 στον Κρατήρα.

Φέτος μετακομίσαμε στο θέατρο Ροές, όπου φιλοξενούνται οι παραστάσεις και τα μαθήματα της ομάδας.

Headlines