Πέραν αυτού, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελέα, λόγω της γειτνίασής της προς τα κέντρα του πυθαγορισμού, δέχτηκε την επιρροή των πυθαγόρειων ιδεών.

Επίσης, έχει διατυπωθεί κατ’ επανάληψιν ο ισχυρισμός ότι ο Παρμενίδης είχε σχέσεις με τον Ηράκλειτο, κάτι που είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί.

Επιπροσθέτως, αρκετές σκέψεις του Παρμενίδη προϋποθέτουν τη γνώση των απόψεων του Αναξίμανδρου και του Αναξιμένη, των σπουδαίων αυτών προσωκρατικών φιλοσόφων από τη Μίλητο, την ιωνική μητρόπολη.

Όμως, σημαντικότερο από όλες τις προαναφερθείσες υποτιθέμενες σχέσεις είναι το γεγονός ότι στην περίπτωση του Παρμενίδη η ελληνική σκέψη κατακτά μια νέα περιοχή του πνεύματος με πρωτόγνωρη αποφασιστικότητα.

Ο ελεάτης φιλόσοφος χαράσσει νέους δρόμους, καθώς στρέφεται από τη μυθική θέαση και το απόφθεγμα προς την ορθολογιστική θεώρηση τού είναι και το επιχείρημα.

Οι παλαιότεροι Ίωνες εκκινούσαν από την εμπειρία του κόσμου που αποκτούσαν με τις αισθήσεις τους και αναζητούσαν την πρώτη αρχή αυτής της πολυμορφίας και το μηχανισμό της εξέλιξής της. Ο Παρμενίδης είναι εκείνος που υπερβαίνει αυτόν τον κόσμο του ορατού και αναζητεί την αλήθεια με τη δύναμη του πνεύματός του.

*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, ο αρχαιολογικός χώρος της Ελέας στην Κάτω Ιταλία.

Παρμενίδης, ο δρόμος του πνεύματος (Μέρος Α’)

Headlines