Μεγάλη έννοια είχε ο Γιώργος Αυτιάς στην από τηλεοράσεως συνομιλία του με τον Δημήτρη Καμμένο, μην και διαταραχθεί η φιλία του  διαγραμμένου από τους ΑΝΕΛ βουλευτή με τον πρόεδρο του κόμματος Πάνο Καμμένο, μετά το πολιτικό διαζύγιό τους.

Ξανά και ξανά τον ρώτησε αν οι πολιτικές διαφωνίες τους είχαν αντίκτυπο και στη φιλία τους. Και η πολιτική κουβέντα έγινε κουβεντούλα του καφενείου γύρω από τις αντρικές φιλίες που είναι κρίμα να χαλάνε για π.χ. μια Μακεδονία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, δηλαδή που η ενημέρωση καταλήγει να είναι ένα χαλαρό μπλα – μπλα ανάμεσα σε κολλητούς.

Και ο Αυτιάς (γιατί δεν είναι ο μόνος) συχνά – πυκνά απευθύνεται σε βουλευτές και υπουργούς χρησιμοποιώντας τα μικρά ονόματά τους αποκαλύπτοντας μια οικειότητα που, όσον αφορά τη δημόσια εικόνα και του δημοσιογράφου και των καλεσμένων του, δεν τους ωφελεί.

Γιατί ο τηλεοπτικός διάλογος στα θέματα της πολιτικής δεν χρειάζεται οικειότητα. Ευγένεια, ακρίβεια, γνώση και αντικειμενικότητα χρειάζεται.

Και την απόσταση, ανάμεσα σε δημοσιογράφο και πολιτικό που μόνο ο πληθυντικός της ευγενείας και η επιμονή σε αυστηρά πολιτικές ερωτήσεις επιβεβαιώνουν. Όλα τα άλλα, τα «τι κάνει η σύζυγος», «πως είναι τα παιδιά» και «πώς τα προτιμάς τα μακαρόνια» είναι σόου που κάνουν και τη δημοσιογραφία και την πολιτική να μοιάζουν παιχνίδια φτηνά και ύποπτα.

Headlines