Τα 13 κτίσματα του τετραγώνου που περικλείουν οι οδοί Αρεως, Κλάδου, Βρυσακίου και Αδριανού στην Πλάκα, παροπλισμένα και σιωπηλά εδώ και χρόνια, αποκτούν επιτέλους φωνή και ζωντανεύουν για να διηγηθούν τις ιστορίες τους. Το προσεκτικά αναπαλαιωμένο συγκρότημα κατοικιών, μαγαζιών κλπ., γνωστό ως «Αυλή των θαυμάτων», είναι έτοιμο να στεγάσει το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και όχι μόνο αυτό.

Η ψηλή προστατευτική περίφραξη έχει αρχίσει να αφαιρείται. Κρυφοκοιτάζω μέσα στο χώρο. Χρώμα! Μια όμορφη, πολύχρωμη ρετρό εικόνα, ένας πίνακας που συνθέτουν με την αρμονική συνύπαρξή τους ιστορικά αρχοντικά και φτωχόσπιτα, αρχαιότητες και το εκκλησάκι του Αγίου Ελισαίου του 17ου αιώνα. Η Αθήνα ομορφαίνει αναδεικνύοντας εκ νέου τον παλιό κομψό εαυτό της. Είμαστε σε θέση να το εκτιμήσουμε;

Κατεβαίνω τη Βρυσακίου προς την Αδριανού. Στον καλόγουστο μεταλλικό φράχτη που έχει τοποθετηθεί και στον φρεσκοβαμμένο τοίχο έχουν ήδη γράψει με σπρέι. Πότε πρόλαβαν; Το μοναδικό μέχρι πρότινος (επειδή δεν ήταν εκτεθειμένο) σημείο του καταγραμμένου (απελπιστική η εικόνα που παρουσιάζει) δρόμου, αρχίζει να γεμίζει μουντζούρες και συνθήματα. Υποθέτω πως οι επιβλέποντες τις εργασίες στην «αυλή» θα τα σβήσουν.

Ως πότε όμως θα τα σβήνουν, ως πότε θα παρεμβαίνουν, σε μια πόλη που ο βανδαλισμός είναι καθημερινή υπόθεση; Εύκολα, φοβάμαι, θα μετατρέψουμε την «Αυλή των θαυμάτων» σε αυλή των τραυμάτων, σε άλλη μια πληγωμένη γωνιά μιας πόλης γεμάτης πληγές που αιμορραγούν. Θέλω πολύ να διαψευσθώ.