Οι εξελίξεις στην προσπάθεια επίλυσης του Σκοπιανού είναι προδήλως ραγδαίες. Συνεχείς επαφές και συνομιλίες – άγνωστο αν σε κάθε μία από αυτές προκύπτει κάτι νέο ή πρόκειται απλώς για μία σκηνοθεσία – ονόματα που εναλλάσσονται, και μία πρωτοβουλία κινήσεων από την πλευρά των Σκοπίων που προξενεί εντύπωση.

Δεδομένου ότι ο ρόλος των δύο πρωθυπουργών είναι πρωταγωνιστικός, μία παρατήρηση προξενεί εντύπωση: Ενώ ο Ζόραν Ζάεφ σχεδόν καθημερινώς εμφανίζεται με δηλώσεις και ανακοινώσεις να περιγράφει κάποιο νέο βήμα, από το Μέγαρο Μαξίμου και τον Αλέξη Τσίπρα τηρείται μία περίεργη σιγή.

Ούτε καν σχολιασμός των όσων μας ανακοινώνει ο Πρωθυπουργός της πΓΔΜ δεν επιχειρείται, παρά μόνον αναφέρεται ότι «δεν υπάρχει καμία συμφωνια», ενώ την ίδια στιγμή στην γειτονική χώρα είναι φανερό ότι εξελίσσεται μία μαξιμαλιστική διαπραγματευτική τακτική.

Ο Ζάεφ μιλά για διασφάλιση της «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας και μετά την «Μακεδονία του Ίλιντεν», ρίχνει στο τραπέζι την «Βόρεια Μακεδονία». Λίγη ώρα αργότερα όμως, ο πρόεδρος Ιβανόφ ανακοινώνει με κάθε επισημότητα ότι δεν δέχεται το περιβόητο erga omnes, την χρήση δηλαδή της όποιας ονομασίας συμφωνηθεί έναντι όλων. Κάτι που έως και χθες ήταν βασική προϋπόθεση για την όποια λύση.

Κοινώς, με αυτά τα δεδομένα στα Σκόπια και στον υπόλοιπο κόσμο η «Μακεδονία» θα παραμείνει «Μακεδονία». Στην Ελλάδα θα λέγεται κάπως αλλιώς.

Επιπλέον, όλως περιέργως, το θέμα των συνταγματικών αλλαγών τείνει να λησμονηθεί. Τουλάχιστον στις δημόσιες συζητήσεις.

Συνιστούν όλα αυτά μία πραγματική προοπτική επίλυσης του ζητήματος; Είναι αμφίβολο.

Εχει υποσχεθεί ο κ. Τσίπρας να κάνει τα πάντα προκειμένου να λήξει το ζήτημα; Οι παροτρύνσεις των συμμάχων και εταίρων (ΗΠΑ, Γερμανία) των τελευταίων ημερών σε ό,τι αφορά την επίσπευση, δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Εχει εξασφαλίσει ανταλλάγματα ο Πρωθυπουργός για μία «λύση», με όποιους όρους; Είναι άγνωστο. Πιθανολογείται όμως βασίμως (με τεκμηρίωση σε πληροφορίες και έγκυρα δημοσιεύματα του ελληνικού και διεθνούς Τύπου), ότι το αντάλλαγμα θα μπορούσε να είναι μία ευνοϊκή διευθέτηση του ελληνικού χρέους.

Είναι ισοβαρή τα δύο θέματα; Προφανώς και όχι. Το ένα θα επιφέρει άμεσα αποτελέσματα, ενδεχομένως και εμπλοκές για την χώρα στο μέλλον, το άλλο θα είναι μία άνευ ουσιαστικής σημασίας εξέλιξη, καθώς χρήματα δεν πρόκειται να χαριστούν και η όποια συμφωνία για το χρέος , όσο δεν συνδυάζεται με σταθερούς και ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης θα σημάνει απλώς  επιτηρήσεις, επιτροπείες, ελέγχους, εξαρτήσεις – ενδεχομένως και μνημόνια στο διηνεκές.
Κοινώς, καμία μεταβολή προς το καλύτερο στο σημερινό status της χώρας.

Υπάρχει όμως και ένας σοβαρότερος κίνδυνος. Η «λύση» του Σκοπιανού να μην είναι πλέον καν δυνατόν να ανταλλαγεί με οικονομικά ωφελήματα. Η αναταραχή στην Ιταλία και ο νέος κλυδωνισμός της Ευρώπης, προμηνύουν ότι οι επιδιώξεις της ελληνικής κυβέρνησης μπορεί να πέσουν απλώς στο κενό. Την στιγμή που μία ευρωσκεπτικιστική επέλαση σε μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης απειλεί το οικοδόμημα, ευεργετήματα προς την Ελλάδα ενδέχεται να μην χωρούν.

Για μία ακόμη φορά, η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου βρίσκεται στο λάθος σημείο την λάθος χρονική στιγμή. Και δυστυχώς φαίνεται ότι εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το ζήτημα απλώς ως παράμετρο του εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού.

ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο παρουσιάζουν, μία συλλεκτική ιστορική έκδοση, «ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ».

Τι είναι η Μακεδονία; Πώς εξαπλώθηκε η μακεδονική εποποιΐα διαδίδοντας τον ελληνομακεδονικό πολιτισμό;

Πώς η ιστορική και πολιτική της εξέλιξη έφτασαν μέχρι τις μέρες μας, επηρεάζοντας τη σύγχρονη ελληνική ιστορία;

Ένα βιβλίο-ντοκουμέντο από τον σπουδαίο ιστορικό, Χάμοντ Νίκολας Τζ. Λ.

Headlines