Ένα από τα χαρακτηριστικά του πάγου και του χιονιού που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά από την εμπειρία μας είναι η ολισθηρότητά τους. Αυτή έχει δυσάρεστες αλλά και ευχάριστες πλευρές. Τις πρώτες τις βιώνουμε, πεζή ή οδηγώντας, στους δρόμους κάθε φορά που χιονίζει ή έχει παγετό. Τις δεύτερες τις απολαμβάνουμε όταν κάνουμε σκι και πατινάζ ή επιδιδόμαστε σε άλλα χειμερινά σπορ όπως το έλκηθρο ή το curling.

Γιατί όμως γλιστράμε στον πάγο; Παρά το γεγονός ότι το φαινόμενο είναι εμπειρικά τόσο γνωστό, οι επιστήμονες δεν έχουν κατανοήσει τον ακριβή μηχανισμό του. Μια νέα μελέτη έρχεται να ρίξει περισσότερο φως.

Μειωμένη τριβή

Η πρώτη επιστημονική εξήγηση για τη μειωμένη τριβή του πάγου – η οποία καθορίζει την ολισθηρότητά του – προτάθηκε το 1888 από τον ιρλανδό φυσικό Τζον Τζόλι.

Όταν ένα αντικείμενο – π.χ. ένα παγοπέδιλο – εφάπτεται με την επιφάνεια του πάγου, η πίεση επαφής στο συγκεκριμένο σημείο είναι τόσο υψηλή ώστε ο πάγος λιώνει δημιουργώντας ένα στρώμα υγρού νερού το οποίο λειτουργεί σαν «λιπαντικό» προκαλώντας την ολισθηρότητα.

Σήμερα η κρατούσα θεωρία υποστηρίζει πως παρά το γεγονός ότι το στρώμα του υγρού νερού μειώνει την τριβή στην επιφάνεια του πάγου αυξάνοντας την ολισθηρότητα, το νερό δεν προκύπτει από την πίεση αλλά από τη θερμότητα που προκαλεί η ίδια η τριβή του αντικειμένου με τον πάγο.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines