Το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η ποίηση του Ανακρέοντος είναι το διαλεχτό συμπόσιο στις αυλές των τυράννων, οι λεπτοί συμποσιακοί τρόποι. Ο ποιητής θέλει αυλές των Μουσών την αυλή του Πολυκράτη της Σάμου και την αυλή των Πεισιστρατιδών της Αθήνας.

Ο Ανακρέων, σύμβολο της τρυφής της ανέμελης και ειρηνικής ιωνικής αριστοκρατίας, δε θέλει να έχει καμία σχέση με τη φασαρία που προκαλεί η κατάσταση μέθης, δε θέλει να ακούει τίποτα για φιλονικίες και πολυδάκρυτους πολέμους.

Αντίθετα, θέλει το αραιωμένο κρασί, το μετρημένο ποτό, για να τραγουδά ωραία τραγούδια, να ψάλλει για τα λαμπρά δώρα της Αφροδίτης και το χαρούμενο κέφι της γιορτής, την ευφροσύνην που και ο Σόλων εύχεται στους Αθηναίους.

Για τον Ανακρέοντα και τη συντροφιά του, αυτή η υπέρτατη απόλαυση, αυτή η μεγάλη ψυχική ευχαρίστηση, έχει σε απόλυτο βαθμό ερωτική σφραγίδα. Οι οινοχόοι είναι ωραία αγόρια, μερικά ποιήματα απευθύνονται σε οινοχόους, ενώ ορισμένοι εξ αυτών μας είναι γνωστοί με τα ονόματά τους.

Όμως, και οι γυναίκες, κατά κανόνα σκλάβες που τις έπαιρναν για τα συμπόσια, διαδραμάτισαν αξιοσημείωτο ρόλο στη ζωή και το τραγούδι του ποιητή.

Ανακρέων, η τέχνη της ύψιστης ιωνικής ωριμότητας (Μέρος Α’)

Ανακρέων, η τέχνη της ύψιστης ιωνικής ωριμότητας (Μέρος Β’)

Headlines