«Πριν ξεκινήσεις ένα ταξίδι εκδίκησης σκάψε δυο τάφους»: Κομφούκιος.

Οι τάφοι ήταν τελικά 39. Οι νεκροί, αθώα θύματα της δίψας των Αγγλων να πάρουν εκδίκηση για τις δικές τους ρανίδες αίματος που λέκιασαν τους δρόμους της Ρώμης.
Ξετυλίγοντας τον μίτο του τραγικού τελικού του 1985, στο Χέιζελ, πιάνουμε την άκρη του νήματος στις γέφυρες του Τίβερη, στους γύρω δρόμους του σταθμού Τέρμινι και στο πάρκινγκ των λεωφορείων κοντά στο Ολύμπικο. Το ημερολόγιο έγραφε 30 Μαϊου 1984.

Ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών είχε αναδείξει νικήτρια για τέταρτη φορά στην ιστορία της τη Λίβερπουλ εις βάρος της τοπικής Ρόμα στη διαδικασία των πέναλτι, αλλά η ατμόσφαιρα μύριζε φορμόλη.

Κατά την αποχώρηση των Αγγλων οι τιφόζι ρομανίστι παρασυρμένοι από το κύμα απογοήτευσης αποκάλυψαν τα σαρκοβόρα ένστικτά τους στήνοντας μπλόκα στα θηράματα. Κάποιους τους εγκλώβισαν στο πάρκινγκ των λεωφορείων όπου μαχαιρώθηκε ένας οπαδός της Λίβερπουλ κοντά στην καρδιά.

Αρκετούς τους παγίδευσαν σε γέφυρες πάνω από τον Τίβερη. Πολλοί οδηγοί των λεωφορείων που θα πήγαιναν τους Αγγλους στο αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο εξαφανίστηκαν. Ο χουλιγκανισμός των Ιταλών μετρήθηκε στα 200 ράμματα που χρειάστηκε το πρόσωπο ενός 13χρονου φίλου της Λίβερπουλ.

Δυο ημέρες νωρίτερα ιταλικό περιοδικό είχε τίτλο για τους Αγγλους:«Ερχονται οι Βάρβαροι». Τι ειρωνεία!

Την επομένη των επεισοδίων η Il Messagero έγραψε: «Το πιο σοβαρό είναι πως οι Αγγλοι δεν έκαναν τίποτα για να προκαλέσουν τη βία».

Ο σπόρος για εκδίκηση είχε όμως σπαρθεί. Όχι μόνο οπαδοί της Λίβερπουλ, αλλά της Γουέστ Χαμ, της Μίλγουολ και της Νιουκάστλ συνασπίστηκαν και έψαχναν την ευκαιρία. Τους δόθηκε από την ίδια την UEFA, η οποία όρισε τον τελικό του 1985 , Λίβερπουλ εναντίον Γιουβέντους στο χειρότερο γήπεδο του κόσμου για ένα τέτοιο παιχνίδι: το μισοκατεστραμμένο Χέιζελ.

Όπως έλεγε ο ρωμαίος ποιητής, «η αιτία είναι κρυμμένη, το αποτέλεσμα είναι εμφανέστατο».

Λίβερπουλ και Ρόμα αναμετρώνται ξανά τις επόμενες ημέρες σε διπλούς κρίσιμους αγώνες με έπαθλο ένα εισιτήριο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ας ελπίσουμε πως το αίμα του Χέιζελ δεν ξεθώριασε στη λήθη.