Κυβερνητικά στελέχη και εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ήδη αρχίσει να πανηγυρίζουν. Με βάση ένα γερμανικό δημοσίευμα, το οποίο περιγράφει μία γαλλική πρόταση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, θεωρούν περίπου ότι η αποστολή εξετελέσθη και ότι ο στόχος επετεύχθη. Με βάση αυτά και τα όσα δηλώνουν οι παπαγαλίζοντες τα ενημερωτικά σημειώματα της κυβερνητικής προπαγάνδας, το χρέος της χώρας σε λίγους μήνες θα αποτελεί παρελθόν.

Απομένει βεβαίως μία λεπτομέρεια: η συναίνεση και αποδοχή της πρότασης εκ μέρους της Γερμανίας.

Συζητήσιμο. Όχι απίθανο, ούτε αδύνατο. Πλην όμως, η κατά τα άλλα ιδιοφυής γαλλική πρόταση ενδέχεται να αποτελεί μία παγίδα και υπό ορισμένες κρίσιμες συνθήκες θα μπορούσε και να χαρακτηρισθεί ανόητη.

Γιατί;

Με βάση το γαλλικό σχέδιο, η Ελλάδα θα απαλλαγεί από τις αποπληρωμές εάν ο μέσος όρος της πενταετούς ανάπτυξης μειωθεί κάτω από το 2,8%. Στόχος εξωφρενικά υψηλός με τα σημερινά δεδομένα.

Κοινώς: όσο χαμηλότερη θα είναι η ανάπτυξη, η χώρα θα απαλλάσσεται από τις αποπληρωμές.

Με δεδομένο ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήδη έχει αποκαλύψει τις διαθέσεις της (θέλει να έχει ένα δημοσιονομικό μαξιλιάρι κάποιων δισ. από την φορολογία, δεν θέλει την πιστοληπτική γραμμή, θέλει να προχωρήσει σε παροχές και «αναδιανομές» κλπ.), αξίζει να αναρωτηθεί κανείς πώς θα λειτουργήσει αυτή η ρήτρα ανάπτυξης.

Είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσει ως αντικίνητρο. Αφού δηλαδή οι αποπληρωμές θα είναι χαμηλότερες όσο χαμηλότερη είναι η ανάπτυξη, ποιος ο λόγος (ειδικώς γι’ αυτήν την κυβέρνηση) να επιδιώξει την ανάπτυξη;

Στην πραγματικότητα, η όποια συμφωνία για την ελάφρυνση του χρέους θα πρέπει να έχει την ακριβώς αντίστροφη φιλοσοφία από αυτήν του περίφημου γαλλικού σχεδίου.

Και φυσικά μία κυβέρνηση στην Ελλάδα, η οποία να διαθέτει ένα όχι απλώς στοιχειώδες, αλλά γενναίο και τολμηρό αναπτυξιακό σχέδιο.

Headlines