Τελικά οι εξοπλισμοί είναι καλό ή κακό πράγμα; Στη χώρα της υπερβολής, όπου τα πάντα θεωρούνται υπό το πρίσμα του «άσπρου – μαύρου», μπορεί κάποιος να ακούσει και τις δύο απόψεις μέσα σε δύο λεπτά!

Ποιος αποφασίζει και με ποιο τρόπο όμως αν μία χώρα χρειάζεται εξοπλισμούς;
Αν η Ελλάδα διέθετε ένα σοβαρό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας που θα είχε τη δυνατότητα να «διαβάσει» τις βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες τάσεις, ίσως να αισθανόμασταν πιο ασφαλείς για τις επιλογές που θα γίνονταν. Αυτό δεν συμβαίνει και τα πάντα επαφίονται σε ορισμένους επιτελείς.
Ωστόσο, η σημερινή κατάσταση με την Τουρκία επιβάλλει κρίσιμες επιλογές. Έπειτα από χρόνια στασιμότητας, το ελληνικό οπλοστάσιο χρήζει τουλάχιστον αναβάθμισης ορισμένων οπλικών συστημάτων ως πρώτο βήμα πριν από τη λήψη αποφάσεων για την αγορά νέων εξοπλισμών που θα καταστούν αδήριτη αναγκαιότητα.
Η ευθύνη για τις αποφάσεις βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Πρωθυπουργός οφείλει να καταλάβει ότι αν δεν υπάρξει θετική εξέλιξη μέχρι τα τέλη Απριλίου τότε η αναβάθμιση των 85 F-16 δεν θα πραγματοποιηθεί.

Η αμερικανική πλευρά δεν είναι διατεθειμένη να δώσει άλλη παράταση για να ικανοποιήσει τα… καπρίτσια ενός υπουργού Άμυνας που κοπτόταν να πουλήσει βλήματα στη Σαουδική Αραβία, αλλά δεν αντιλαμβάνεται τις προτεραιότητες.

Ανάλογες κινήσεις πρέπει να γίνουν, άμεσα, και για το Πολεμικό Ναυτικό. Σε διαφορετική περίπτωση, κάθε έννοια ισορροπίας έναντι της Τουρκίας στον αεροναυτικό χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου κινδυνεύει να χαθεί.

Εθνική πολιτική δεν είναι μονάχα η αύξηση του κατώτατου μισθού και η επίτευξη δημοσιονομικών πλεονασμάτων. Είναι και η ορθολογική διαχείριση των υπαρχόντων πόρων για την ασφάλεια της χώρας. Οι γεωπολιτικές συνθήκες έχουν άλλωστε μεταβληθεί. Έχουμε επιστρέψει στην εποχή της «σκληρής ισχύος».

Headlines