Το πακέτο διακοπών στην Ελλάδα της κρίσης που πρότεινε ο Guardian και τελικώς απέσυρε μετά τις αντιδράσεις επαναφέρει ένα μεγάλο θέμα. Την κανονικοποίηση της φτώχειας και την αφ’ υψηλού κατόπτευσή της.

Βεβαίως, το “Φτώχεια Tours” δεν περιορίζεται σε μια άστοχη ενέργεια των ξένων συναδέλφων που είχαν την σκέψη να ξεναγηθούν ευμαρείς ευρωπαίοι σε hot spots ή στην μαδημένη μας χώρα. Έχουν προηγηθεί οι δικοί μας. Για παράδειγμα μια μερίδα καλλιτεχνών που εισβάλουν ετσιθελικά σε εφορίες, καταυλισμούς μεταναστών, σταθμούς του Μετρό και που διάγουν περφόρμανς διακόπτοντας την άχαρη ροή των πραγμάτων. Έχουν προηγηθεί φιλελεύθερα βιβλιοπωλεία που έκαναν εκδρομή στην Μακρόνησο με “μενού εξορίας” για τους συμμετέχοντες. Έχουν προηγηθεί ξεναγήσεις στα Εξάρχεια ή στην Τρούμπα.

Τα θεματικά tours έχουν πεδίο είτε μέρη του ενεστώτα χρόνου (πχ μετανάστες) είτε μέρη της Ιστορίας (απόψε σας ξεναγούμε στα σημεία που έγιναν μάχες στον Εμφύλιο ή σε μέρη που κάποτε σύχναζαν οι μπιτ ποιητές της πρωτεύουσας).

Όπως κάποτε τα δυτικά παιδιά με πτυχία και ανησυχίες, πήγαιναν στα χωριά των Τσιάπας σήμερα έρχονται στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ελλάδα που επιμένει, στην Ελλάδα που δεν το βαλε κάτω. Μαζί τους και τα δικά μας παιδιά που λόγω του νέου τρόπου ζωής συχνά θέλουν να δουν από την κλειδαρότρυπα του παρελθόντος πώς και πού εκτυλισσόταν τα παλιά ήθη ή γεγονότα, με την ασφάλεια βέβαια του δικού τους παρόντος.

Διαθέσιμοι βέβαια οι ξεναγοί αισθημάτων και καταστάσεων που με το αζημίωτο ή μη μυούν τα ευμαρή γκρουπ στο παρελθόν ή στο παρόν. Μια νέα κουλτούρα που απλώς έμμεσα θέλει να επιβεβαιώσει πως η φτώχεια αποτελεί μια στεγανή διαδικασία που δεν αφορά τους πάντες.

Headlines