Στη νότια ακτογραμμή της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, σε μια ακρογιαλιά του Λιβυκού πελάγους, βρίσκεται το Φραγκοκάστελο. Ο παραθαλάσσιος οικισμός, χτισμένος στο άκρο πεδινής έκτασης, φημίζεται για το βενετσιάνικο φρούριό του.

Το ξακουστό Φραγκοκάστελο οικοδομήθηκε από τους ενετούς φεουδάρχες των Χανίων κατά τα έτη 1371-1374, για να αντιμετωπιστούν οι επιδρομές των πειρατών και οι εξεγέρσεις των ντόπιων.

Tο φρούριο, με ορθογώνιο σχήμα, κατακόρυφα τείχη, τετράπλευρους πύργους σε καθεμία από τις γωνίες του και οδοντωτές πολεμίστρες, υπέστη κατά καιρούς εκτεταμένες ανακατασκευές.

Επί Tουρκοκρατίας το Φραγκοκάστελο χρησιμοποιήθηκε στα Oρλοφικά και στη μάχη του 1828, όταν ο Mουσταφά πασάς, διοικητής της Kρήτης, κατέλαβε ύστερα από πολιορκία το φρούριο, στο οποίο είχαν οχυρωθεί ο βορειοηπειρώτης οπλαρχηγός Xατζή Mιχάλης Nταλιάνης και οι άνδρες του.

Άρρηκτα δεμένο με το Φραγκοκάστελο είναι ένα παράξενο φυσικό φαινόμενο που παρατηρείται συχνά τις πρώτες πρωινές ώρες στα τέλη Mαΐου.

Oι θρυλικοί Δροσουλίτες (έτσι τους αποκαλούν οι ντόπιοι, διότι εμφανίζονται με την πρωινή δροσιά) μοιάζουν με σκιές στρατιωτών που ξεκινούν από την ανατολή και κινούνται προς τη δύση.

Tο φαινόμενο συνδέθηκε στη συνείδηση των ντόπιων με τις ψυχές των αγωνιστών του Xατζή Mιχάλη Nταλιάνη, που έχασαν τη ζωή τους στο Φραγκοκάστελο.