Με μια αλληλουχία από παχιές μαύρες γραμμές πάνω σε φόντο λευκού χαρτιού, το «Ιόν» μπήκε στην καθημερινότητα της πόλης. Οι αφίσες της νέας χορευτικής παραγωγής της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση με τη μινιμαλιστική τους ένταση προκάλεσαν την περιέργεια του βλέμματος. «Μου αρέσουν τα πράγματα που συμβαίνουν τυχαία μέσα στην πόλη.

Οπως, για παράδειγμα, την ώρα που οδηγείς και βρίσκεσαι σταματημένος σε μια στροφή μαζί με άλλα αυτοκίνητα που έχουν βγάλει φλας, έρχεται η στιγμή που όλα φωτίζουν λίγο πιο δυνατά. Γιατί λοιπόν μας έλκει η λάμψη τους; Αυτή η σκέψη πάνω στον τυχαίο συντονισμό ήταν το ξεκίνημα για τη χορογραφία «Ιόν»» εξηγεί στο «Νσυν» για την τρίτη χορογραφία του ο δημιουργός Χρήστος Παπαδόπουλος, ο οποίος χρησιμοποιεί σ’ αυτήν τα μοτίβα των συντονισμένων κινήσεων.

Ο χορογράφος έπειτα από σπουδές στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Παντείου και τη συμμετοχή του στο θεατρικό τμήμα του πανεπιστημίου άλλαξε κατεύθυνση περνώντας τις εξετάσεις για τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και συνέχισε με σπουδές χορού και χορογραφίας στο SNDO (School for New Dance Development) του Αμστερνταμ.

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος καταθέτει με τη νέα του δημιουργία ένα «πολυαισθητηριακό» πείραμα. Αλήθεια, πώς προέκυψε στον τίτλο η μετοχή ουδετέρου του ρήματος «είμι» (θα πάω, θα πετάξω); «Είμαι συγκεντρωμένος στον φυσικό κόσμο και παρατηρώ πώς λειτουργούν οι ομάδες στη συμπεριφορά τους και αν αυτές συμπίπτουν με τις κοινωνικές μας ιδιότητες. Ας δούμε ένα σμήνος από αποδημητικά πτηνά. Πετάνε έχοντας συγκεκριμένο σκοπό: να αποφύγουν τον θηρευτή τους. Ή να μπερδέψουν κάποιον εξωτερικό παράγοντα. Ωστόσο, η μονάδα έχει επιλογή να ακολουθήσει ή όχι το σύνολο που εμείς, όντας έξω από αυτό, το αντιλαμβανόμαστε ως είδος συντονισμού. Και όμως, αυτά τα μεμονωμένα πετάγματα που βλέπουμε να ακολουθούν το σμήνος είναι η στιγμή της επιλογής του πτηνού να μπει ή να φύγει από το σμήνος. Είναι δηλαδή ένας σχηματισμός πολλών «ναι» και «όχι» που ορίζουν ένα είδος κοινωνικής συνθήκης».

in.gr

Headlines