Στα «Μάτια του έρωτα», την παράσταση που παρουσιάζεται στο Skrow Theater σε σκηνοθεσία Β. Μαυρογεωργίου, Κ. Μαυρογεώργη και Μ. Φιλίνη, τίθενται ερωτήματα για τις βασικές έννοιες που πραγματεύεται η καλλιτεχνική δημιουργία, χωρίς να γυρεύουν μία εξαναγκαστική, τελειωτική και λογική απάντηση.

Γιατί ο έρωτας και ο θάνατος είναι εκ γενετής συνυφασμένοι; Γιατί πασχίζουμε να τακτοποιήσουμε τη ζωή μας και αργότερα πνιγόμαστε σε αυτή την τάξη; Τι είναι πιο επικίνδυνο τελικά; Να είσαι συνεχώς ξύπνιος και σε επιφυλακή ή να αφήνεσαι στον ύπνο; Γιατί πάντα ευχόμαστε να χάσουμε για λίγο τα όριά μας;

Ο έρωτας και το όνειρο, οι δύο μεγαλύτερες ίσως πηγές της ανθρώπινης έμπνευσης, συναντιούνται στην κωμωδία αυτή και υφαίνουν μια πλοκή ανεξάντλητου γέλιου. Σχέσεις που μόλις άρχισαν, σχέσεις που καταρρέουν, σχέσεις παράνομες και ανάλαφρες, υφαίνουν έναν ιστό φτιαγμένο από έρωτα κι όνειρα για τον έρωτα.

Ο Σεραφείμ Ράδης, που παίζει στα «Μάτια του έρωτα» μαζί με την Κ. Μαυρογεώργη, τον Γ. ΛΑτουσάκη, τον Μ. Παπαδοκωνσταντάκη, την Ι. Ραμπαούνη και την Μ. Φιλίνη μας βοήθησε να κατανοήσουμε αυτόν τον ιδιαίτερο κόσμο που έχουν στήσει στη σκηνή.

1. Τι πραγματεύεται το έργο;
Το έργο «Τα Μάτια του Έρωτα» πραγματεύεται τον έρωτα, τις ερωτικές σχέσεις, την ελαφράδα τους και την θνητότητά τους, το πόσο πολύπλοκες και απλές μπορούν να είναι ταυτόχρονα, πόσο κωμικοτραγικές και περίεργες μπορούν να γίνουν, το πως τις ονειρευόμαστε, πως τις ζούμε στην πραγματικότητα και πως τελικά είναι αδύνατο να τις ελεγξουμε.

2. Ποιους προβληματισμούς θίγει;
Μπορεί ο έρωτας να διαρκέσει ή είναι καταδικασμένος να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται; Μήπως η ίδια η ουσία του έρωτα εμπεριέχει και τη θνητότητά του; Τον έρωτα τον ζούμε μόνοι στο μυαλό μας ή σε συνάρτηση με τον Άλλο; Έχει σημασία το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται ο έρωτας ή όχι; Κι αν ναι, τι συμβαίνει όταν το πρόσωπο περιέλθει σε φαντασιακή κατάσταση (γίνει φάντασμα ή μια προσωπική μυθολογική μας κατασκευή;) Είναι πραγματικός ο έρωτας ή μαγική πραξη; Είναι το αντίθετο του θανάτου, το αντίδοτό του ή η άλλη του πλευρά; Είναι αποτέλεσμα συνάντησης, φαντασίωσης ή ψυχικής ανάγκης; Είναι σαρκικός πόθος, χημική εξίσωση ορμονών του ανθρώπινου οργανισμού, εγκεφαλική απόφαση ή ακούσια μετατόπιση σε έναν τόπο με νεράιδες και ξωτικά;

3. Ποιο είναι το προφίλ των ηρώων;
Οι ήρωες είναι 6. Τρεις άντρες και τρεις γυναίκες ενός απροσδιόριστου σήμερα που συναντιούνται σε ένα κοινό χρόνο, με κοινή αφορμή. Έχει όμως ο καθένας άλλες καταβολές, άλλη κοσμοθεωρία και γι αυτό αλλιώς παθιάζεται ο καθένας, αλλιώς ερωτεύεται κι αλλιώς ερωτοτροπεί. Σε σημεία ο καθένας τους μοιάζει να κουβαλάει την κληρονομιά της Τιτάνια, του Όμπερον, της Ερμίας, του Θησέα, της Ελένης, του Πουκ κ.τ.λ. Τρία ζευγάρια σε μια δεδομένη χρονική στιγμή καλούνται να ανατρέψουν το προσωπικό τους αξιακό σύστημα, να περάσουν τη γραμμή ανάμεσα στο πραγματικό και το ονειρικό εκκινώντας από κάποιας μορφής ερωτικό κάλεσμα που ανατρέπει τις ισορροπίες.

4. Τι αναφορές έχει στο σήμερα;
Τα μάτια του έρωτα είναι μια σύγχρονη ιστορία με αναφορές στο Ονειρο Καλοκαιρινής Νύχτας. Κατασκευάστηκε ακριβώς επειδή το έργο του Σαίξπηρ αντιστοιχεί πάντα στο παρόν – όσο οι άνθρωποι συνεχίζουν να ερωτεύονται, να έχουν σεξουαλικές επιθυμίες και να ονειρεύονται (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει αναφορές και στα δυο επίπεδα του έργου του Σαξπηρ: το πραγματικό και το ονειρικό, αυτό του δάσους. Στο έργο, οι »μαγικές» προεκτάσεις, αυτό που αποκαλούμε μεταφυσική του έρωτα είναι αυτό που –όπως και στο Όνειρο – βυθίζει τα πρόσωπα σε έναν τόπο και χρόνο που έχουν ανάγκη για να μπορέσουν να αντέξουν την ανεξήγητη πλευρά της πραγματικότητας και να νιώσουν την ερωτική επιθυμία απογυμνωμένη από τα προσωπικά τους όρια.

5. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να έχει πάρει ο θεατής όταν δει την παράσταση;
Δεν υπάρχει πρόθεση για τη μεταφορά ενός συγκεκριμένου μηνύματος. Από θέση, δημιουργούμε ένα σκηνικό αποτέλεσμα που επιθυμεί μόνο να κάνει το θεατή συμμέτοχο στους προβληματισμούς που οδήγησαν κι εμάς σε αυτό. Άλλωστε ο θεατής εδώ έχει να αναμετρηθεί με έξι διαφορετικές θέσεις και οπτικές πάνω στον έρωτα και τη φαντασίωση αυτού και να ταχθεί με όποια τον συγκινεί ή με οποια ταυτίζεται περισσότερο. Πιο πολύ κυνηγάμε να μοιραστούμε με το θεατή μια ατμόσφαιρα που ούτε κι εμείς θέλουμε να την εξηγήσουμε σε εγκεφαλική κατακλείδα ή μήνυμα.

6. Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή;
Από το ονειρο θερινης νυχτας νομίζω είναι αυτή του Πυραμου και της Θισβης. Από τα Μάτια του Έρωτα δεν θα διαλέξω σκηνή αλλά στιγμές, αυτές τις στιγμές της μετατόπισης του κάθε ήρωα από το πραγματικό στο ονειρικό. Την υπερβατική στιγμη που το κάθε πρόσωπο ξεπρνά τα πιστεύω του και μέσα από τον έρωτα αφήνεται στα θέλω του.

in.gr

Headlines