Σαν παγωμένες εικόνες είναι οι περισσότερες μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις. Το νέο φιάσκο του Ελληνικού και τα καινούργια, μεθοδευμένα προσκόμματα τόσο με την ερώτηση των 18 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τη νέα προσφυγή στο ΣτΕ της Επιτροπής Αγώνα δεν είναι παρά η κορωνίδα.

Τα πάντα, από τα περιφερειακά αεροδρόμια και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ έως τον ΔΕΣΦΑ και την πολυκαιρισμένη επένδυση στην Αφάντου της Ρόδου, θυμίζουν ταινία σε slow motion.

Τίποτα δεν προχωρά, τίποτα δεν ολοκληρώνεται, νέα προσκόμματα και «πονηρές» συμπτώσεις ή τρικλοποδιές εμφανίζονται από το πουθενά και, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων ανθρώπων στο ΤΑΙΠΕΔ, είναι πασιφανές ότι η κυβέρνηση έχει κατεβάσει τα μολύβια.

Το μόνο που έκλεισε πριν από μερικές ημέρες είναι η τοποθέτηση πλάι στη διευθύνουσα σύμβουλο Ουρανία Αικατερινάρη του επταμελούς Διοικητικού Συμβουλίου του Υπερταμείου, διαδικασία περισσότερο τυπική παρά ουσιαστική.

Ακόμα και στην περίπτωση του ΔΕΣΦΑ, αφού το αρμόδιο υπουργείο Ενέργειας περιπλανήθηκε για δύο μήνες σε ανεφάρμοστες λύσεις, όπως η συνέχιση του υφιστάμενου διαγωνισμού και η διατήρηση του 51% στο Δημόσιο, φαίνεται να καταλήγει εκεί από όπου ξεκίνησε. Στην προκήρυξη νέου διαγωνισμού για το 66%, τον οποίο όμως ακόμη δεν έχει ανακοινώσει.

Τα περιφερειακά αεροδρόμια υποτίθεται ότι θα έχουν παραδοθεί στους Γερμανούς έως τις 15 Μαρτίου. Την ίδια στιγμή όμως η ελληνική πλευρά αδυνατεί να ανταποκριθεί στη συμβατική της υποχρέωση για παροχή εικοσιτετράωρης κάλυψης των αεροδρομίων με διασώστες και οχήματα. Υπηρεσία που θα παρασχεθεί με το αζημίωτο, αφού ο επενδυτής οφείλει να καταβάλει αποζημίωση στο ΕΚΑΒ.

Έκπληκτοι λέγεται ότι άκουσαν οι Ιταλοί της Ferrovie, που απέκτησαν πρόσφατα την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, κορυφαίο παράγοντα του ΟΣΕ να ανακοινώνει την πρόθεση για δημιουργία μιας νέας κρατικής ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Το σκεπτικό του ήταν ότι ναι μεν δεν πρόκειται να ανταγωνιστούμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά «για παν ενδεχόμενο» το Δημόσιο οφείλει να έχει στα χέρια του μια σιδηροδρομική άδεια.

* Αναλυτικά στα Νέα της Παρασκευής

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Headlines