Μόνο ένας αξέχαστος τελικός, θα μπορέσει να δώσει μία ξεχωριστή λάμψη σε ένα Euro, που πρόσφερε λίγη διασκέδαση και καθόλου ποδόσφαιρο ποιότητας. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει η ισπανική εφημερίδα El Pais, εάν κάποιος κρατήσει στην άκρη, Γκριεζμάν ή Κριστιάνο Ρονάλντο, τους δύο μεγάλους σολίστ στο Euro 2016, υπάρχει κίνδυνος η «χρυσή μπάλα» να καταλήξει στα χέρια του Γουίλ Γκριγκ. Ο ΒόρειοΙρλανδός, δεν έπαιξε ούτε ένα δευτερόλεπτο, αλλά υπήρξε η «μούσα» του καλύτερου soundtrack.

Χωρίς ένα κλείσιμο υψηλής ποιότητας στο Παρίσι, το τουρνουά θα περιοριστεί σε στηρίγματα, που δεν αφορούν το παιχνίδι: τους χούλιγκανς και τα επεισόδια που δημιούργησαν, την παράξενη αίσθηση της όσφρησης που έχει ο Γιοακίμ Λεβ, τις κραυγές στον χορό των «βίκινγκς» Ισλανδών αλλά και στο κλάμα τους, στα παιδιά των Ουαλών να τρέχουν στο χορτάρι, στην εκτέλεση πέναλτι του Τζάτζα…

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι ένα βήμα από την κορυφή, για δεύτερη φορά και ίσως τελευταία για εκείνον. Στο πρώτο τουρνουά με 24 ομάδες. Οι φιναλίστ, Πορτογαλία και Γαλλία, για να φτάσουν στον τελικό έχουν αφήσει εκτός μόνο μία μεγάλη ομάδα που έχει κατακτήσει κορυφαίο τουρνουά, την Γερμανία. Στην διαδρομή τους βρέθηκαν: Αλβανία (42η στη κατάταξη της FIFA), Ρουμανία (22η), Ελβετία (15η), Ιρλανδία (33η), Ισλανδία (34η), Αυστρία (10η), Ουγγαρία (20η), Κροατία (27) , Πολωνία (27η) και Ουαλία (26).

Εκτός από τη Ρωσία, που θριάμβευσε ως Σοβιετική Ένωση το 1960, όλες οι πρωταθλήτριες που βρέθηκαν στο τουρνουά διασταυρώθηκαν μεταξύ τους τουλάχιστον μια φορά: Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Τσεχία και το Βέλγιο. Η Πορτογαλία, η ομάδα με τα περισσότερα παιχνίδια (34) στην Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, χωρίς ένα τίτλο, πέρασε ως τρίτη από τους ομίλους και έχει κερδίσει μόνο έναν αγώνα μέσα σε 90 λεπτά. Η Γαλλία σημείωσε τα τρία πρώτα γκολ για να νικήσει τη Ρουμανία και την Αλβανία, στο 89’, 90’ και 96’, δύο από τον Παγέτ και το άλλο από τον Γκριεζμάν.

Ινιέστα, Μόντριτς και Ρούνει, μακριά από τις προσδοκίες και τα δικά τους στάνταρ. Εξαφανισμένος ο Ιμπραΐμοβιτς. Αντίθετα ο Μπέιλ, προσπάθησε, μόχθησε, έδωσε εμπιστοσύνη στην Ουαλία. Διακρίθηκε επίσης ο Κρόος, σε μία Γερμανία που άρεσε. Μαζί με τις πρώτες στιγμές της Ισπανίας και της Κροατίας, καθώς και την επιστημονική Ιταλία, που ιδιαίτερα εντυπωσίασε στο πρώτο της ημίχρονο με την Ισπανία, αποτελούν όμορφα κομμάτια στο παζλ του τουρνουά.

Στα 50 παιχνίδια που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, έχουν σημειωθεί 107 γκολ, κατά μέσο όρο 2,14, υψηλότερο στα νοκ-άουτ (2,7), απ΄ότι στους ομίλους (1.9). Ο Γκριεζμάν είναι προς το παρόν πρώτος σκόρερ με 6 γκολ, ενώ έξι παίκτες έχουν πετύχει από τρία γκολ: Ζιρού, Παγέτ, Ρονάλντο, Νάνι, Μπέιλ και Μοράτα. Οι διαιτητές έχουν δείξει 195 κίτρινες κάρτες (3,9 ανά παιχνίδι) και τρεις κόκκινες.

Τους αγώνες παρακολούθησαν 2,4 εκατομμύρια φίλαθλοι. Φυσικά, οι Γάλλοι αντιπροσώπευαν το 40,6%, ακολουθούμενοι από Γερμανούς και Αγγλους με 13,8%. Το παιχνίδι με την υψηλότερη τηλεθέαση ήταν αυτό της Γαλλίας με την Γερμανία. Στην Γερμανία το είδαν 29.800.000 τηλεθεατές και στην Γαλλία 19.200.000. Στην Ισλανδία, ο αγώνας με την Αγγλία συγκέντρωσε το 99,8% τηλεθέασης.

Η Μπάγερν είναι ο σύλλογος με περισσότερους νικητές στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, με 18 παίκτες. Την ακολουθούν η Μπαρτσελόνα (15) και η Ρεάλ Μαδρίτης (14).

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο χρειάστηκε 47 σουτ, 12 στην εστία για να σημειώσει τρία γκολ, ο Γκριεζμάν είχε 23, 12 στην εστία για έξι γκολ. Όμως ο Πορτογάλος χρειάστηκε να πηδήξει, όπως μέτρησε η Daily Mail, 76,2 εκατοστά από το έδαφος για να φτάσει 2,61 μέτρα, 17 εκατοστά πάνω από το ύψος του οριζόντιου δοκαριού για να νικήσει τους Ουαλούς, με μία κεφαλιά που έδωσε στην μπάλα ταχύτητα 71,3 χιλιόμετρα ανά ώρα.

Και η ισπανική εφημερίδα El Pais, κλείνει την ανάλυσή της, σημειώνοντας ότι ο Γκριεζμάν και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά και κάποιοι άλλοι από τους πρωταγωνιστές του τελικού χρειάζεται να ενώσουν τις δυνάμεις για να «ικανοποιήσουν» την παράκληση που είχε κάνει γράφοντας, ο κορυφαίος Ουρουγουανός Ιστορικός, δημοσιογράφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, Εδουάρδο Γκαλεάνο, που έφυγε από την ζωή τον Απρίλο του 2015:

«Πέρασαν τα χρόνια και κατέληξα να αποδεχτώ την ταυτότητα μου: δεν είμαι τίποτα παραπάνω παρά ένας ζητιάνος του καλού ποδοσφαίρου. Περιφέρομαι στον κόσμο με το καπέλο στο χέρι και παρακαλάω στα γήπεδα: Ο Θεός να σας έχει καλά, ένα καλό παιχνίδι. Και όταν παίζεται καλό ποδόσφαιρο, είμαι πανευτυχής για το θαύμα που συμβαίνει, χωρίς να νοιάζομαι ποια είναι η ομάδα ή η χώρα που το παίζει».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ