Το σκυλάδικο ήταν στον Λαγκαδά και λεγόταν Ζυγός. Ο Παντελής Βούλγαρης έψαξε συστηματικά για τους χώρους και τους τραγουδιστές. Τελικά κατέληξε εκεί. Η τρίτη ενότητα της σπονδυλωτής ταινίας «Όλα είναι Δρόμος» ήθελε τον Μάκη Τσετσένογλου, περσόνα της αεριτζίδικης ευμάρειας των 90s να γκρεμίζει το σκυλάδικο Βιετνάμ μετά από τρομερή ζημιά.

Ο Παντελής Βούλγαρης επέβαλε σε όλους τους συντελεστές να προσφωνούν «κυρία», την τραγουδίστρια που είχε επιλέξει για την κορυφαία σκηνή. Την κυρία Μαίρη Μαράντη, θρύλο του ’70 και παρτενέρ για χρόνια του Γιάννη Καραμπεσίνη. Δεκαέξι χρόνια μετά την ταινία που χάρισε στον Αρμένη το βραβείο ‘α ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το τρίτο μέρος είναι πια viral και θρύλος.

Ομάδες, γκρουπ, αναπαραγωγές της σκηνής του γκρεμίσματος, ατάκες, θεματικά πάρτι με σπασίματα νιπτήρων ανά την Ελλάδα, ραδιοφωνικές εκπομπές. Λίγες ταινίες το έχουν καταφέρει αυτό- μόνον το «Ας Περιμένουν οι Γυναίκες» του Τσιώλη ίσως στα νεότερα χρόνια. Και αυτό δεν είναι λίγο, σήμερα που η Τέχνη ψάχνει να βρει την απεύθυνσή της. Αυτά σκέφτηκα το βράδυ του Σαββάτου όταν με τον ηθοποιό Γιώργο Αρμένη βρεθήκαμε στο «Χίλιες και Δυο Νύχτες» στου Ψυρρή όπου ο φίλος μπουζουξής και συνθέτης Γιώργος Αλτής υποδέχθηκε την κυρία Μαίρη Μαράντη σε ένα κατάμεστο μαγαζί. Όταν εκείνη τραγούδησε το «Θα πάρω Φόρα», η ιαχή «Ηλία, ρίχτο» ακούστηκε σε όλο τον χώρο. «Πρέπει να είμαστε μετρημένοι», μου ψιθύρισε ο Αρμένης στο αυτί και ήπιε μια γουλιά απ’ το ποτό του.

Headlines