.tableContent {width:490px!important;clear:both;margin:0px!important;border-bottom:2px solid red;}
.tableContent td {font-size:11px!important;padding:3px!important;border:1px solid #cccccc;}

Συνθήκη Εκλογή των ευρωβουλευτών Νομοθετικές και δημοσιονομικές εξουσίες Διορισμός και έλεγχος της Επιτροπής
Συνθήκη ΕΚΑΧ
(1950) 		Επιλογή μεταξύ άμεσων εκλογών ή διορισμού των μελών της Συνέλευσης από τα εθνικά κοινοβούλια Δικαίωμα αποπομπής της Ανώτατης Αρχής
Συνθήκη της Ρώμης
(1957) 		Διάταξη για εκλογές βάσει άμεσης και καθολικής ψηφοφορίας
(εφαρμόστηκε το 1979) 		Δικαίωμα γνωμοδότησης και διαβούλευσης
Δημοσιονομικές Συνθήκες (1970 και 1975) Δικαίωμα απόρριψης του προϋπολογισμού, τροποποίησης του επιπέδου των δαπανών και χορήγησης απαλλαγής
Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986) ‘Διαδικασία
Συνεργασίας’ (δικαίωμα δεύτερης ανάγνωσης μιας νομοθεσίας) και
‘διαδικασία σύμφωνης γνώμης’ (έγκριση προσχωρήσεων και ορισμένων
διεθνών συμφωνιών)
Συνθήκη του Μάαστριχτ(1992) ‘Διαδικασία συναπόφασης’ με δυνατότητα συνδιαλλαγής εφαρμοζόμενη σε 15 νομικές βάσεις.
Δικαίωμα του ΕΚ να καλεί την Επιτροπή να υποβάλλει μια νομοθετική πρόταση. 		Δικαίωμα έγκρισης του συνόλου της Επιτροπής και σύστασης εξεταστικών επιτρόπων.
Διορισμός του Διαμεσολαβητή. Υποχρέωση του Προέδρου της ΕΚΤ να λογοδοτεί στο ΕΚ.
Συνθήκη του Άμστερνταμ(1997) Απλοποίηση και επέκταση της διαδικασίας συναπόφασης σε 32 νομικές βάσεις. Δικαίωμα έγκρισης του διορισμού του Προέδρου της Επιτροπής
Συνθήκη της Νίκαιας (2000) Επέκταση της διαδικασίας συναπόφασης σε 37 νομικές βάσεις.
Συνθήκη της Λισσαβώνας
(2007) 		Επέκταση της διαδικασίας συναπόφασης σε 85 νομικές βάσεις. Ο
Πρόεδρος της Επιτροπής θα εκλέγεται από το ΕΚ στην βάση μιας πρότασης
του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το οποίο θα λαμβάνει υπόψη του το αποτέλεσμα
των ευρωεκλογών.

Πηγή: The Institutions of the European Union, second edition, Oxford, Oxford University Press, edited by John Peterson and Michael Shackleton, p.106

Headlines