Ο τέως πρόεδρος της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford Motor Company ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Άμυνας επί προεδρίας Τζον Κένεντι, το 1961. Μετά τη δολοφονία του JFK, διατήρησε την θέση του και μάλιστα στην αρχή υποστήριξε σθεναρά την αποστολή περισσότερων στρατιωτών στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Η αρχική του στάση για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη στρατιωτική ανάμειξη των ΗΠΑ αρχής γενόμενης από το 1964, άλλαξε στην πορεία, και από το καλοκαίρι του 1967 μιλούσε ήδη για αναδίπλωση των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, προκαλώντας την οργή του Λίντον Τζόνσον. Το 1969 οι σχέσεις ανάμεσα στους δυο άντρες ήταν απολύτως ψυχρές και το μέλλον του Μακναμάρα δεν περιελάμβανε στα πλάνα του… το Πεντάγωνο. Τελικά, τον Φεβρουάριο του 1968, ύστερα από παραμονή εξίμισι ετών -και συνολικά 2.595 ημερών- στον θώκο του, ο Μακναμάρα αποχώρησε από το Πεντάγωνο για να αναλάβει τη θέση του προέδρου στην Παγκόσμια Τράπεζα, όπου έμεινε διοικητής ως το 1981.

Μόλις 378 ημέρες έμεινε στη θέση του ο Λες Ασπιν, πληρώνοντας τα «σπασμένα» για τη μεγαλύτερη ήττα αμερικανικών στρατευμάτων μετά το Βιετνάμ. Τον Σεπτέμβριο του 1993 ο Ασπιν απέρριψε το αίτημα του τότε διοικητή των Ενόπλων Δυνάμεων, Κόλιν Πάουελ, για την αποστολή ενισχύσεων αλλά και τεθωρακισμένων οχημάτων στη Σομαλία, όπου μαινόταν εμφύλιος πόλεμος. Η άρνηση του Ασπιν είχε ως αποτέλεσμα τα τραγικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στις 3 Οκτωβρίου 1993: τότε που οι ΗΠΑ είχαν πραγματοποιήσει επιδρομή στο Μογκαντίσου, με στόχο να απάγουν δύο κορυφαίους αξιωματικούς του Μοχάμεντ Αϊντίντ, βασικού υπεύθυνου για τον εμφύλιο.

Η επιχείρηση, που έγινε κατόπιν δημοφιλής κινηματογραφική ταινία με τίτλο «Μαύρο Γεράκι: η Κατάρριψη», οδήγησε σε σκληρότατες μάχες σώμα με σώμα, κατά τις οποίες σκοτώθηκαν 18 Αμερικάνοι στρατιώτες, τραυματίστηκαν άλλοι 73, ενώ καταρρίφθηκαν και δύο ελικόπτερα προηγμένης τεχνολογίας, γνωστά και ως «Μαύρα Γεράκια». Το μακελειό εξώθησε την τότε κυβέρνηση του Μπιλ Κλίντον και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών να αποσύρουν τις ειρηνευτικές δυνάμεις από τη χώρα σταδιακά ως το 1995, ενώ στις 15 Δεκεμβρίου 1993 ο αμερικανός πρόεδρος έκανε δεκτή την παραίτηση του Ασπιν «για προσωπικούς λόγους». Φυσικά, αρκετοί στρατιωτικοί αναλυτές τότε έκαναν λόγο για έναν Κλίντον που ζήτησε την κεφαλή του Ασπιν επί πίνακι.

Ο διάδοχος του Ασπιν έμεινε στο θώκο του για 1.085 ημέρες και ο Πέρι έμεινε στην ιστορία ως «ο πιο αγαπητός υπουργός Άμυνας των τελευταίων πενήντα ετών».

Το στράτευμα τον λάτρευε, ενώ νερό στο όνομα του έπιναν και όλοι του οι υφιστάμενοι, καθώς ο Πέρι κατά γενική ομολογία βελτίωσε τις συνθήκες στράτευσης, ενώ ήταν αρκετές οι φορές που αρνήθηκε να δεχτεί να στείλει τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας σε αποστολές που ο ίδιος θεωρούσε επικίνδυνες για τη ζωή των στρατιωτών του.

Παραιτήθηκε από τη θέση του στα τέλη του 1996 θεωρώντας πως δέχεται προσωπικό πόλεμο από το Κογκρέσο.

Δεν ήταν μόνο η καριέρα του αμερικανού υποστράτηγου Αντόνιο Ταγκούμπα που τελείωσε με την δημοσιοποίηση, στα μέσα του 2004, των φωτογραφιών με γυμνούς ιρακινούς κρατούμενους να γίνονται αντικείμενο χλευασμού, σεξουαλικών βασανιστηρίων και κακοποίησης μέσα στις φυλακές στο Αμπού Γκράιμπ.

Τα φριχτά βασανιστήρια που ελάμβαναν χώρα εντός των φυλακών που βρίσκονταν έξω από τη Βαγδάτη κηλίδωσαν τόσο ανεπανόρθωτα την ηγεσία του τότε υπουργού Άμυνας, ώστε από τα τέλη του 2005 πολλοί υψηλόβαθμοι στρατηγοί εντός του Πενταγώνου καλούσαν τον Ράμσφελντ να παραιτηθεί.

Όπως κι έγινε τον Νοέμβριο του 2006, όταν στην ομιλία του για τα αποτελέσματα των ενδιάμεσων εκλογών για την ανανέωση του Κογκρέσου, ο τότε αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους ανακοίνωσε την παραίτηση του Ράμσφελντ, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών που ήταν καταστροφικά για τους Ρεπουμπλικάνους.

Ο πρώην διευθυντής της CIA, Ρόμπερτ Γκέιτς, κατάφερε να μείνει 1.643 ημέρες στον υπουργικό θώκο, απ’ όπου παραιτήθηκε το καλοκαίρι του 2011.

Αποτελούσε, άλλωστε, κοινό μυστικό εντός του Πενταγώνου πως ο Γκέιτς δεν ήταν και ο πιο ένθερμος οπαδός του Μπαράκ Ομπάμα, θεωρώντας πως ο αμερικανός πρόεδρος χειρίζεται τον πόλεμο στο Αφγανιστάν με εντελώς λανθασμένο τρόπο. Στα απομνημονεύματά του, με τίτλο «Καθήκον: Απομνημονεύματα ενός υπουργού σε πόλεμο», που δημοσιεύτηκαν πριν ένα χρόνο, ο Γκέιτς υποστηρίζει ότι ο Ομπάμα ήδη από το 2010 είχε δείξει ότι «δεν πίστευε στη δική του στρατηγική και δεν θεωρούσε αυτόν τον πόλεμο ως δικό του πόλεμο».

«Ο Λευκός Οίκος υπό την προεδρία του Ομπάμα ήταν μακράν ο πιο συγκεντρωτικός και ελεγκτικός στον τομέα της εθνικής ασφάλειας σε σχέση με ό,τι έχω δει από την εποχή του Ρίτσαρντ Νίξον και του Χένρι Κίσινγκερ», γράφει ο Γκέιτς.

O Τσακ Χέιγκελ παραιτήθηκε από επικεφαλής του Πενταγώνου, έπειτα από την σφοδρή κριτική που δέχθηκε για μια σειρά από ζητήματα, όπως η στάση των ΗΠΑ απέναντι στην απειλή των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και οι τρόποι αντιμετώπισης του ιού Έμπολα.

Ο 68χρονος Χέιγκελ, ο μόνος Ρεπουμπλικανός στην κυβέρνηση και το επιτελείο εθνικής ασφάλειας του Ομπάμα, θα παραμείνει στο υπουργείο μέχρι να εγκριθεί ο υποψήφιος αντικαταστάτης του από τη Γερουσία.