Ηράκλειτος ο Εφέσιος, ο φιλόσοφος τού γίγνεσθαι (Μέρος Γ’) Ο θεϊκός νόμος, η μεγάλη έγκυρη τάξη του κόσμου
Γλώσσα & Λογοτεχνία
- Ισθμός, πορθμός και διώρυγα Όροι που έχουμε όλοι διδαχθεί κατά τη διάρκεια του σχολικού βίου μας στο πλαίσιο του μαθήματος της Γεωγραφίας, τα...
- Ηράκλειτος ο Εφέσιος, ο φιλόσοφος τού γίγνεσθαι (Μέρος Β’) Η μεταβολή των πραγμάτων ως μόνιμη αμοιβαία διάλυση των αντιθέσεων
- Σύγκληση, σύγκλιση και σύγκλειση Ένα τυπικό παράδειγμα λέξεων που συγχέονται από ορθογραφικής και εννοιολογικής απόψεως εξαιτίας ακριβώς της ηχητικής ταύτισής τους
- Ηράκλειτος ο Εφέσιος, ο φιλόσοφος τού γίγνεσθαι (Μέρος Α’) Ο πλέον φημισμένος αλλά και ο πλέον αινιγματικός από τους λεγόμενους προσωκρατικούς φιλοσόφους
- Δραστικός ή δραματικός; Δάνεια και αντιδάνεια στη νέα ελληνική γλώσσα
- Παρμενίδης, ο δρόμος του πνεύματος (Μέρος ΣΤ’) Υπάρχει μόνο το είναι, το μηδέν δεν υπάρχει
- Μεταγραφή ή μετεγγραφή; Σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να χρησιμοποιούμε καθεμία από αυτές τις δύο ομόρριζες λέξεις;
- Παρμενίδης, ο δρόμος του πνεύματος (Μέρος Ε’) Ο θαρραλέος διανοούμενος, ο «άνθρωπος που ξέρει»
- Πολιτισμικός ή πολιτιστικός; Το επίθετο πολιτισμικός έχει κατεξοχήν στατικό χαρακτήρα, ενώ το επίθετο πολιτιστικός έχει κατεξοχήν δυναμικό χαρακτήρα
- Παρμενίδης, ο δρόμος του πνεύματος (Μέρος Δ’) Η σχέση του κόσμου της δοξασίας και του κόσμου του αληθινού όντος
- Μεγέθυνση και συνονθύλευμα Δύο λέξεις που συχνά-πυκνά πέφτουν θύματα λανθασμένης φωνητικής απόδοσης
- Παρμενίδης, ο δρόμος του πνεύματος (Μέρος Γ’) Το ένα και μοναδικό αληθινό ον, που είναι αγέννητο και άφθαρτο
- Συνάγεται και συνεπάγεται Δύο σύνθετα ρήματα με συγγενική προέλευση, αλλά διαφορετικό σημασιολογικό περιεχόμενο
- Παρμενίδης, ο δρόμος του πνεύματος (Μέρος Β’) Από τη μυθική θέαση και το απόφθεγμα προς την ορθολογιστική θεώρηση τού είναι και το επιχείρημα
- Οι στήλες ή οι στύλοι του Ολυμπίου Διός; Το Ολυμπιείο, χαρακτηριστικό τοπόσημο της σύγχρονης Αθήνας
- Παρμενίδης, ο δρόμος του πνεύματος (Μέρος Α’) Ο σεβάσμιος και επιβλητικός ελεάτης φιλόσοφος
- Περιβόητος και διαβόητος Λέξεις της νέας ελληνικής γλώσσας που δηλώνουν πρόσωπα και πράγματα ευρέως γνωστά
- Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, το βάθος και η δύναμη της θεολογικής σκέψης (Μέρος Β’) Ο ένας και μόνος θεός, ο πιο μεγάλος, που βλέπει και ακούει τα πάντα
- Πλειονότητα ή πλειοψηφία; Η πλειοψηφία είναι μια ιδιαίτερη μορφή πλειονότητας, μια σαφώς πιο περιορισμένη έννοια, ένα υποσύνολο, συνυφασμένο πάντοτε με μια διαδικασία...
- Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, το βάθος και η δύναμη της θεολογικής σκέψης (Μέρος A’) Ένα επαναστατικό πνεύμα του τέλους της Αρχαϊκής Εποχής
- Απεκδύομαι και αποδύομαι Αντιπροσωπευτικό δείγμα ομόρριζων λέξεων με διαφορετικό σημασιολογικό περιεχόμενο
- Βακχυλίδης, το αηδόνι της Κέας (Μέρος ΣΤ’) Ο διθύραμβος από τον οποίον ξεκίνησε η τραγωδία
- Απολαμβάνω και απολαύω Δύο ρήματα που συγχέονται τόσο ως προς τη σημασία όσο και ως προς τη σύνταξή τους
- Βακχυλίδης, το αηδόνι της Κέας (Μέρος Ε’) Διθύραμβοι αφιερωμένοι στο μύθο του Θησέα
- Υποβολιμαίος, υποβολιμιαίος και αποβολιμαίος Το λόγιο επίθετο υποβολιμαίος σημαίνει αυτόν που υποβάλλεται σε κάποιον από άλλον ή γίνεται με υπόδειξη άλλου
- Βακχυλίδης, το αηδόνι της Κέας (Μέρος Δ’) Η αστάθεια κάθε ηρωικού μεγαλείου
- Λιμός και λοιμός Η μεγάλη πείνα και η επιδημική νόσος
- Βακχυλίδης, το αηδόνι της Κέας (Μέρος Γ’) Η ευχάριστη σοφία της καθημερινής ζωής
- Σατυρικός ή σατιρικός; Οι Σάτυροι της ελληνικής μυθολογίας και η καυστική σάτιρα
- Βακχυλίδης, το αηδόνι της Κέας (Μέρος Β’) Η σύγκριση μεταξύ Βακχυλίδη και Πινδάρου
- Επικεντρώνω και εστιάζω Δύο μεταβατικά στην πραγματικότητα ρήματα που χρησιμοποιούνται από πολλούς ως αμετάβατα
- Βακχυλίδης, το αηδόνι της Κέας (Μέρος A’) Ένας από τους πλέον σημαντικούς λυρικούς ποιητές και ανταγωνιστής του Πινδάρου
- Εξασθενώ ή εξασθενίζω; Δύο ρήματα που δεν ταυτίζονται από σημασιολογικής απόψεως
- Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Η’) Ένα μείζον δημιουργικό πνεύμα με απαράμιλλη δεξιοτεχνία
- Οι ξένες λέξεις στην Ελληνική (Μέρος Β’) Κανόνες και εξαιρέσεις
Όμιλος Alter Ego
