Το Materialists δεν είναι μια «φτηνιάρικη» ρομαντική κομεντί ενός ακόμα ερωτικού τριγώνου

Μετά τo μελαγχολικό ρομάντζο του 2023 «Past Lives», η Σελίν Σονγκ έχει τώρα θέσει ως στόχο τους υλιστές των ραντεβού, με μία λέξη τους Materialists.

Υπήρξαν πολλές προσδοκίες ότι αυτή η αναμενόμενη συνέχεια -με τον πιο βαρύ προϋπολογισμό και το καστ της Α list- θα έπαιρνε μια στροφή που θα ικανοποιούσε το κοινό. Αντ’ αυτού, η Σονγκ αντιμετώπισε το είδος με σύγχρονο κυνισμό.

«Κανείς μας δεν είναι εμπόρευμα»

Το λαμπερό κοσμοπολίτικο σκηνικό της φιλοξενεί μια τριάδα παραπλανημένων, αυτοεξευτελισμένων χαρακτήρων, με τη φαντασίωση της Σταχτοπούτας να αποδυναμώνεται  χαρούμενα στα ταξικά της στοιχεία.

Μιλώντας στο Screen Show του ABC, η Σονγκ περιγράφει την πρωταρχική ένταση της ταινίας: «Κανείς μας δεν είναι εμπόρευμα- είμαστε άνθρωποι. Γιατί λοιπόν αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλον σαν να είμαστε εμπόρευμα;».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Materialists (@materialists)

Τα ραντεβού ως επιχείρηση

Στο επίκεντρο του ερωτικού τριγώνου των Materialists βρίσκεται η Λούσι (μια ειρωνική Ντακότα Τζόνσον), μια προξενήτρα, η τέχνη της οποίας περιστρέφεται γύρω από έναν ανελέητο υπολογισμό των συμβατών εισοδημάτων, ηλικιών, βαρών και υψών μεταξύ της ελίτ της Νέας Υόρκης. Τα ραντεβού εκλαμβάνονται ως επιχείρηση, με τους πελάτες να αποδίδονται στην αγοραία αξία και στη συνέχεια να ανταλλάσσονται ανάλογα.

Η Σονγκ θυμάται τη δική της εμπειρία σε αυτό το επάγγελμα, στο οποίο η προσωπική επιθυμία και οι ανάγκες ορίζονταν με όρους που ήταν πιο σχετικοί με μια ασφαλιστική εταιρεία ή ένα νεκροτομείο.

«Αυτή είναι η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν για να περιγράψουν το πρόσωπο που πρέπει να είναι ο έρωτας της ζωής σου. Το χάσμα ανάμεσα σε αυτό και σε εκείνο που γνώριζα για τον έρωτα, το ένιωθα τεράστιο.

»Αυτό πραγματικά με γοήτευσε και με άγχωσε, είναι πραγματικά ο λόγος για τον οποίο ήθελα να κάνω αυτή την ταινία».

Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ρίτσαρντ Γκιρ στο Pretty Woman, ο Πέδρο Πασκάλ υποδύεται τον Χάρι, έναν επενδυτή ιδιωτικών μετοχών παλαιού χρήματος, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τους κανόνες του παιχνιδιού

Αλά Ρίτσαρντ Γκιρ

Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ρίτσαρντ Γκιρ στο Pretty Woman, ο Πέδρο Πασκάλ υποδύεται τον Χάρι, έναν επενδυτή ιδιωτικών μετοχών παλαιού χρήματος, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τους κανόνες του παιχνιδιού. Είναι ο τέλειος μνηστήρας για τη Λούσι, της οποίας το μοναδικό, αμετάβλητο κριτήριο για σύντροφο – έχοντας δει τους γονείς της να διαλύονται από οικονομικές δυσκολίες – είναι ο ανεξάρτητος πλούτος.

Πέρα από την αποφυγή ενός μέλλοντος με καυγάδες για λογαριασμούς, η σημαντική γενναιοδωρία του Χάρι την κάνει να νιώθει ότι την εκτιμούν.

Ο πρώην φίλος της Λούσι, ο Τζον (Κρις Έβανς), είναι ένας αγωνιζόμενος ηθοποιός που βρίσκεται στην άλλη άκρη των οικονομικών στρωμάτων της Νέας Υόρκης και εξακολουθεί να περιορίζεται στο στενόχωρο διαμέρισμα που ζούσε από τα είκοσί του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη GSC 🍿 (@gscinemas)

Τα βικτοριανά ρομάντζα

Όταν ξανασυναντιούνται σε έναν γάμο για έναν από τους πελάτες της Λούσι, εκείνος εργάζεται σε μια παράλληλη δουλειά ως σερβιτόρος σε κέτερινγκ, η οποία μόλις και μετά βίας τον κρατάει στην επιφάνεια.

Η Λούσι υπονοεί παιχνιδιάρικα ότι μπορεί να είναι αδελφές ψυχές – αλλά πάνω απ’ όλα είναι μια κακή οικονομική απόφαση. «Ο πλούτος είναι το πιο σαγηνευτικό πράγμα- είναι το μεγαλύτερο ναρκωτικό στη σύγχρονη κοινωνία», λέει η Σονγκ.

«Όταν σκέφτεσαι τα βικτοριανά ρομάντζα, δεν έχουμε απομακρυνθεί πολύ από το να μιλάμε για το γάμο και την αγάπη μόνο σε σχέση με το πόσο θα σου εξασφαλίσει τη ζωή».

Οι Materialists είναι ανατριχιαστικά ειλικρινής, ακόμη και σκληρή, στην απεικόνιση του κόσμου της Λούσι. Η μυωπική της προοπτική έχει την υποκείμενη λογική της καλλιτεχνικής προσέγγισης, στην οποία η σεξουαλική έλξη μπορεί να παραμεριστεί και το φλερτ είναι απλώς ανταλλαγή.

Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αντιμετωπίζει τη ρομαντική πρόταση του Χάρι με έντονη δυσπιστία- γιατί ένας «μονόκερος» σαν κι αυτόν να συμβιβαστεί με κάποια σαν κι αυτήν;

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη A24 (@a24)

Το ύψος του Tinder

Η Σονγκ έχει έναν αφοπλιστικό τρόπο να δοκιμάζει τις πεποιθήσεις του κοινού, εν μέρει επειδή η ενασχόλησή μας με τις εφαρμογές γνωριμιών και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαίνεται να επιβεβαιώνει την ίδια αβαθή νοοτροπία.

Δε θα δείτε άλλη ταινία φέτος που να συζητάει τόσο ανοιχτά τις ρομαντικές πιθανότητες για τους κοντύτερους άνδρες, κάτι που μοιάζει ευτυχής χρονικά με την πρόσφατη ανακοίνωση του φίλτρου ύψους του Tinder.

Όταν η Λούσι περιγράφει μια προβληματική πελάτισσα, τη Σόφι (Ζόι Γουίντερς), ως ένα «καλό κορίτσι» που τελικά «δεν είναι ανταγωνιστική», είναι εύκολο να ταυτιστείς με τη σκέψη της: οι εφαρμογές γνωριμιών κατακλύζονται από ανθρώπους των οποίων τα καλύτερα χαρακτηριστικά δεν είναι στην επιφάνειά τους.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη A24 (@a24)

Το βρώμικο, αμείλικτο δράμα των Materialists

«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συμβάλλουν ραγδαία και πολύ αρνητικά στην εμπορευματοποίηση των ανθρώπων… όλα γίνονται για να εκφράσουν μια αξία», λέει η σκηνοθέτις. Όσο περισσότερο αγοράζουμε αυτό το σύστημα, τόσο περισσότερα έχουμε να χάσουμε.

«Όλη σας η ζωή θα έχει να κάνει με την τροποποίηση όχι μόνο του άλλου, αλλά και του εαυτού σας». Το βρώμικο, αμείλικτο δράμα των Materialists δεν συνάδει πάντα με τη συνειδητή ανάπτυξη των τροπών της ρομαντικής κομεντί. Το πάθος κρατιέται στο ελάχιστο, ενώ η δυστυχία είναι παχιά, με ελάχιστα αστεία να ξεπροβάλλουν.

Σέξι άνθρωποι, χαμηλή χημεία

Η πνευματική σήψη της Λούσι διευρύνεται σε συγκλονιστική λήθη, ιδιαίτερα σε μια υποπλοκή που χειρίζεται άκομψα τις σκοτεινές επιπτώσεις της δουλειάς της.

Ενώ η χημεία της Λούσι με τον Χάρι (ή μάλλον, τα προτερήματα του Χάρι) είναι σκόπιμα απόμακρη, ο Τζον δεν εμπνέει ακριβώς το είδος της λαχτάρας που θα λειτουργούσε ως αντίβαρο – ή ίσως υπάρχει μια εγγενής αποσύνδεση μεταξύ του να βλέπεις ένα αστέρι τόσο λαμπρό όσο ο Κρις Έβανς να παίζει κάποιον τόσο καταπιεσμένο, ακόμα κι αν η δική του υποκριτική καριέρα βρίσκεται σε ύφεση τον τελευταίο καιρό.

«Προσπαθώ πάντα να απεικονίζω μια επιχειρηματική συμφωνία κάποιου είδους- μερικές φορές η αγάπη αρκεί και μερικές φορές όχι»

*Με στοιχεία από abc.net.au