Happy Birthday Mr. President: Όταν η Μέριλιν Μονρόε ευχήθηκε στον Κένεντι -και στοίχειωσε την ιστορία

«Υπνωτική! Αισθησιακή! Ανυπέρβλητη!». Έτσι σχολιάζει το Classical Music την εμφάνιση της Μέριλιν Μονρόε στο Madison Square Garden για να ευχηθεί χρόνια πολλά στον φημολογούμενο εραστή της και πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι.

Μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών, η στιγμή που η Μονρόε εμφανίστηκε στη σκηνή τραγουδώντας Happy Birthday, Mr. President έχει παραμείνει αναλλοίωτο σύμβολο της αίγλης του παλιού Χόλιγουντ, της δημιουργίας πολιτικών μύθων και των θολών ορίων μεταξύ φήμης και εξουσίας.

Στις 19 Μαΐου 1962, το Madison Square Garden φιλοξένησε μια από τις πιο εμβληματικές -και αινιγματικές- στιγμές στην αμερικανική ποπ κουλτούρα του 20ού αιώνα.

Αφορμή ήταν ένας εορτασμός γενεθλίων για τον πρόεδρο Τζον Φ. Κένεντι, που πραγματοποιήθηκε δέκα ημέρες πριν από τα 45α γενέθλιά του.

Με πάνω από 15.000 καλεσμένους, συμπεριλαμβανομένων πολιτικών, διασημοτήτων και άλλων ισχυρών από την ελίτ των ΗΠΑ, η βραδιά ήταν μια ακόμη αφορμή για να συγκεντρωθούν χρήματα για το Δημοκρατικό Κόμμα.

Το γκαλά ήταν εντυπωσιακό, η φήμη του μέσα στο χρόνο το δικαίωσε. Ο πρόεδρος και πρίγκιπας του Κάμελοτ, Tζον Φιτζέραλντ Κένεντι, ήταν ήδη ένα πρόσωπο που είχε μαγνητίσει την πολιτιστική και πολιτική σκηνή των ΗΠΑ και το guest list στον εορτασμό του αντανακλούσε τη γοητεία του.

Όταν ανακοινώθηκε ότι η Μέριλιν Μονρόε θα τραγουδούσε προς τιμή του JFK, το κοινό πέρασε σε διονυσιακή ευφορία.

Η παρουσία της είχε κρατηθεί μυστική, προσθέτοντας μια δόση ίντριγκας, και οι φήμες για τη σχέση της με τον πρόεδρο (και τον αδελφό του) κυκλοφορούσαν εδώ και καιρό. Η εμφάνιση της τροφοδότησε ακόμη περισσότερο τον αστικό μύθο.

Όταν η Μονρόε εμφανίστηκε τελικά στη σκηνή, το έκανε όπως η ίδια μόνο θα μπορούσε. Φορώντας ένα θρυλικό πλέον στενό φόρεμα  στο χρώμα του δέρματος -πωλήθηκε το 2016 για 4.8 εκατομμύρια δολάρια-, η Μονρόε είχε επιλέξει μια εμφάνιση που θα περνούσε στην ιστορία.

Το φόρεμα είχε αγοράσει η ίδια η Μονρόε, το 1962, από τον Γάλλο σχεδιαστή Jean-Louis Berthault για 12.000 δολάρια. Μεταξωτό, με χρυσές παγιέτες, αγκάλιαζε το σώμα της σταρ, καθώς είχε ραφτεί επάνω της.

Συνολικά χρησιμοποιήθηκαν 200 κομμάτια, τα οποία ράφτηκαν μεταξύ τους και περισσότερα layers από υφάσματα είχαν τοποθετηθεί στο ύψος του στήθους και των ποδιών, για να καλυφθούν τα επίμαχα σημεία.

View this post on Instagram

A post shared by admiring the classics (@admiringclassics)

Το ιστορικό βράδυ στα γενέθλια του Κένεντι, η Μέριλιν δεν φορούσε εσώρουχα μέσα από το φόρεμα, με τον θρύλο να λέει ότι οι ραφές είχαν σπάσει.

Κάτω από ένα μόλις προβολέα που την έλουζε, η Μονρόε πλησίασε το μικρόφωνο και τραγούδησε σχεδόν ερωτικά, με την χαρακτηριστική φωνή της, «Χρόνια πολλά σε εσάς… Χρόνια πολλά, κύριε Πρόεδρε…».

«Η αισθησιακή της ερμηνεία μετέτρεψε αυτό που συνήθως είναι μια απλή μελωδία σε κάτι υπνωτικό, θεατρικό και βαθιά προσωπικό» γράφει ο ιστορικός Τζεφ Μπόντλεϊ.

Το πλήθος την αποθέωσε. Ο Κένεντι, εμφανώς ικανοποιημένος και ίσως ελαφρώς αμήχανος, ανέβηκε στη σκηνή αργότερα και αστειεύτηκε:

«Τώρα μπορώ να αποσυρθώ από την πολιτική αφού μου τραγούδησαν το Happy Birthday με ένα τόσο γλυκό τρόπο».

Το αστείο του έγινε δεκτό με γέλια και χειροκροτήματα, αλλά η αισθησιακή χροιά της στιγμής ήταν αδιαμφισβήτητη.

Απαστράπτουσα τραγωδία

Τις επόμενες ημέρες, η ερμηνεία της Μονρόε έγινε πρωτοσέλιδο και πυροδότησε νέες εικασίες σχετικά με τη σχέση της με τον πρόεδρο.

Η εμφάνιση της συζητήθηκε για την τόλμη της και την αναμφισβήτητη star quality επίγευση της, αλλά και για τον συμβολισμό της για τα σταυροδρόμια όποι η show biz συναντάει την πολιτική και το κουτσομπολιό τα κέντρα εξουσίας.

Σε λιγότερο από τρεις μήνες μετά, η Μονρόε πέθανε από υπερβολική δόση, και το γεγονός απέκτησε μια ακόμη πιο οδυνηρή, τραγική ποιότητα καθώς αποτύπωσε το φευγαλέο κοκτέιλ δύναμης και ομορφιάς – τόσο μεθυστικό όσο και καταδικασμένο σε έναν τραγικό επίλογο.

«Αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή αξεπέραστη μέσα στο χρόνο, δεν είναι μόνο η οργασμική ερμηνεία της Μονρόε ή τα κουτσομπολιά που προκάλεσε – είναι η σύγκλιση του χαρίσματος, της διασημότητας και μιας σχεδόν οπερατικής αίσθησης δράματος» σημειώνει ο Μπόντλεϊ.

«Σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα, η Μέριλιν Μονρόε δεν τραγούδησε απλώς στον πρόεδρο – τραγούδησε μια σερενάτα για ένα έθνος που βρισκόταν παγιδευμένο ανάμεσα στην αθωότητα και την ίντριγκα».