Πλαστικά βουνά

Η έρημος Ατακάμα είναι η πλέον άνυδρη περιοχή του πλανήτη μας και οι οργανισμοί που (επι)ζούν στις σκληρές συνθήκες της είναι άξιοι μελέτης. Ωστόσο, το σχεδόν διαστημικό τοπίο της Ατακάμα φιλοξενεί επίσης και μια από τις μεγαλύτερες χωματερές ρούχων στον κόσμο. Ακόμη μεγαλύτερη είναι η χωματερή ρούχων στην Κένυα όπου, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, η ΕΕ στέλνει κάθε χρόνο περί τα 37 εκατομμύρια συνθετικών ρούχων. Περιττό να πούμε ότι τα συνθετικά υφάσματα δεν είναι βιοαποικοδομήσιμα και ότι παραμένουν εκεί αναλλοίωτα για εκατοντάδες χρόνια.

Διόλου περίεργο λοιπόν που οι οίκοι μόδας άρχισαν να αναζητούν φιλικότερα προς το περιβάλλον υφάσματα (και να διαφημίζουν αυτές τους τις προσπάθειες, κερδίζοντας ακόμη περισσότερους καταναλωτές με περιβαλλοντικές ευαισθησίες). Ως γνωστόν όμως, ό,τι γυαλίζει δεν είναι πάντοτε χρυσός: πολλά από τα νέα υφάσματα που χρησιμοποιεί η βιομηχανία των ρούχων και τα οποία διαφημίζονται ως βιοαποικοδομήσιμα, αποδεικνύεται ότι δεν αποσυντίθενται στο περιβάλλον. Αυτό τουλάχιστον κατέδειξε ενδελεχής μελέτη ερευνητών από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps η οποία δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στην επιστημονική επιθεώρηση PlosOne.

Σύμφωνα με όσα περιγράφονται στο άρθρο, οι ερευνητές τοποθέτησαν στο φυσικό ωκεάνιο περιβάλλον υφάσματα διαφόρων τύπων τα οποία στη συνέχεια μελετούσαν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Διαπίστωσαν ότι σε διάστημα ενός μηνός υπήρχε προχωρημένη αποσύνθεση των φυσικών ινών (βαμβάκι) αλλά και των ινών κυτταρίνης (Lyocell). Αντιθέτως, ακόμη και μετά από έναν ολόκληρο χρόνο στο ωκεάνιο περιβάλλον, οι συνθετικές ίνες που διαφημίζονταν ως βιοαποικοδομήσιμες δεν έδειχναν κανένα σημάδι αποικοδόμησης, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και μέσω της παρατήρησης με τη βοήθεια ηλεκτρονικού μικροσκοπίου. Για την ακρίβεια, οι ίνες αυτές προέρχονταν από πολυγαλακτικό οξύ (polylactic acid, PLA) ή ήταν παράγωγα πετρελαίου (πολυαιθυλένιο και πολυπροπυλένιο).

Με δεδομένο ότι το 62% της παγκόσμιας ετήσιας παραγωγής υφασμάτων (περί τα 62 εκατομμύρια τόνοι) είναι προϊόν συνθετικών ινών, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα βουνά πλαστικών στις χωματερές θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν σκοτώνοντας τα παιδιά στο Ναϊρόμπι και δηλητηριάζοντας το άγριο οικοσύστημα της Ατακάμα. Εκτός φυσικά αν αποφασίσουμε να αλλάξουμε συνήθειες. Αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα της πρωταθλήτριας στην ανακύκλωση Σουηδίας και αν ο καθένας από εμάς πριν αγοράσει ένα ακόμη ρούχο που γρήγορα θα καταλήξει στα σκουπίδια εξετάσει αυτά που υπάρχουν ήδη στην ντουλάπα του. Η αξιοποίηση των ρούχων που ήδη έχουμε κάνει καλό στο περιβάλλον και στην τσέπη μας. Σκεφτείτε το!

Έντυπη έκδοση Το Βήμα