Ερρίκος ο 13ος: Ο εξτρεμιστής Γερμανός… πρίγκιψ που ήθελε να γίνει σύγχρονος Κάιζερ

Αυτοκρατορικά όνειρα, ακραίες θέσεις

Αν και ξεπεσμένος στις τάξεις των «γαλαζοαίματων», ακόμη και της δικής του οικογένειας, ο εξτρεμιστής Ερρίκος 13ος είχε…  μεγάλα σχέδια.

Όπως και οι «Πολίτες του Ράιχ», απέρριπτε τη νομιμότητα του γερμανικού κράτους μετά το τέλος της μοναρχίας που σηματοδότησε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του τελευταίου Κάιζερ, Γουλιέλμου Β’.

Ο 71χρονος αριστοκράτης αντλούσε πάντως από αλλού την έμπνευσή του: από τον Ερρίκο ΣΤ’, βασιλιά της Γερμανίας και αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέχρι το θάνατό του, το 1197.

Ήταν αυτός που έδωσε τους πριγκιπικούς τίτλους στους Ρόις. Κι αυτοί, τιμής ένεκεν, ονόμασαν όλους τους άρρενες απογόνους τους «Ερρίκος», διαχωρίζοντάς τους με ένα ιδιόρρυθμο σύστημα αρίθμησης που άρχισε από το 1, έφτανε μέχρι το 100, έπειτα μηδενιζόνταν και ξεκινούσε και πάλι από την αρχή.

Οραματιζόμενος την επιτυχία των αντιδημοκρατικών σχεδίων του με τους «Πολίτες του Ράιχ», ο γηραιός πρίγκιψ Ερρίκος 13ος λέγεται ότι έχει ήδη επιλέξει το όνομά του ως επίδοξος νέος Κάιζερ: Ερρίκος ο 8ος.

Πάντως η μεγαλομανία του, ο αμφιλεγόμενος βίος του και οι εξτρεμιστικές ιδέες του δεν ήταν καν στο «σκοτάδι».

Είχε δημόσιες συναντήσεις με τοπικούς αξιωματούχους που διατηρούσαν δεσμούς με τους «Πολίτες του Ράιχ»: μια εξτρεμιστική οργάνωση που άρχισε να απασχολεί πιο συστηματικά τις αρχές το 2016, αφότου ένα μέλος της άνοιξε πυρ κατά αστυνομικών, σκοτώνοντας έναν και τραυματίζοντας  άλλους τρεις σε έφοδο στο σπίτι του για την κατάσχεση οπλισμού.

Ο ίδιος ο γηραιός αριστοκράτης περιγράφεται ως «εξαιρετικά δραστήριος» στη Θουριγγία, όπου τα στοιχεία των τελευταίων ετών δείχνουν ενίσχυση της τοπικής απήχησης των «Πολιτών του Ράιχ».

Εξέφραζε επίσης ανοιχτά τις συνωμοσιολογικές θέσεις του. «Από τότε που η Γερμανία παραδόθηκε στις 8 Μαΐου 1945, δεν ήταν ποτέ ξανά κυρίαρχη. Μετατράπηκε σε μια διοικητική δομή των Συμμάχων… ένα κράτος υποτελές», είχε πει σε ομιλία του το 2019 στο Worldwebforum στη Ζυρίχη.

Ο τίτλος της ήταν «Γιατί τα μέλη της γαλαζοαίματης ελίτ έγιναν υπηρέτες», πρακτικά απηχούσε τις θέσεις των «Πολιτών του Ράιχ» και ήταν έμπλεη θεωριών συνωμοσίας για τον ρόλο των Εβραίων τραπεζιτών στην κατάργηση των ευρωπαϊκών μοναρχιών.

Ένας εξτρεμιστής… bon viveur

Γεννημένος κοντά στη Φρανκφούρτη το 1951, πρώην παντρεμένος με μια Ιρανή με την οποία απέκτησε έναν γιό και μια κόρη, ο Ερρίκος 13ος του Ρόις είχε την κύρια κατοικία του σε μια από τις πιο ακριβές συνοικίες του οικονομικού αυτού κέντρου της Γερμανίας, εν μέσω χρεών και ασάφειας για το πώς ακριβώς βγάζει τα προς το ζην.

Στην προσωπική ιστοσελίδα του αναφέρεται αόριστα ότι ασχολείται με τον «συντονισμό επιχειρηματικών συμφερόντων». Μεταξύ άλλων, λέγεται ότι δραστηριοποιείται στον τομέα των ακινήτων.

Παρά το ότι ήταν θεωρητικά μόλις 17ος στην σειρά διαδοχής στον μόνο κατ’ όνομα και νομικά πλέον ανύπαρκτο πριγκιπικό Οίκο των Ρόις, ήταν παθιασμένος με την ανάκτηση της υποτιθέμενης οικογενειακής κληρονομίας του και τη διατήρηση των τάφων των προγόνων του.

Φέρεται να ξόδεψε μεγάλο μέρος της περιουσίας του σε δικαστικές διαμάχες για τίτλους ιδιοκτησίας, διεκδικώντας την ακύρωση απαλλοτριώσεων.

Ο ίδιος αγόρασε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ένα κυνηγετικό καταφύγιο στα περίχωρα της λουτρόπολης Μπαντ Λόμπενσταϊν στη Θουριγγία: ένα μικρό νεογοτθικό κάστρο που είχε χτίσει πρόγονός του τον 19ο αιώνα.

Στο τοπικό μητρώο επιχειρήσεων, το κτίσμα είναι καταγεγραμμένο ως έδρα της Heinrich XIII. Prince Reuss & Anderson & Peters Ltd. Δημοσιεύματα του Τύπου της Θουριγγίας επεσήμαναν ότι η περίφραξη στο κυνηγετικό καταφύγιο ήταν όλο και πιο έντονη με τα χρόνια. Το γιατί παρέμενε ασαφές.

Η απάντηση δόθηκε με την έφοδο της γερμανικής αστυνομίας. Όπως προκύπτει, το  κυνηγετικό καταφύγιο ήταν επί της ουσίας το αρχηγείο των επίδοξων πραξικοπηματιών και τόπος στρατιωτικού τύπου εκπαίδευσης στα όπλα για την υλοποίηση των σχεδίων τους.

Σε αυτά συμπεριλαμβανόταν μέχρι και εισβολή στο κτίριο της ομοσπονδιακής γερμανικής Βουλής: λίγο-πολύ στα «χνάρια» της επίθεσης στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ, τον Ιανουάριο του 2021, από εξτρεμιστές υποστηρικτές του Αμερικανού πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.

Από το φαιδρό, στο σοβαρό και τούμπαλιν

Από τον περασμένο Αύγουστο, σε συνέντευξή του στο γερμανικό ιστότοπο OTZ, εκπρόσωπος του Οίκου των Ρόις τον είχε χαρακτηρίσει τον Ερρίκο 13ο «μπερδεμένο γέρο» που «ριζοσπαστικοποιήθηκε λόγω απογοήτευσης», έναν «μακρινό συγγενή» που «έχει παγιδευτεί σε μια παράνοια θεωριών συνωμοσίας».

Η υπόλοιπη οικογένεια, ανέφερε, είχε κόψει κάθε δεσμό μαζί του εδώ και 14 χρόνια εξαιτίας των σχέσεών του με εξτρεμιστικά στοιχεία…

Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Εισαγγελία, ο 71χρονος φέρεται ότι «έδρασε ως αρχηγός» του τρομοκρατικού δικτύου και από τους βασικούς χρηματοδότες του.

«Νομίζω ότι κάνουμε λάθος αν θεωρήσουμε φαιδρή ή υποβαθμίζουμε την περίπτωσή του», τόνισε ο ειδικός αναλυτής σε θέματα τρομοκρατίας του γερμανικού δικτύου ARD, Μίκαελ Γκέτσενμπεργκ.

«Έχουμε να κάνουμε με κάποιον εδώ που ήταν προφανώς αποφασισμένος να εξαλείψει το πολιτικό σύστημα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας», τόνισε. «Δεν ήταν τυχαίο ότι ήταν επικεφαλής της ομάδας», η οποία είχε επίγνωση ότι τα σχέδιά της θα μπορούσαν να υλοποιηθούν μόνο με τη χρήση στρατιωτικών μέσων και αιματηρής βίας.

Ήδη οι μέχρι στιγμής συλληφθέντες αποτελούν «ένα επικίνδυνο μείγμα ανθρώπων με παράλογες πεποιθήσεις, άλλοι με πολλά χρήματα και άλλοι με όπλα», τόνισε χαρακτηριστικά ο αρχηγός της ομοσπονδιακής αστυνομίας της Γερμανίας, Χόλγκερ Μιούνχ.

Στον προγραμματισμό των επίδοξων πραξικοπηματιών ήταν  μάλιστα ο σχηματισμός μιας στρατιωτικής μεταβατικής κυβέρνησης για…  διαπραγματεύσεις με τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στο ταραγμένο τους μυαλό, κεντρικό σημείο επαφής σε αυτό το στάδιο θα ήταν η Ρωσία, με το επιχείρημα ότι ο Ερρίκος ο 13ος -όπως ο ίδιος ισχυριζόταν σε βίντεο του 2020- είχε δεσμούς αίματος από τη μητέρα του με τον… Οίκο των Ρομανόφ.

Κατά τα λοιπά, ο πρίγκιπας που ήθελε να γίνει Κάιζερ είχε ταξιδέψει σε γειτονικές χώρες -όχι τυχαία, οι έρευνες επεκτείνονται στην Αυστρία και στην Ιταλία- και φέρεται να είχε έρθει σε επαφή με άλλους αριστοκράτες, αναζητώντας οικονομική και άλλη στήριξη στις έκνομες μεθοδεύσεις-φαντασιώσεις για παλινόρθωση της μοναρχίας στον ταραγμένο γεωπολιτικά 21ο αιώνα.