Αντίνοος Αλμπάνης στο in: «Δεν έχω φανταστεί τον εαυτό μου να γερνά μόνος του»

O Αντίνοος Αλμπάνης πέραν από το αδιαμφιβήτητο τάλεντο του και τις εξαιρετικές υποκριτικές ικανότητες του διαθέτει δύναμη ψυχής. Δεν δίστασε να μοιραστεί το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του με τον κόσμο, συνέχισε να δουλεύει στο θέατρο ακόμα και τις πολύ δύσκολες στιγμές της ασθένειας του, να μιλά ανοιχτά για τον καρκίνο και να δηλώνει οτι δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε στις στραβοτιμωνιές της ζωής. Αυτήν την περιόδο έχοντας αφήσει στο παρελθόν την περιπέτεια του, μοιράζεται τον χρόνο του ανάμεσα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Κάποιος να με προσέχει», η οποία έκανε πρεμιέρα πριν λίγες ημέρες στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ και ετοιμάζεται για τα γυρίσματα του δεύτερου κύκλου του «Μaestro».

Απόφοιτος της δραματικής σχολής Κάρολος Κουν έχει πρωταγωνιστήσει σε σημαντικές θεατρικές παραστάσεις, ταινίες στον κινηματογράφο και τηλεοπτικές σειρές.

Αντίνοε συνεργάζεσαι με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, μετά από περίπου 15 χρόνια. Μίλησε μας για τη νέα καλλιτεχνική συνεύρεση σας.

Με τον Χριστόφορο, δεν έχουμε χαθεί όλα αυτά τα χρόνια, είμαστε φίλοι. Έχει υπάρξει στο πλευρό μου και στη ζωή μου -πολλές φορές- με συγκινητικό τρόπο και τον νιώθω έναν δικό μου άνθρωπο. Στην προηγούμενη δουλειά ήμουν 25 χρόνων, πιτσιρικάς και αυτό που διακρίνω είναι πόσο άγουρος ήμουν. Πόσο καινούργια και τρομακτικά ήταν τότε για μένα τα πράγματα. Πριν την εποχή της οικονομικής κρίσης που όλα ήταν στο «κόκκινο» και εγώ σαν ένα τρομαγμένο γατί, που προσπαθούσα να επιβιώσω σε μια καινούργια συνθήκη.

Ενώ, τώρα νιώθω πολύ πιο ήρεμος και πιο σίγουρος για τον εαυτό μου, πιο συνειδητοποιημένος. Ο Χριστόφορος δεν έχει αλλάξει καθόλου. Πάλι εμμονικός με τη λεπτομέρεια, να φροντίσει τη δουλειά, να φροντίσει τους ηθοποιούς, την παραγωγή. Σίγουρα έχει ωριμάσει ως προς την πένα του, στον τρόπο που σκηνοθετεί, που βλέπει τα πράγματα, το αισθητικό του κριτήριο, το οποίο έχει αναπτυχθεί τρελά, αλλά η δική μου διαφορά είναι τεράστια.

Ποιος είναι ο Μιχάλης που υποδύεσαι;

Καταρχάς να πούμε για τη σπουδαία δουλειά του Χριστόφορου. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι μέρος αυτής και βαθιά συγκινημένος για την εξέλιξη της διαδρομής της ιδέας. Εγώ υποδύομαι τον Μιχάλη, τον γιατρό του νησιού, ο οποίος ξέρει πολλά μυστικά των ανθρώπων του τόπου. Πήγε εκεί και έμεινε εξαιτίας της Σοφίας. Είχαν ένα δεσμό, ο οποίος διεκόπη, γιατί εκείνη παντρεύτηκε τον Δήμαρχο. Θα δούμε στην πορεία από flash back, πώς έχει εξελιχθεί αυτή η σχέση, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, ένα απωθημένο.

Ο Μιχάλης βρίσκει παρηγοριά στη Σοφία, νιώθει ότι είναι ο μόνος άνθρωπος που τον κατανοεί και τον συμμερίζεται. Σε αυτές τις κλειστές κοινωνίες δύσκολα θα βρεις το αποκούμπι σου, γιατί δυστυχώς δεν έχεις πολλές επιλογές. Επίσης ταλαιπωρείται με τον διαβήτη, μια κατάσταση που επηρεάζει τη ψυχολογία του. Έχει ups and down, ζορίζεται.

Ο Μιχάλης είχε τη δική του ζωή στην Αθήνα, επέλεξε όμως να φύγει από εκεί, για να ξεφύγει από τα προβλήματα του και στο νησί γνώρισε τη Σοφία. Στην παρούσα φάση εκείνη νιώθει την ανάγκη να ξαναθερμάνει τη σχέση τους και τον βρίσκει θετικό σε όλο αυτό. Είναι μια γυναίκα που διαχειρίζεται την κατάθλιψη της με αγωγή, με αλκοόλ και ο Μιχάλης προσπαθεί να την απομακρύνει από αυτή τη διαδικασία.

Επίσης, θα τον δούμε να αλληλοεπιδρά και με τους άλλους ήρωες, τον Μαέστρο, τα 2 αγόρια, τον Χαράλαμπο και στο τελευταίο επεισόδιο θα παίξει έναν καθοριστικό ρόλο.

Διαβάστε επίσης: Φάνης Μουρατίδης στο in: Στο Μaestro ο Φάνης έχει κανιβαλίσει τις αξίες του και κάνει μπετόν τα συναισθήματα του

Πώς ήταν η εμπειρία των γυρισμάτων στους Παξούς;

Εγώ πήγα πέρυσι στις αρχές Σεπτεμβρίου και πηγαινοερχόμουν. Μαγικές συνθήκες, αν και είχαμε βέβαια τον φθινοπωρινό καιρό με τις δυσκολίες του, όλα ήταν υπέροχα. Η παραγωγή μας πρόσεχε πολύ. Οι κάτοικοι ήταν συγκινητικά βοηθητικοί μαζί μας, άνθρωποι με μεγάλη ποιότητα, οι οποίοι έχουν μεγάλη εκτίμηση στον Χριστόφορο. Πολλά βράδια στο τέλος των γυρισμάτων κάναμε γιορτές, πάρτι, που θύμιζαν πενταήμερη εκδρομή. Οι Παξοί είναι πανέμορφοι. Έκανα τις βόλτες μου στο νησί, είδα μαγικά μέρη, υπέροχες παραλίες, πολύ καλό φαγητό και ανυπομονώ να ξαναπάμε.

Πώς αισθάνεσαι που σειρά θα προβάλλεται από το Netflix;

Την ημέρα που ανακοινώθηκε αυτό το υπέροχο νέο, ήταν σαν να το άκουγα πρώτη φορά. Ίσως επειδή ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν τόσο μεγάλος, σαν να είχαμε κερδίσει στην Eurovision, σαν να είχαμε πάρει κάποιο Ολυμπιακό μετάλλιο. Ένιωσα χαρά και περηφάνεια.

Κυρίως για τον ίδιο τον Χριστόφορο, την εταιρία παραγωγής που έχουν δουλέψει τόσο εντατικά και συστηματικά. Πολύ μελέτη, πολύ οργάνωση, ώστε να γίνουν όλα σωστά. Μακάρι να ανοίξει ο δρόμος για να ακολουθήσουν και άλλες σειρές. Πρέπει να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας, διότι η ελληνική μυθοπλασία δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από άλλες διεθνείς παραγωγές. Οι παραγωγοί θα πρέπει να πάρουν ρίσκο και να συνθέσουν ένα προϊόν ,το οποίο θα είναι πλέον εξαγώγιμο.

Από ποια ηλικία ήθελες να ασχοληθείς με την υποκριτική;

Χρόνο με το χρόνο καταλαβαίνω για ποιον λόγο κάνω αυτή τη δουλειά, επειδή την αγαπάω πολύ. Δεν με πήρε κανείς με το ζόρι. Εγώ την επέλεξα. Πάντα αγαπούσα το θέατρο αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου στη σκηνή. Είχα τεράστιο φόβο έκθεσης, ήμουν πολύ συνεσταλμένο παιδί. Προς το λύκειο ξεκίνησα να μπαίνω σίγα σιγά σε θεατρικές ομάδες. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς θέατρο.

Πως σχολιάζεις τις πολλές θεατρικές σκηνές της Αθήνας και τις πολλές παραστάσεις που ανεβαίνουν κάθε χρόνο;

Αυτή είναι μια κουβέντα που την κάνουμε πολλά χρόνια τώρα. Για να υπάρχουν αυτές οι δουλειές, κάποιος τις ζητάει και δεν είναι άλλος από το κοινό. Σίγουρα, πολλές φορές οι θεατρικές ομάδες αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες, αλλά δεν είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Αν θες, όμως πραγματικά, να ανεβάσεις ένα έργο, πρέπει να το προσπαθήσεις με όποιο κόστος.

Για μένα, είναι μια χρονιά που είχα τις περισσότερες προτάσεις στο θέατρο από ποτέ. Δεν πήγα σε καμία από αυτές, γιατί ήθελα να κάνω μια δουλειά που εμένα θα με ευχαριστούσε.

Και ότι είμαι στη Θεσσαλονίκη, είναι ότι εγώ βρήκα τους παραγωγούς, εγώ έπιασα το χέρι τη σκηνοθέτιδα, εγώ της ζήτησα να μου φέρει το έργο, να το διαβάσουμε, να δουλέψουμε πάνω σε αυτό, γιατί ήξερα ότι μέσα από αυτή τη δουλειά θα είμαι χαρούμενος. Θα μπορούσα να είμαι σε μια μεγάλη και εμπορική σκηνή στην Αθήνα και να μην με απασχολεί τίποτα. Ενώ είμαι στη Θεσσαλονίκη, έχω την ευθύνη πολλών πραγμάτων, πολλών ανθρώπων αλλά αυτό με κάνει ευτυχισμένο και ζωντανό στην τέχνη μου.

Μίλησε μας για το έργο «Κάποιος να με προσέχει» που έκανε πρεμιέρα πριν λίγες ημέρες στο θέατρο Αυλαία.

Η Αθανασία Καραγιαννοπούλου που μας σκηνοθετεί ήταν η καθηγήτρια μου στο Θέατρο Τέχνης, από τους πιο φωτισμένους και προοδευτικούς ανθρώπους, από τα πιο φρέσκα μυαλά που έχουν περάσει από τη σχολή και της χρωστάω σε πολύ μεγάλο βαθμό το πώς έχει διαμορφωθεί η καλλιτεχνική μου υπόσταση. Χαθήκαμε για κάποια χρόνια και βρεθήκαμε πριν την πανδημία στο θέατρο Ιλίσια, θυμηθήκαμε πόσο πολύ αγαπιόμαστε και ταιριάζουμε καλλιτεχνικά και της είπα να συνεχίσουμε και αν έχει κάποιο έργο να μου το φέρει.

Είχε λοιπόν μεταφράσει αυτό το έργο, το οποίο δεν έχει ανέβει ποτέ στην Ελλάδα, ενός σπουδαίου συγγραφέα του Frank McGuinness, το διάβασα και ήθελα πολύ να το κάνουμε. Είναι ένα έργο, το οποίο χρησιμοποιεί την κοινωνικοπολιτική κατάσταση που υπάρχει στην Ανατολή και την κόντρα με τη Δύση, όχι να μιλήσει για αυτά αλλά να τα χρησιμοποιήσει σαν όχημα και μιλήσει για πιο ουσιαστικά πράγματα όπως η αγάπη, η ανάγκη για επαφή, η αποδοχή και η εμπιστοσύνη.

Το να παραδεχτούμε πόσο έχουμε ανάγκη κάποιον να μας προσέχει. Ακόμα και αν το τέλος δεν είναι καλό. Η αξία είναι η διαδρομή και όσο είμαστε μαζί με κάποιον. Αυτό το κείμενο μίλησε βαθιά στην ψυχή μου και είναι ένα μεγάλο σχόλιο στο πώς οι άνδρες έχουν συνηθίσει να συμπεριφέρονται. Να χτίζουν τείχη σε ποιότητες που έχουν μέσα τους, όπως είναι η ευαισθησία, η τρυφερότητα. Τα αγόρια παιδιά εκπαιδεύονται να γίνονται σκληρά, να διεκδικούν την αρχηγία σε μια αγέλη. Η κοινωνία τους βάζει σε αυτό το λούκι και ενδεχομένως αυτό να οδηγεί στη διαιώνιση της πατριαρχίας. Νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να ανέβει αυτό το έργο.

Τα κελιά που χρησιμοποιούνται στο έργο είναι πολύ συμβολικά. Τα κελιά πολλές φορές εμείς τα χτίζουμε και μόνοι μας εγκλωβιζόμαστε. Η ζωή είναι δώρο και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Δεν θα μας έχει υποσχεθεί κανείς ότι θα είναι καλή η ζωή μας, αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε. Να ομορφαίνουμε τις ψυχές μας. Και εγώ έτσι αισθάνομαι.

Πιστεύεις ότι το θέατρο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά;

Σίγουρα η τέχνη έχει ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου, όταν ταλαιπωρήθηκα με τον καρκίνο δε σταμάτησα να εργάζομαι, όχι επειδή είμαι εργασιομανής. Γιατί παρά την απίστευτη δυσκολία, παρά τους πόνους που είχα, λειτουργούσε τόσο ψυχοθεραπευτικά σε εμένα, φώτιζε τη ζωή μου.

Ένα μήνυμα του έργου

Οι πιο γενναίοι πολεμιστές στην Σπάρτη συμπεριφέρονταν σαν γυναίκες, τους κοροϊδεύαν και τους έλεγαν γυναικούλες, γιατί ο ένας χτένιζε τα μαλλιά του άλλου. Όμως αυτοί ήταν που κέρδιζαν τον πόλεμο. Αυτό για μένα έχει τεράστια αξία. Η δύναμη, η ρώμη, η μαχητικότητα δεν έχει να κάνει με το φύλο, με το μάτσο και την αντρίλα. Το να πιάνεις τη ζωή σου από τα μαλλιά, έχει να κάνει με τι απόθεμα ψυχής κουβαλάς. Είτε είσαι άνδρας, είτε είσαι γυναίκα. Ας σταματήσουμε να έχουμε την κουλτούρα σχολιασμού της εικόνας και ας μείνουμε στην ουσία, στη ψυχή των ανθρώπων.

Σε ενδιαφέρει η διεθνής καριέρα;

Τα πράγματα που θέλουμε, τα πράγματα που έχουμε ανάγκη, τα κάνουμε. Ότι έχω φτάσει 40 χρόνων και δεν το έχω κυνηγήσει, σημαίνει ότι δεν το έχω ανάγκη.

Δεν μπορώ να φανταστώ να κάνω αυτή τη δουλειά μιλώντας άλλη γλώσσα, δεν είμαι δίγλωσσος, ώστε να έχω ευκολία.

Θα εγκατέλειπες την Αθήνα όπως ο Μιχάλης;

Αυτή η σκέψη μου προκαλεί εγκλωβισμό. Τα περισσότερα επαγγέλματα μπορείς να τα ασκήσεις και αλλού. Εγώ κάνω ένα επάγγελμα, το οποίο πρέπει να υπάρχει αγορά, οπότε πολύ δύσκολα θα μπορούσα να φύγω.

Πάντα συμπαθούσα τις χώρες που τα καλλιτεχνικά κέντρα τους δεν είναι οι πρωτεύουσες τους. Θα ήθελα στην Ελλάδα, ο παλμός ο καλλιτεχνικός να χτυπά στη Θεσσαλονίκη, γιατί είναι μια πανέμορφη πόλη και οι ρυθμοί είναι τέτοιοι που βοηθούν έναν καλλιτέχνη να δημιουργεί σε ψυχραιμία και ηρεμία. Γιατί ο καταιγιστικός ρυθμός της Αθήνας, δε βοηθά καλλιτεχνικά, σε βάζει σε μια βαριά βιομηχανία. Κάθε φορά, που βρίσκω μια αφορμή να φύγω από την Αθήνα και να είμαι στη Θεσσαλονίκη, την εκμεταλλεύομαι 100%. Για αυτό ξεκίνησα από εδώ φέτος, σε ένα περιβάλλον πολύ ανθρώπινο που μου δίνεται ο χρόνος για να μπορέσω να κάνω τη δουλειά όπως την ονειρεύομαι.

Πώς βίωσες την περιπέτεια με την υγεία σου; Έχεις επιλέξει να μιλάς για αυτό.

Ήταν δύσκολο. Βιώνεις πόνους που δεν τους ξέρεις και δεν τους φαντάζεσαι ότι υπάρχουν. Δύσκολα διαχειρίσιμοι. Δέχτηκα συγκινητική αγάπη από τον κόσμο και πιστεύω πώς πρέπει να μοιράζεσαι μια τέτοια περιπέτεια. Λειτουργεί σαν βάλσαμο στη ψυχή του ασθενούς να εισπράττει αυτήν την αγάπη και αποδοχή. Πρέπει να ξέρει πώς αυτό που του συμβαίνει, δεν σηματοδοτεί το τέλος. Μπορεί να είναι μια στάση, μια παύση. Η ζωή συνεχίζεται δόξα τω Θεώ, η επιστήμη έχει προχωρήσει πολύ και οι θεραπείες έχουν γίνει πλέον πιο εξειδικευμένες. Έχει αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής στους ογκολογικούς ασθενείς, πολλές περιπτώσεις καρκίνων αντιμετωπίζονται. Και δεν θα ήθελα κανένας που βρίσκεται σε αυτήν τη φάση της ζωής του, να νιώθει απελπισία. Να μιλάει, να μην ντρέπεται για αυτό, να μην κλείνεται στον εαυτό του.

Είπες γιατί σε εμένα μου συνέβη;

Ποτέ. Γιατί το «γιατί σε εμένα» κρύβει γιατί όχι στον άλλον…

Πιστεύεις στο Θεό;

Ναι, πιστεύω ήρθα πιο κοντά λόγο της περιπέτειας μου. Χρειάστηκε να υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από μένα για να μπορώ να ακουμπάω εκεί αυτά που δεν μπορούσα να καταλάβω.

Θα ήθελες να κάνεις παιδί;

Δεν έχω φανταστεί τον εαυτό μου να γερνάει μόνος του. Είμαι ανοιχτός πολύ.

Ένα όνειρο σου;

Θα ήθελα να ζήσω κάποια στιγμή στο Μπουένος Άιρες, όπως και ο πατέρας μου στα νιάτα του και είναι ένας τόπος που νιώθω ότι έχω έναν δεσμό. Φοβάμαι ότι αν πάω εκεί, μπορεί να μην ξαναγυρίσω!

Πληροφορίες παράστασης

Συντελεστές

Μετάφραση: Αθανασία Καραγιαννοπούλου

Σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου

Σκηνικά- Κοστούμια: Μαίρη Τσαγκάρη

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Αθανασία Καραγιαννοπούλου

Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης

Παραγωγή: Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ

Ερμηνεία:

Αντίνοος Αλμπάνης, Δημήτρης Μάριζας, Πήτερ Ραντλ

Τηλέφωνο: 2310 230013

Παραστάσεις: Από 11 Νοεμβρίου 2022

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή – Σάββατο 21:00 & Κυριακή 19:00

Προπώληση: Ταμείο θεάτρου ΑΥΛΑΙΑ & ticketservices