Επέτειος αναστοχασμού

Δύο χρόνια έχουν περάσει από τα τέλη Ιανουαρίου 2020, όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την εξάπλωση του SARS-CoV-2, παρά το γεγονός ότι το σύνολο των κρουσμάτων τότε δεν ξεπερνούσε τα 100 και κανένας θάνατος δεν είχε αναφερθεί εκτός κινεζικού εδάφους. Σήμερα, οι αριθμοί ζαλίζουν: την περασμένη εβδομάδα αναφέρονταν κατά μέσο όρο 100 κρούσματα κάθε τρία δευτερόλεπτα, ενώ ένας άνθρωπος έχανε τη ζωή του κάθε 12 δευτερόλεπτα! Οσο για την παραλλαγή Ομικρον, στις εννέα πρώτες εβδομάδες από την εμφάνισή της, έδωσε 80 εκατομμύρια κρούσματα, περισσότερα από όσα υπήρξαν σε όλο το 2020!

Τα παραπάνω στοιχεία, τα οποία ανέφερε κατά τη διάρκεια της επετειακής ομιλίας του ο επικεφαλής του ΠΟΥ Τέντρος Αντάνομ Γκεμπρεγέσους, αποδεικνύουν ότι η πανδημία είναι ακόμη εδώ και πιθανότατα θα παραμείνει για καιρό. Θα πρέπει λοιπόν να μάθουμε να ζούμε με τον ιό, αλλά «αυτό δεν μπορεί να σημαίνει ότι θα του δώσουμε πλήρη ελευθερία κινήσεων. Δεν μπορεί να σημαίνει ότι θα δεχθούμε περίπου 50 χιλιάδες θανάτους την εβδομάδα από μια νόσο που μπορεί να προληφθεί και να ιαθεί. Δεν μπορεί να σημαίνει ότι τζογάρουμε με έναν ιό του οποίου την εξέλιξη δεν μπορούμε ούτε να ελέγξουμε ούτε να προβλέψουμε» τόνισε  ο άνθρωπος ο οποίος έχει ίσως την αρτιότερη εικόνα της παγκόσμιας εξέλιξης της πανδημίας και προσέθεσε ότι «είναι επικίνδυνο να θεωρήσουμε ότι η Ομικρον θα είναι η τελευταία παραλλαγή. Αντιθέτως, οι παγκόσμιες συνθήκες είναι ιδανικές για την ανάδυση νέων στελεχών. Για να αλλάξουμε την πορεία της πανδημίας θα πρέπει να αλλάξουμε τις συνθήκες που την οδηγούν».

Είναι αδύνατον να μεταφέρουμε εδώ ολόκληρη την εμπνευσμένη ομιλία του επικεφαλής του ΠΟΥ. Θα μοιραστούμε ωστόσο το όραμά του για το αύριο, όπου κομβική λέξη είναι η «ισονομία»: «Ολοι θέλουμε έναν κόσμο στον οποίο η επιστήμη θριαμβεύει έναντι της παραπληροφόρησης, η αλληλεγγύη θριαμβεύει έναντι της πόλωσης και όπου η ισονομία είναι η πραγματικότητα και όχι μια φιλοδοξία. Η ισονομία μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Οπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και ο τρόπος». Αρκούν άραγε δύο πανδημικά έτη για να πεισθούν οι κυβερνήσεις ότι η συνεργασία και το μοίρασμα των αγαθών (εμβολίων και φαρμάκων συμπεριλαμβανομένων) είναι ο τρόπος εξόδου από την πανδημία, ή θα υποστούμε περισσότερα πλήγματα μέχρι να το καταλάβουν;

Έντυπη έκδοση Το Βήμα