Αλεξάντρ Πούσκιν: Ελλάδα, θεών κι ηρώων πατρίδα

Εμπρός Ελλάδα

Εμπρός, στυλώσου, Ελλάδα επαναστάτισσα,

βάστα γερά στο χέρι τ’ άρματά σου!

Μάταια δεν ξεσηκώθηκεν ο Όλυμπος,

η Πίνδο, οι Θερμοπύλες — δόξασμά σου.

Απ’ τα βαθιά τους σπλάχνα ξεπετάχτηκεν

η λευτεριά σου ολόφωτη, γενναία

κι απ’ τον τάφο του Σοφοκλή, απ’ τα μάρμαρα

της Αθήνας, πάντα ιερή και νέα.

Θεών κι ηρώων πατρίδα, σπάζεις άξαφνα

το ζυγό σου και την ενάντια Μοίρα

με τον ηχό, που βγάνει του Τυρταίου σου,

του Μπάιρον και του Ρήγα η άξια λύρα.

Α. Σ. Πούσκιν, μετάφραση Κώστα Βάρναλη (πηγή: greek-language.gr).

Το ποίημα αυτό, όπως μας γνωστοποιεί η Σόνια Ιλίνσκαγια – Αλεξανδροπούλου, γράφτηκε το 1829, όταν ο Αλεξάντρ Πούσκιν πραγματοποίησε ένα ταξίδι στον Καύκασο, που αναβίωσε στη μνήμη του την παλαιά συγκίνηση για τους αγώνες της Ελλάδας και την αντίστοιχη δοξαστική ποιητική γλώσσα.

Ο μέγας ρώσος ποιητής, δραματουργός και πεζογράφος Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, ένας ρομαντικός που έφυγε νωρίς, γεννήθηκε στη Μόσχα στις 26 Μαΐου (6 Ιουνίου) 1799 και απεβίωσε στην Αγία Πετρούπολη στις 29 Ιανουαρίου (10 Φεβρουαρίου) 1837.

Ο Πούσκιν, που θεωρείται ως η προσωποποίηση του ρωσικού πνεύματος, η ενσάρκωση της ρωσικής ψυχής, υπήρξε ένας διανοούμενος που ασχολήθηκε με όλα τα λογοτεχνικά είδη.

Ήταν εκείνος που, κατά γενική παραδοχή, διαμόρφωσε τη νεότερη ρωσική γλώσσα και έθεσε τα κοινωνικά ζητήματα που έμελλε να επικρατήσουν στη ρωσική λογοτεχνία επί δύο αιώνες.

Πέραν των άλλων, ο Πούσκιν υπήρξε ένθερμος φιλέλληνας και υπερασπίστηκε με πάθος την Ελληνική Επανάσταση.