Μιχάλης Χατζηγιάννης – «Δεν είμαι καθόλου χαρούμενος για όσα βιώνει η χώρα μας»

Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης ανήκει στους καλλιτέχνες εκείνους που κρατούν διακριτική στάση απέναντι σε τρέχοντα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Πάντα, όμως, απαντά σε ό, τι ρωτάται.

Εν όψει καλοκαιριού, ο αγαπημένος τραγουδιστής παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στον  Μαρίνο Βυθούλκα και το mykonospost.gr.

Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μίλησε για το δέσιμο που έχει με το νησί των Ανέμων, την γνωριμία του με ολόκληρη την Ελλάδα μέσα από τις συναυλίες του, αλλά και την πρωτόγνωρη συνθήκη που βιώνουμε με την πανδημία.

Για την Μύκονο συγκεκριμένα είχε να πει και να θυμηθεί πολλά.

Για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, η πρώτη επίσκεψη στην Μύκονο συνέπεσε με τον ερχομό του από την Κύπρο στην Ελλάδα. Το ταξίδι του διήρκησε τέσσερις μέρες, που ήταν αρκετές για να πάρει μια γεύση από την ομορφιά και τη μοναδικότητα του νησιού των ανέμων.

Ήταν το 1998, όταν ο εικοσάχρονος τότε Μιχάλης, κατέφθασε στο νησί με μια ολιγομελή παρέα.

«Τη Μύκονο την επισκέφθηκα πρώτη φορά στα πολύ νεανικά μου χρόνια, που είχα μόλις έρθει στην Ελλάδα. Ήμουν μαζί με φίλους μου που είχαμε έρθει μαζί από Κύπρο. Μόλις αντίκρισα τη θέα στη Χώρα από το καράβι, ενθουσιάστηκα. Το τοπίο ήταν μαγευτικό. Περιπλανηθήκαμε στη Χώρα, τα σοκάκια της. Κάναμε πεζοπορία και κολυμπήσαμε σε αρκετές από τις παραλίες του νησιού.

Αυτό που μας εξέπληξε ήταν ενέργεια που απέπνεε το νησί, η μαγεία του, η γραφικότητά του και σίγουρα οι πανέμορφες παραλίες. Για να είμαι ειλικρινής, χάρηκα πολύ αυτές τις μέρες που έμεινα στη Μύκονο και ακόμα και σήμερα αυτή η εικόνα της πρώτης μου επίσκεψης στο νησί είναι πολύ ζωντανή και έχει ζωγραφίσει για πάντα την εικόνα που έχω για τη Μύκονο.

Έκτοτε, έχω έρθει στο νησί κυρίως για επαγγελματικούς λόγους, διότι τα καλοκαίρια, λόγω των συναυλιών και των εμφανίσεων μου, δεν έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο, ώστε να κάνω πολυήμερες διακοπές. Παρόλα αυτά, η πρώτη εκείνη επίσκεψη που έκανα στο νησί ήταν αρκετή για να καταλάβω τον λόγο που η Μύκονος αποτελεί έναν παγκόσμιο προορισμό, κάτι που δεν είναι καθόλου τυχαίο, καθώς πέρα από ομορφιά και φιλόξενους κάτοικους, διαχειρίζεται με μοναδικό τρόπο το θέμα του τουρισμού».

Για την συνεργασία του με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη σχολίασε:

«Με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, έχουμε ήδη κάνει ορισμένες συναυλίες. Ξεκινήσαμε από την Κύπρο, συνεχίσαμε στη Λάρισα και τώρα θα πάμε στη Μυτιλήνη. Ύστερα, επιστρέφουμε στην Αθήνα, όπου θα εμφανιστούμε στο Κατράκειο Θέατρο και στη Τεχνόπολη στο Γκάζι.

Παράλληλα, θα πραγματοποιήσω και ορισμένες προσωπικές συναυλίες. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα εμφανιστώ στο Ρέθυμνο. Και λέω καλώς εχόντων των πραγμάτων, διότι περνάμε όλοι μας ένα καλοκαίρι που δεν κάνουμε μεγάλα σχέδια. Τα πράγματα αλλάζουν κάθε μέρα, από τη μια στιγμή στην άλλη».

Δεν άφησε ασχολίαστη την καραντίνα και τον κοροναϊό.

«Ένιωσα σαν ένα λιοντάρι στο κλουβί του. Πέρα από την αμηχανία, την ανασφάλεια, το φόβο και την αγωνία για ότι συνέβαινε-ειδικά το πρώτο διάστημα-εδώ και 18 μήνες ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Έχουν αλλάξει όλα!», είπε η Μιχάλης Χατζηγιάννης και συνέχισε:

«Θεωρώ πως δεν έχουμε συνηθίσει και δεν πρέπει να συνηθίσουμε αυτή την αλλαγή, αλλά μόνο να προσαρμοστούμε σε μια νέα κανονικότητα, η οποία θα μας προστατεύσει. Είμαι της άποψης πως πάντα θα υπάρχουν τέτοια φαινόμενα παγκόσμιας εμβέλειας.

Το σημαντικό είναι να είμαστε όσο καλύτερα προετοιμασμένοι γίνεται. Η ανθρωπότητα πολλές φορές πιάνεται εξ απίνης και ύστερα τρέχει να διορθώσει τις ζημιές. Από την άλλη, τις τελευταίες μέρες, βιώνουμε στη χώρα μας μια τεράστια οικολογική καταστροφή και δεν είμαι καθόλου χαρούμενος για όλα αυτά»

Μπορεί να είναι ως άνθρωπος αισιόδοξος ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και να προσπαθεί να κάνει θετικές σκέψεις, όμως, όπως τόνισε «η αισιοδοξία από μόνη της δεν αρκεί.»

«Πρέπει να γεφυρώνεται με τις συμπεριφορές των ανθρώπων, ώστε να υπάρχει μια ενιαία ανθρωποκεντρική κατεύθυνση. Διαφορετικά, είναι μια αφηρημένη έννοια.

Είμαι αισιόδοξος, αν όλοι μας καταλάβουμε τη σημαντικότητα της ύπαρξης μας. Δεν γίνεται οι μισοί να σκέφτονται με ένα τρόπο και οι άλλοι μισοί διαφορετικά.

Ο ατομικισμός, που είναι χαρακτηριστικό της εποχής, αλλά και οι πολύ φιλελεύθερες ιδέες-που ανεβάζουν τις ανισότητες παγκοσμίως, οι οποίες με τη σειρά τους φέρνουν καταστροφές-πρέπει σιγά σιγά να εξαλειφθούν.

Αυτή είναι μια κουβέντα που ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια, αλλά είναι πιο επίκαιρη από ποτέ».