Nαυτικός πέρασε 4 χρόνια ολομόναχος σε εγκαταλελειμμένο πλοίο

Μια σύγχρονη οδύσσεια πέρασε ο Σύριος ναύτης Μοχάμεντ Αΐσα, ο οποίος αναγκάστηκε να περάσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια ολομόναχος σε ένα εγκαταλελειμμένο πλοίο ανοιχτά της Αιγύπτου.

Χτες, ο Μοχάμεντ κατάφερε να μπει σε ένα αεροπλάνο και να γυρίσει στην τσακισμένη από τον πόλεμο πατρίδα του, να ξαναδεί και να μιλήσει στους δικούς του.

It’s not often in this business that you get to report some genuinely good news. But I’m delighted to say that Mohammed Aisha, the sailor stuck off the Egyptian coast for 4 years, is on his way home to Syria. To all those who offered your help, many thanks. pic.twitter.com/tQ2xpC1q36

— Paul Adams (@BBCPaulAdams) April 22, 2021

Βλέπετε, ο ναύτης δεν είχε τα κομφόρ και τις απολαύσεις της σύγχρονης τεχνολογίας, καθώς το πλοίο είχε ξεμείνει από καύσιμα και τις περισσότερες ώρες της ημέρας δεν είχε ηλεκτρισμό, οποιαδήποτε υγειονομική περίθαλψη ούτε φυσικά παρέα!

Το χρονικό

Το εμπορικό πλοίο MV Aman ξεκίνησε το «καταραμένο» ταξίδι του στις 5 Μαΐου του 2017 και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς ξέμεινε ανοιχτά του αιγυπτιακού λιμανιού της Ανταμπίγια, αφού ένας έλεγχος αποκάλυψε ότι ο εξοπλισμός ασφαλείας του, αλλά και οι άδειες κυκλοφορίας του είχαν λήξει.

Τα προβλήματα αυτά θα ήταν, υπό κανονικές συνθήκες, σχετικά εύκολο να επιλυθούν.

Καθώς όμως η λιβανέζικη εταιρεία που ναύλωνε το πλοίο απέτυχε να πληρώσει για τα καύσιμα και οι ιδιοκτήτες του MV Aman, με έδρα το Μπαχρέιν, επίσης αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσκολίες, η κατάσταση περιπλέχθηκε.

Με τον καπετάνιο του εμπορικού πλοίου να έχει αποβιβαστεί στην ακτή, ένα τοπικό δικαστήριο αποφάσισε πως για το επόμενο διάστημα νόμιμος «κηδεμόνας» και υπεύθυνος του πλοίου θα ήταν ο υποπλοίαρχος, Μοχάμεντ Αΐσα.

Ο Μοχάμεντ, με καταγωγή από τη Συρία, δηλώνει πως αρχικά δεν είχε ενημερωθεί για το τι ακριβώς σήμαινε η διαταγή του δικαστηρίου, αλλά άρχισε να συνειδητοποιεί τι συνέβαινε, όταν όλο το υπόλοιπο πλήρωμα άρχισε να εγκαταλείπει το πλοίο, με τον ίδιο να μην μπορεί να φύγει.

Μόνος στο πλοίο

Επί τέσσερα χρόνια, ο ναυτικός έζησε το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς του στο πλοίο εντελώς μόνος του.

Κύρια ασχολία του Μοχάμεντ ήταν να παρατηρεί τα υπόλοιπα πλοία, καθώς αυτά περνούσαν από το λιμάνι Ανταμπίγια, για να διασχίσουν τη γειτονική διώρυγα του Σουέζ.

Μεταξύ άλλων, ο υποπλοίαρχος έγινε μάρτυρας και του πρόσφατου συμβάντος με το εμπορικό πλοίο Ever Given, που κόλλησε στη διώρυγα προκαλώντας τεράστια κυκλοφοριακή συμφόρηση στα νερά της περιοχής.

Ο Μοχάμεντ είδε ακόμη και τον αδερφό του, επίσης ναυτικό, να τον προσπερνά δύο φορές, πάνω στα πλοία όπου επέβαινε.

Τα δυο αδέρφια είχαν μιλήσει στο τηλέφωνο, ωστόσο ήταν πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο, ακόμα και για να χαιρετηθούν.

Οι σκέψεις για αυτοκτονία – «Ήταν σαν τάφος»

Τον Αύγουστο του 2018 ο Μοχάμεντ πληροφορήθηκε τον θάνατο της μητέρας του και σύμφωνα με τον ίδιο, άρχισε για πρώτη φορά πραγματικά να «σπάει» ψυχολογικά.

«Σκέφτηκα σοβαρά να αυτοκτονήσω», είπε στο BBC.

Ένα χρόνο μετά, τον Αύγουστο του 2019, ο Μοχάμεντ ήταν πλέον ολομόναχος στο πλοίο, με την εξαίρεση φυλάκων που μπορεί να το επισκέπτονταν περιστασιακά για να βοηθήσουν.

Η γεμάτη σκόνη γέφυρα του πλοίου.

Πέρα από την έλλειψη καυσίμων, το πλοίο είχε πάψει πλέον να διαθέτει και ηλεκτρισμό, με τον ναυτικό να είναι ωστόσο υποχρεωμένος από τον νόμο να παραμένει σε αυτό, χωρίς να πληρώνεται και με την ψυχολογική του κατάσταση να χειροτερεύει.

Ο Μοχάμεντ θυμάται τώρα πως τη νύχτα – χωρίς ηλεκτρισμό – το πλοίο ήταν σαν «τάφος».

«Δεν μπορούσες να δεις ή να ακούσεις τίποτα», σχολιάζει. «Ήταν σαν να βρίσκεσαι σε φέρετρο».

Κολυμπούσε στην ακτή για να βλέπει άλλους ανθρώπους

Τον Μάρτιο του 2020, η τύχη τού χαμογέλασε με περίεργο τρόπο: μια καταιγίδα παρέσυρε το πλοίο 8 χιλιόμετρα μακριά από το λιμάνι.

Η αλλαγή αυτή αρχικά τρομοκράτησε τον υποπλοίαρχο, ο οποίος λόγω των ελλείψεων δεν είχε τα μέσα για να «κουμαντάρει» το καράβι.

Τελικά, το πλοίο ξέμεινε μερικές εκατοντάδες μέτρα από την ακτή και ο Μοχάμεντ αποφάσισε να εκλάβει αυτό που συνέβη ως «θέλημα Θεού».

Πλέον, ο ναύτης ήταν αρκετά κοντά στην αρχή και μπορούσε να… κολυμπά μέχρι εκεί, για να φορτίζει το κινητό του, να κάνει μερικά ψώνια και φυσικά να συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους.

Το τέλος της περιπέτειας

Η περιπέτεια του άνδρα έλαβε χθες το οριστικό της τέλος.

Αφού η κατάσταση τελικά διευθετήθηκε εκ μέρους των υπεύθυνων εταιρειών, ο Μοχάμεντ ήταν πλέον ελεύθερος και μεταφέρθηκε, μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια, στο αεροδρόμιο του Καΐρου, ώστε να πετάξει για τη Συρία.

Στην ερώτηση των δημοσιογράφων του BBC για το τι αισθάνεται, ο ναυτικός απάντησε με γραπτό μήνυμα: «Ανακούφιση. Χαρά».

Think staying home for a year is bad?

This guy lived «The Terminal» in legal limbo, on a broken down cargo ship anchored at Egypt for FOUR YEARS without electricity, toilet, or company, occasionally receiving word of things like his mother’s death.https://t.co/6cCpMQPODN

— Anthony D. Paul (@anthonydpaul) April 23, 2021

Μετά από λίγο, οι δημοσιογράφοι έλαβαν ένα ηχητικό μήνυμα, στο οποίο ο Μοχάμεντ εξηγούσε περαιτέρω:

«Πώς νιώθω; Σαν να βγήκα επιτέλους από τη φυλακή. Επιτέλους, θα επανενωθώ με την οικογένειά μου. Θα μπορέσω να τους δω ξανά».

Δεν είναι μοναδική η περίπτωσή του

Όσο συγκλονιστική και αν είναι η ιστορία του ναυτικού, δεν είναι σε καμιά περίπτωση μοναδική.

Σύμφωνα με την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 250 ενεργές υποθέσεις παγκοσμίως, στις οποίες μέλη του πληρώματος εμπορικών – κυρίως- πλοίων προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, με τα πλοία να έχουν «εγκαταλειφθεί» από τους ιδιοκτήτες τους.

Το 2020, καταγράφηκαν 85 νέα περιστατικά, διπλάσια δηλαδή σε σχέση με αυτά του προηγούμενου έτους.

Αυτή τη στιγμή, στο ιρανικό λιμάνι του Ασαλουγιέχ, 19 μέλη του πληρώματος του εμπορικού πλοίου «Ula» βρίσκονται σε απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενοι για την εγκατάλειψη του πλοίου τους από τους ιδιοκτήτες τον Ιούλιο του 2019.

«Την πρώτη φορά που ήρθα αντιμέτωπος με αυτές τις περιπτώσεις, έπαθα μεγάλο σοκ», λέει ο Άντι Μπάουερμαν, διευθυντής της φιλανθρωπικής οργάνωσης «Αποστολή για τους Θαλασσοπόρους».

Από τη βάση του στο Ντουμπάι, παρατηρεί ολοένα και περισσότερα περιστατικά αυτού του τύπου.

«Για παράδειγμα, δουλεύουμε αυτή τη στιγμή πάνω στην υπόθεση ενός πλοίου που είναι υποθηκευμένο από την εταιρεία ιδιοκτησίας του, η οποία έχει πολλά περισσότερα συνολικά χρέη. Μερικές φορές, είναι πιο απλό να πεις στο πλήρωμα να αγκυροβολήσει το πλοίο και να φύγει», αναφέρει.

Έτοιμος να επιστρέψει στις θάλασσες ο Μοχάμεντ

Η εταιρεία ιδιοκτησίας του οχήματος MV Aman ισχυρίζεται πως προσπάθησε να βοηθήσει τον ναυτικό, ωστόσο «τα χέρια της ήταν δεμένα».

«Δεν μπορούσα να υποχρεώσω τον δικαστή να ανακαλέσει την απόφασή του», λέει ένας εκπρόσωπός της στο ΒΒC.

«Επίσης, δεν μπορούσα να βρω κανέναν άλλο για να αντικαταστήσει τον υποπλοίαρχο, αν και το προσπάθησα».

Ο Μοχάμεντ, όπως λένε, θα έπρεπε εξαρχής να μην έχει υπογράψει τη δικαστική εντολή.

Ο εκπρόσωπος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Εργαζόμενων στις Μεταφορές, Μοχάμεντ Αραχεντί, ο οποίος είχε αναλάβει τον τελευταίο καιρό τον χειρισμό της υπόθεσης του Μοχάμεντ Αΐσα, λέει πως έχει φτάσει μια κρίσιμη στιγμή «αναστοχασμού» για όσους εμπλέκονται στην ναυσιπλοΐα.

«Η υπόθεση του Μοχάμεντ πρέπει να αποτελέσει την αφορμή, ώστε να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για την αποφυγή της κακομεταχείρισης των εργαζομένων στα πλοία. Μια συζήτηση που θα εμπλέκει τους πλοιοκτήτες, τα λιμάνια και όλες τις ναυτικές αρχές».

«Ο Μοχάμεντ Αΐσα θα μπορούσε να έχει γλιτώσει από όλη αυτή την ταλαιπωρία, αν οι εταιρείες και όλοι οι υπεύθυνοι είχαν αναλάβει τις υποχρεώσεις τους και τακτοποιήσει νωρίτερα τον επαναπατρισμό του», λέει ο Αραχεντί.

Από μεριάς του, ο ναυτικός λέει πως αισθανόταν «παγιδευμένος» σε μια κατάσταση που ξέφευγε από τον έλεγχό του, στριμωγμένος από την αιγυπτιακή νομοθεσία και αγνοημένος από τους πλοιοκτήτες.

Αναφέρει πως περνούσαν μήνες ολόκληροι χωρίς την παραμικρή επικοινωνία με τους υπεύθυνους, κάνοντάς τον να αισθάνεται απομονωμένος, ξεχασμένος και πλήρως απογοητευμένος.

Παρ’ όλα αυτά, ο Αΐσα έχει σκοπό να συνεχίσει να εργάζεται ως ναυτικός.

Όπως λέει ο ίδιος, είναι καλός στη δουλειά του και δεν θέλει τίποτα άλλο, πέρα από το να συνεχίσει τη δουλειά από εκεί που την άφησε.

Όλα αυτά, βέβαια, αφού πρώτα ξαναδεί την οικογένειά του.