Δάφνη Βαλέντε: «Ήμουν στα πατώματα με κατάθλιψη στην αρχή της πανδημίας»

Για την πετυχημένη πορεία της στο χώρο της μόδας, μίλησε η σε πρόσφατη συνέντευξή της η γνωστή ελλήνιδα σχεδιάστρια Δάφνη Βαλέντε.

Η Δάγνη Βαλέντε εξιστόρησε γεγονότα από τη ζωή της, ενώ περιέγραψε με συγκλονιστικές λεπτομέρειες τη φάση στην οποία και βρέθηκε πριν ένα χρόνο, με την έξαρση του κοροναϊού.

«Θυμάμαι στην πρώτη φάση της πανδημίας πριν από έναν χρόνο, ήμουν στα πατώματα από την κατάθλιψη. Είδα τη δουλειά μου να καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μου και δεν μπορούσα να το χωνέψω. Πέρασα πολύ άσχημα. Τώρα όμως ίσως επειδή συνήθισα, αφέθηκα στη ροή των πραγμάτων.

Αυτό που με βοήθησε πολύ είναι ότι κάνω κάθε μέρα γιόγκα και διαλογισμό, οπότε έχω στραφεί πολύ μέσα μου προσπαθώντας να κρατήσω τις ισορροπίες μου και περιμένω να δω τι θα γίνει».

Έχει ήδη κάνει το εμβόλιο και είναι χαρούμενη γι’ αυτό δηλώνει η ίδια μιλώντας στο περιοδικό Gala.

«Είμαι τόσο υπέρ γιατί πραγματικά θέλω όλη αυτή η ιστορία να τελειώσει».

Είναι κοκέτα και άνθρωπος που, ακόμα κι αν δεν πρόκειται να τη δει κανείς όλη την ημέρα, θα σηκωθεί το πρωί και θα βαφτεί και θα περιποιηθεί τον εαυτό της.

«Πιστεύω στην κοκεταρία και στο να κάνουμε πράγματα για να νιώθουμε εμείς καλά και όχι απαραίτητα για να είμαστε αρεστοί στους άλλους», εξηγεί.

Στους ανθρώπους εκτιμά το χιούμορ, την καλλιέργεια και τη θετική αύρα. Δεν κάνει σχέδια, αλλά όνειρα και αυτό που πλέον θέλει για τη ζωή της είναι «υγεία, αγάπη και γέλιο».

Έχει ένα λυκόσκυλο και δύο γάτες που βρήκε κυριολεκτικά στον δρόμο, δεν οδηγεί αυτοκίνητο γιατί φοβάται μην τυχόν πεταχτεί στο δρόμο της κάποιο ζωάκι, μένει με τον σύζυγο της στο Σούνιο εδώ και έναν χρόνο, στη διάρκεια της καραντίνας, αν και της λείπει πολύ η Αθήνα γιατί δηλώνει ορκισμένο παιδί της πόλης.

Όμως, «λατρεύω τη θάλασσα. Όλα μου τα προβλήματα τα λύνω εκεί και από εκεί αντλώ έμπνευση».

«Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου ήσυχα, με αξιοπρέπεια, χωρίς ανταγωνιστικότητα. Το γεγονός ότι είμαι χαμηλών τόνων ξέρω ότι μπορεί να μη κινηθώ διαφορετικά, γιατί έτσι είμαι».

Υπήρξε πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Σχεδιαστών Μόδας και ακόμα θυμάται τη συγκίνηση της όταν έγιναν τα εγκαίνια της 1ης Εβδομάδας Μόδας στο Ζάππειο.

«Δυστυχώς, η ελληνική μόδα δεν απέκτησε παγκόσμια παρουσία γιατί δεν υπάρχουν οι βιομηχανίες που θα αγκαλιάσουν τον σχεδιαστή και θα αναλάβουν την παραγωγή, την πώληση, την οργάνωση και τη χρηματοδότηση, και φυσικά, δεν υπάρχει κρατική υποστήριξη. Στην Ελλάδα οι σχεδιαστές παλεύουμε ολομόναχοι».