Ρολόι και Άντρες: μια σχέση με κύρος ιστορικό

Από τα ηλιακά και υδραυλικά ρολόγια της αρχαιότητας, μέχρι τις κλεψύδρες, τους αστρολάβους, τα εκκρεμή και τα ρολόγια του 18ου και 19ου αιώνα, οι άνθρωποι φαίνεται πως δεν ξέρουν να ζουν χωρίς να μετρούν ή και να υπολογίζουν τον χρόνο που περνά και χάνεται.

Με στιλ και άποψη εδώ και αιώνες…

Από εστέτ προσθήκη στο γιλέκο, προϊόν μαζικής παραγωγής

Τα ρολόγια τσέπης άρχισαν να παράγονται στα τέλη του 16ου αιώνα και έδειχναν μόνο την ώρα. Το 1680 προστέθηκαν στα ρολόγια τα λεπτά. Τα πρώτα ρολόγια με δευτερόλεπτα εμφανίστηκαν 10 χρόνια αργότερα, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν πολύ για αρκετό καιρό. Το ρολόι τσέπης αντικατέστησε το παλαιότερο εκκρεμές. Αυτή η αλλαγή λέγεται ότι συνέβη αφού ο Charles II της Αγγλίας εισήγαγε τα γιλέκα. Για να μπορεί στο ρολόι να  τοποθετείται σε μια τσέπη, το σχήμα ήταν πεπλατυσμένο και καμπυλωμένο για να αποφευχθεί οποιαδήποτε αιχμηρή άκρη η οποία θα μπορούσε να χαλάσει τα ρούχα. Το ρολόι ήταν καλυμμένο με γυαλί από το 1610 για να προστατεύσει τους δείκτες από ζημιά.

Από το 1700, τα ρολόγια αρχίσαν να δίνονται όλο και πιο δημοφιλή. Οι κατασκευαστές παρήγαγαν ρολόγια σε όλα τα σχήματα και μεγέθη, συμπεριλαμβανομένων των εκκρεμών και των διακοσμητικών ρολογιών. Επειδή τα ρολόγια γίνονται όλο και πιο δημοφιλή, υπάρχει μεγαλύτερη ανάπτυξη με στην τεχνολογία τους. Ο ρυθμιστής ρολογιού που εμφανίστηκε το 1715 έφερε περισσότερη ακρίβεια. Ο πρώτος μηχανισμός αυτόματου κουρδίσματος εφευρέθηκε το 1770 από τον Abraham-Louis Perrelet. Ο Jean-Antoine Lepine δημιούργησε μια λεπτότερη κίνηση το 1770, η οποία επέτρεψε επίσης στους ωρολογοποιούς να κατασκευάζουν λεπτότερα ρολόγια, πιο εύκολο να φυλαχθούν. Ο μοχλός ρύθμισης, μολονότι εφευρέθηκε το 1759, βελτιώθηκε το 1785. Αυτός ο τρόπος ρύθμισης χρησιμοποιήθηκε κυρίως στη Βρετανία, καθώς οι Ελβετοί ωρολογοποιοί χρησιμοποίησαν κυλινδρικούς ρυθμιστές μέχρι τα τέλη του 1800.

Με τις αναβαθμίσεις της τεχνολογίας τον 19ο αιώνα, οι κατασκευαστές ήταν επίσης σε θέση να αναπτύξουν τα δικά τους συστήματα για την αναπαραγωγή εργαλείων και μηχανημάτων. Η μαζική παραγωγή άνθισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως στη Μασαχουσέτη και το Κονέκτικατ. Τα φθηνότερα υλικά επέτρεψαν τη μαζική παραγωγή ρολογιών τσέπης που τα έθεσε για πρώτη φορά στη διάθεση των απλών ανθρώπων.

Αεροπόροι, στρατιώτες, ευγενείς χρειάζονταν ένα καλό και αξιόπιστο ρολόι. Το αξεσουάρ συνδέθηκε αναπόφευκτα με τους άντρες.

Ρολόγια στους καρπούς: από τον χαλαζία, στο smartwatch

Το πρώτο ρολόι χειρός δημιουργήθηκε το 1812, για να ταιριάζει στον καρπό της Βασίλισσας της Νάπολης, ωστόσο, είχε προηγουμένως εισαχθεί στη δεκαετία του 1570 αλλά περιγράφεται στα επίσημα αρχεία ως «ρολόι βραχίονα». Τα ρολόγια χειρός αρχικά τα φορούσαν κυρίως γυναίκες, καθώς τα ρολόγια ήταν επιρρεπή σε ζημιές.  Οι άνδρες προτιμούσαν ρολόγια τσέπης. Τα ρολόγια χειρός έγιναν πιο δημοφιλή στους άνδρες του στρατού, για περισσότερη ανεξαρτησία κινήσεων. Το 1880, ο Constant Girard, του Girard-Perregaux, παρήγαγε δυο χιλιάδες ρολόγια χειρός για γερμανικούς ναυτικούς αξιωματικούς. Ο Βραζιλιάνος αεροπόρος Alberto Santos-Dumont ήταν σε αναζήτηση ενός ρολογιού που θα του επέτρεπε να κρατά και τα δύο χέρια στα χειριστήρια, ενώ συγχρόνιζαν τις πτήσεις. Είπε, λοιπόν, στον καλό του φίλο Louis Cartier να βρει μια εναλλακτική λύση. Ο Cartier και ο ωρολογοποιός του Edmond Jaeger ανέπτυξαν το ρολόι χειρός Santos, προερχόμενο από τον Santos-Dumont που το φορούσε κατά τις πτήσεις του.

Το 1930, το πρώτο χρονόμετρο κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από την Breitling Watch Company, παρόλο που αρχικά εφευρέθηκε στη δεκαετία του 1770. Τα ηλεκτρικά ρολόγια εισήχθησαν στη δεκαετία του 1950. Τα ηλεκτρικά ρολόγια αντικαταστάθηκαν από το ρολόι χαλαζία, που εισήχθη το 1969. Το ρολόι χαλαζία αφαιρούσε όλα τα κινούμενα μέρη που υπήρχαν σε μηχανικά ρολόγια, αντικαθιστώντας τα με μια μπαταρία. Αυτό σήμαινε ότι τα ρολόγια μπορούσαν να μετρήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια χωρίς καθαρισμό ή λίπανση. Τα ρολόγια χαλαζία χρησιμοποιούσαν ψηφιακούς μετρητές, αντί για δείκτες που δείχνουν το χρόνο. Ρολόγια, πάντως, χωρίς χαλαζία κατασκευάζονται μέχρι σήμερα, κυρίως από πολυτελή ελβετικά brands. Πολλά από αυτά δημιουργούνται με το χέρι ακόμα και διαθέτουν χειροποίητες επιφάνειες από το δίσκο μέχρι τις μικρότερες βίδες. Η παραγωγή αυτών των ρολογιών είναι μια πραγματική μορφή τέχνης και το κόστος κυμαίνεται αναλόγως. Η ομορφιά που υπάρχει στην κατασκευή και η μηχανική καινοτομία αυτών των ρολογιών ελκύει τους ανθρώπους και, όλως περιέργως, και τους νέους.

Το ασήμι, ο ανοξείδωτος χάλυβας και ο χρυσός είναι κοινά υλικά κατασκευής ρολογιών, όμως οι εταιρείες έχουν πειραματιστεί χρησιμοποιώντας τιτάνιο και ίνες άνθρακα, καθώς και αλουμίνιο και πλατίνα. Τα τελευταία  χρόνια, τα ρολόγια κατασκευάζονται με ακόμα πιο υψηλής τεχνολογίας υλικά, συμπεριλαμβανομένων του πυριτίου και των κεραμικών υλικών. Πιο πρόσφατα, με την τεχνολογία που επεκτείνεται στον κλάδο των υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων, οι εταιρείες πειραματίζονται με το «έξυπνο ρολόι». Τα ρολόγια αυτά δεν προορίζονται αποκλειστικά για τους ωρολογοποιούς, καθώς οι εταιρείες λογισμικού έχουν περάσει πολύ χρόνο στην έρευνα για το πώς μπορεί να χωρέσει σε τόσο μικτό χώρο η τεχνολογία.

Μηχανισμού το εγκώμιο

Ο βασικός μηχανισμός του ρολογιού είναι ο πυρήνας και το σύμπαν του. Οι Ελβετοί και οι Ιάπωνες  κονταροχτυπιούνται για το βραβείο του καλύτερου. Οι μηχανισμοί που δείχνουν εξαιρετική συμπεριφορά όλα αυτά τα χρόνια στα ρολόγια χειρός είναι οι εξής:

Ο αυτόματος μηχανισμός, που λειτουργεί κατά κύριο λόγω με την κίνηση του χεριού. «Κουβαλάει» την ιστορία της ωρολογοποιίας εκατοντάδων ετών και θεωρείται «ζωντανός οργανισμός». Ένας αξιόπιστος αυτόματος μηχανισμός, σίγουρα φέρει την σφραγίδα μεγάλων -κυρίως- Ελβετικών οίκων ωρολογοποιίας, που μετρούν με ακρίβεια τα λεπτά και την ώρα. Το αυτόματο ρολόι, μπορεί να μην επιδέχεται μπαταρία για να δουλέψει αλλά, χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα και τακτικό service.

Ο μηχανικός κουρδιστός, που για να λειτουργήσει ο μηχανισμός, πρέπει να κουρδίσουμε την κορώνα χειροκίνητα.

Ο quartz που λειτουργεί με μπαταρία και έχει εξαιρετική ακρίβεια.

Ο kinetic, που είναι κάτι μεταξύ quartz και αυτόματου και φορτίζει με την κίνηση.

Ο spring drive, που είναι μηχανικός μηχανισμός

Ο eco drive, που λειτουργεί – φορτίζει, με φυσικό ή τεχνητό φως.

Όλος ο κόσμος του ρολογιού είναι ο μηχανισμός του. Ενίοτε, σωστό έργο τέχνης.

Ενώ παλιά αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της αντρικής εμφάνισης, πέρασε τα πάνω και τα κάτω του ως αξεσουάρ. Με την είσοδο της νέας χιλιετίας, έφυγε κάπως από την μόδα. Οι νέοι εκείνης της εποχής τα θεωρούν ξεπερασμένα, παλιομοδίτικα και άχρηστα. Μάλιστα, προστιθέμενων και των κινητών στην εξίσωση, η αίγλη των ρολογιών έπεσε κατακόρυφα. Σχετικά πρόσφατα, το ρολόι άρχισε να κερδίζει το «χαμένο έδαφος»-μία από τις ευεργετικές συνέπεις του…χιπστερισμού.

Το ρολόι είναι στιλ και στολίδι στον καρπό ενός άντρα. Πολλοί τα φορούν όταν καλοντύνονται, άλλοι σε καθημερινή βάση, ξε ου και διαθέτουν περισσότερα από ένα ή δύο.

Κανείς δεν αγοράζει ρολόι για να το φορέσει μόνο μια φορά. Εφόσον θέλετε να το φοράτε καθημερινά ή έστω συχνά, μπορείτε να επενδύσετε ένα ποσό, που θα σας εγγυηθεί ότι το ρολόι θα κρατήσει για πολύ καιρό και δε θα χρειάζεται να αγοράζετε καινούργιο κάθε 2 μήνες. Επίσης, σε περίπτωση που ξεφτίσει το λουράκι, μπορείτε πάντα να το αντικαταστήσετε.

Ένα ρολόι μπορεί να κουβαλά μεγάλη ιστορία. Σε κάποιες οικογένεις, μεταφέρεται από γενιά σε γενιά-μάλιστα, αυτό το στοιχείο το έχουν χρησιμοποιήσει όχι λίγες εταιρείες στην διαφημιστική τους αφήγηση. Το πρώτο ρολόι για έναν άντρα μπορεί να είναι δώρο που έλαβε από αγαπημένο πρόσωπο σε μικρή ηλικία ή εκείνο που, μετά την εφηβεία του, επέλεξε να αγοράσιε μόνος του, ως μια απόπειρα να… τεντώσει τον χρόνο και να μεγαλώσει, να μην είναι, πια, αγόρι.

Ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα, που συχνά δεν το συνειδητοποιούμε. Μέσα σε μια καθημερινότητα γεμάτη ευθύνες και υποχρεώσεις, ίσως κάποιοι από εσάς χρειάζεστε να έχετε καλή αίσθηση του χρόνου, για να μην σας φεύγει μέσα από τα χέρια. Ανά πάσα στιγμή, κοιτάτε τον καρπό σας και ξέρετε τι ώρα είναι, χωρίς να χρειάζεται να ξεκλειδώσετε το κινητό σου και να παρασυρθείτε από τις εφαρμογές, με αποτέλεσμα να χάσετε χρόνο.

Χίπστερ, ρετρό ή απλώς κλασικό;

Και αν δεν λέει την ώρα το ρολόι, δεν πειράζει και πολύ

Ο Jacob Gallagher, συντάκτης θεμάτων αντρικής μόδας στην The Wall Street Journal, εξηγεί πώς οι άντρες που ακολουθούν την τάση να φορούν ρολόι που δεν λέει την ώρα ενδεχομένως έχουν εμπνευστεί από τον Andy Warhol.  Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης συνήθιζε να φορά ένα ρολόι Cartier Tank, το οποίο ωστόσο δεν έλεγε ποτέ την σωστή ώρα. «Δεν φοράω το Tank για να βλέπω την ώρα. Βασικά δεν το κουρντίζω ποτέ. Το κάνω επειδή αυτό είναι το ρολόι που πρέπει να φοράς!», είχε δηλώσει ο ίδιος το 1973.

Ο Stephen Viscusi, συγγραφέας του βιβλίου «On the Job: How to Make it in the Real World of Work», είναι της γνώμης πως ένα ρολόι χειρός μπορεί να είναι εκείνο που θα καθορίσει την επιτυχία ή την αποτυχία σε μια συνέντευξη για δουλειά.   «Η συμβουλή μου προς τους millennials που χρησιμοποιούν τα τηλέφωνά τους ως ρολόγια είναι απλή: σταματήστε το! Και πηγαίνετε να αγοράσετε ένα ρολόι! Πιστέψτε με θα σας κάνει να ξεχωρίσετε από όλους τους υπόλοιπους συνομιλήκους σας που θα έχουν κάνει αίτηση για την ίδια δουλειά», τονίζει ο Viscusi.

Τα γυναικεία ρολόγια είναι επίσης πολύ δημοφιλή και πολλές τα προτιμούν. Όπως όμως το φουλάρι-παρά τον unisex χαρακτήρα του- βασιλεύει στο γυναικείο σύμπαν, έτσι και το ρολόι θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι γένους αρσενικού. Η ίδια η δομή της κοινωνίας το πέτυχε αυτό: οι άντρες στον πόλεμο, οι άντρες κυρίαρχοι της αγοράς εργασίας, οι άντρες, οι άντρες, οι άντρες.

Η χαρακτηριστική εικόνα ενός καλοντυμένου gentleman να κοιτά το ρολόι περιμένοντας το φανάρι για να διαβεί μια λεωφόρο που βουίζει στο κέντρο μιας θορυβώδους πόλης του κόσμου είναι, μετά από τόσο σινεμά και διαφημίσεις, εγγεγραμμένη στο υποσυνείδητό μας.

Δεν είναι όλα τα στερεότυπα κακά, κάποια αξίζει να τα αγαπήσουμε και πάνω τους να εδραιώσουμε νέα, χωρίς πόλεμο. Φυσικά και αβίαστα…Προς το παρόν, κύριοι, enjoy your watches!