«Η γνώση είναι ένα ταξίδι ζωής»: Μια επιτυχημένη επαγγελματίας ανάμεσα στους «πρώτους των πρώτων»

Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων σε ιταλική πολυεθνική εταιρεία τα τελευταία 25 χρόνια, και «στρατιώτης» στη δουλειά, όπως την αποκαλούν οι συνεργάτες της, η κυρία Μπέττυ Καψαμπέλη αποφάσισε στα 48 της χρόνια να εκπληρώσει το μεγάλο της όνειρο: Να συμμετέχει στις Πανελλήνιες εξετάσεις και να κατακτήσει μια θέση στο πανεπιστήμιο. Ένα όνειρο που πραγματοποίησε και με το παραπάνω, καταφέρνοντας να εισαχθεί σε μια από τις δημοφιλέστερες σχολές στη χώρα μας, στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς.

Μιλώντας στο in.gr, η κυρία Καψαμπέλη μοιράστηκε τα μυστικά πίσω από τη μεγάλη επιτυχία της, τις αιτίες που την οδήγησαν να προσπαθήσει για αυτό που πολλοί συνομήλικοί της θα αντιμετώπιζαν ως ανέφικτο, αλλά και τους λόγους που πρέπει πάντα να παλεύουμε για τα όνειρά μας.

«Πάντα υπήρχε μέσα μου η λαχτάρα»

«Υπήρξα από τις περιπτώσεις των άριστων μαθητών που για κάποιον λόγο δεν κατάφεραν να εισαχθούν στην σχολή της προτίμησής τους, όταν έδωσαν για πρώτη φορά εξετάσεις», εξηγεί η ίδια, αναφερόμενη στον εφηβικό της στόχο για τη σχολή Χημικών Μηχανικών. Ένα προσωπικό της πρόβλημα την κράτησε τότε εκτός πανεπιστημίου, ανοίγοντάς της παράλληλα έναν άλλο δρόμο, ο οποίος την γοήτευε εξίσου.

«Ακολούθησα τον τομέα των media, με σπουδές δημοσιογραφίας σε ιδιωτική σχολή, τις οποίες συμπλήρωσα με διετή κύκλο σπουδών στην Πάντειο, ως επαγγελματίας του χώρου των δημοσίων σχέσεων, καθώς όπως έλεγαν και οι καθηγητές μου ήμουν εξίσου δυνατή και στα φιλολογικά μαθήματα», συνεχίζει.

Τα κίνητρά της για την επιστροφή στις σπουδές ήταν πολλά, πάνω από όλα όμως «πάντα υπήρχε μέσα μου η λαχτάρα για ανώτερες σπουδές, ένα όνειρο που κάποια στιγμή ήθελα να εκπληρωθεί. Αυτό συνέβη 30 χρόνια μετά, εν έτι 2020, μετά από ώριμη σκέψη και όταν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες για εμένα εργασιακά, αξιοποιώντας στο έπακρο το διάστημα της καραντίνας».

Εξισορροπώντας τους έντονους εργασιακούς ρυθμούς με τη μελέτη

Ο εργασιακός στίβος, που αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τους περισσότερους ενήλικες που μοιράζονται την ίδια επιθυμία, στην περίπτωση της κυρίας Καψαμπέλη ήταν στον ίδιο βαθμό εμπόδιο – εξαιτίας της έλλειψης χρόνου – όσο και δώρο, αφού όπως εξηγεί:

«Οι έντονοι εργασιακοί ρυθμοί όλα αυτά τα χρόνια σφυρηλάτησαν, θα έλεγα, την υπομονή και την επιμονή μου. Έτσι, λοιπόν, με την ίδια προσήλωση με την οποία αφιερώνομαι στα projects της δουλειάς – στρατιώτης στην κυριολεξία, όπως με αποκαλούν οι συνεργάτες μου – η επιστροφή στο διάβασμα ήταν μια διαδικασία οικεία για εμένα, με την έννοια της μεθοδικότητας και της αφοσίωσης».

Φυσικά, η εξισορρόπηση της σκληρής της προσπάθειας για τις φετινές Πανελλήνιες εξετάσεις με τις μεγάλες απαιτήσεις της επιτυχημένης επαγγελματικής της σταδιοδρομίας δεν ήταν πάντα εύκολη:

«Είμαι πάντα προσηλωμένη στους στόχους της δουλειάς και πάντα συνεπής με προτεραιότητα στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Έτσι, ο χρόνος που απέμενε στο τέλος της ημέρας για διάβασμα δεν ήταν ο επαρκής και ο ενδεδειγμένος για μια καλή προετοιμασία Πανελλαδικών εξετάσεων. Κυριολεκτικά έμεναν 2-3 ώρες ημερησίως για μελέτη και καθόλου χρόνος για φροντιστηριακή μελέτη».

Όλα αυτά άλλαξαν προσωρινά στο διάστημα του lockdown, επιτρέποντας στην κυρία Καψαμπέλη να αυξήσει τις ώρες ιδιαίτερων αλλά και online μαθημάτων και κυρίως να διαβάζει πλέον επιμελώς, όπως και οι υπόλοιποι άριστοι μαθητές, κατά μέσο όρο 10-11 ώρες την ημέρα.

Στο τέλος, ήταν η στήριξη της εταιρείας στην οποία εργάζεται που της επέτρεψε να ολοκληρώσει την προσπάθειά της, σημειώνοντας τη μεγάλη επιτυχία της: «Στην τελική ευθεία για τις εξετάσεις, 15 ημέρες πριν, έπρεπε να επανέλθω στις εργασιακές μου υποχρεώσεις. Αυτό θα αποτελούσε εμπόδιο στο πολύωρο διάβασμα. Όμως ευτυχώς, χάρη στην υποστήριξη και την εμπιστοσύνη του διευθυντή μου, κατάφερα να διαχειριστώ τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις μέσω τηλεργασίας, μια επιλογή που μου επέτρεπε να συνεχίσω την προσπάθεια».

Το «δώρο» της καραντίνας

Οι ιδιαιτερότητες της χρονιάς ήταν σε κάποιο βαθμό σύμμαχος στην προσπάθειά της, αφού μετέτρεψαν το χρόνο από εχθρό της σε φίλο. Αυτό οδήγησε και σε μια σειρά από ευχάριστες εκπλήξεις.

«Η καραντίνα ήταν για εμένα δώρο Θεού!», εξηγεί. «Ήταν ό,τι χρειαζόμουν για να τελειοποιήσω το διάβασμα. Όταν βγήκαν οι βαθμοί, γνώριζα ότι έχω πάει καλά, όμως δεν περίμενα τόσο υψηλή βαθμολογία. Ήρθε το απόλυτο 100 στην Κοινωνιολογία, πιάσαμε τον στόχο του 18 στην Ιστορία και – ω, τι θαύμα – πέτυχα υψηλότατο βαθμό στην έκθεση, με έναν εκ των δύο βαθμολογητών να δίνει 96%! Η καθηγήτριά μου μου είπε ότι είμαι στο 0,3% εκείνων που έγραψαν 18-20».

Η τεράστια επιτυχία της της επέτρεψε να εκπληρώσει και τον στόχο της για ένταξη στη σχολή Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. «Η αγάπη μου για το διεθνές ρεπορτάζ υπήρχε ήδη από την εποχή που φοιτούσα στη σχολή δημοσιογραφίας. Τότε δεν υπήρχε η συγκεκριμένη σχολή, όμως έλεγα στους καθηγητές μου, οι οποίοι με προέτρεπαν να ασχοληθώ με τις Δημόσιες Σχέσεις, ότι θα βρω τον δρόμο να συνδυάσω αυτά τα δύο αντικείμενα – τα οποία άλλωστε συνδέονται μεταξύ τους. Την τελική ώθηση μου την έδωσε ο διευθυντής του φροντιστηρίου που παρακολουθούσα online, ο οποίος με «κέντρισε» να στοχεύσω στην μοντέρνα επιστήμη των Διεθνών Σχέσεων, ανεβάζοντας τον πήχη, καθώς αυτή η σχολή δίνει επιπλέον βαρύτητα στο βιογραφικό μου».

«Νιώθω ευγνωμοσύνη»

Το κέρδος που αποκόμισε από την δύσκολη χρονιά που πέρασε, δεν περιορίζεται μόνο στην τελική της επιτυχία. «Ενισχύθηκε η αυτοπεποίθησή μου, η εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μου, αλλά και η πίστη μου στον Θεό», τονίζει. «Κάθε φορά που έπαιρνα τους βαθμούς των διαγωνισμάτων μου, έβγαζα φτερά. Οι καθηγητές μου με εμψύχωναν συνεχώς, ήταν σίγουροι ότι θα τα καταφέρω και είναι αλήθεια ότι οφείλω πολλά σε αυτούς, και ιδιαιτέρως στη φιλόλογο και φίλη μου με την οποία ξεκίνησα την προετοιμασία, αλλά και στον διευθυντή του φροντιστηρίου. Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλη τη στήριξη που έλαβα και κυρίως απέναντι στον Θεό, που μου έκανε αυτό το τόσο μεγάλο δώρο! Μου έδωσε τις τέλειες συνθήκες και τον απαραίτητο χρόνο για να διαγωνιστώ επάξια με τους μαθητές. Θα πρέπει να ήμουν από τους λίγους που χάρηκαν την αναστολή εργασίας τους…»

«Η γνώση είναι ένα ταξίδι ζωής»

Τώρα, ονειρεύεται τη συνέχεια της σταδιοδρομίας της μέσα και από το νέο πρίσμα των σπουδών της, και συμβουλεύει άλλους ενήλικες που θα ήθελαν να κάνουν το ίδιο αλλά διστάζουν, να τολμήσουν και να διεκδικήσουν τους στόχους τους.

«Η επιστημονική γνώση δεν είναι το παν στη ζωή, ανοίγει όμως παράθυρα και δρόμους. Αν κάτι δεν πήγε όπως θελήσατε, αν νιώθετε ότι θέλετε να πραγματοποιήσετε ένα όνειρό σας, μη διστάσετε να ακολουθήσετε την καρδιά σας. Η γνώση δεν σταματά, ούτε καν με ένα πτυχίο. Είναι μια μακροχρόνια διαδικασία, ένα ταξίδι ζωής. Δεν είναι ποτέ αργά για να κατακτήσετε τα όνειρά σας!»